نیلینگ و انکراژ و کاربرد آنها در شرایط متفاوت

نیلینگ و انکراژ عملکردی مشابه هم دارند، زیرا ویژگی های مشخص هر دو روش در نهایت به تثبیت خاک منجر می شوند.

نیلینگ و انکراژ المان های ژئوتکنیکی هستند که برای پشتیبانی از سازه هایی از قبیل پل ها، معابر جاده ای و همچنین تثبیت شیب ها و خاک های ضعیف مورد استفاده قرار می گیرند.

نیلینگ (میخ کوبی خاک) روشی است برای تقویت و تثبیت شیب یا زمین های سست که در صنعت مهندسی عمران و در هنگام ساخت و ساز مورد استفاده قرار می گیرد.

در این روش، از میله های فولادی که معمولاً از جنس استیل ضد زنگ، فولاد یا فیبر شیشه ای هستند و معمولا در برابر خوردگی مقاوم هستند، به کار گرفته می ‍شوند.

این عملیات با خاک برداری تا 1 یا 2 متر شروع می شود.

عمق خاک برداری باید به اندازه کافی کوچک باشد تا خاک برای 24 ساعت آینده پایدار بماند و دامنه حفاری باید به اندازه ای بزرگ باشد تا فضای کافی برای تجهیزات ماشین آلات فراهم شود.

همچنین تیم گودبرداری باید مراقب باشد که حفره ها را بیش از حد سوراخ نکنند، چون ممکن است قطر و طول هر میله فولادی با دیگری متفاوت باشد.

هنگامی که سوراخ ها حفر شدند، میخ ها را در امتداد خط مرکزی سوراخ ها نصب می کنند.

در این مرحله باید از فاصله هایی در کنار میله های فولادی که تعبیه شده است.

برای تزریق صحیح دوغاب سیمانی، با وارد کردن تدریجی یک لوله تزریق، سوراخ ها تحت فشار خاصی از دوغاب پُر می ‍شوند.

دیواره خاکی توسط یک لایه از شاتکریت (بتن پاشی روی سطح) پوشیده می شود تا یک تکیه گاه موقت را فراهم کند.

اگر میله های فولادی محافظت نشوند، فشار خاک ممکن است باعث برش پانچ شود.

در نتیجه باید فشار پلیت را تحمل کرده تا تنش را کاهش داد و از نیروی پانچ جلوگیری کرد. سرانجام، پوشش 10 سانتی متر از بتن ایده خوبی برای پوشاندن صفحه و ایجاد سطحی بسیار بادوام است.

انکراژ Anchorage چیست؟
در این روش تثبیت خاک اغلب از بولت هایی به قطر 30 تا 60 میلی متر و طول بین 3 تا 6 متر استفاده می شود.

این روش همانند میخ کوبی به روش نیلینگ است، با این تفاوت که در انکراژ نیاز به تزریق دوغاب در سوراخ نیست در عوض جک هیدرولیکی بولت ها را می کشد تا تنش کششی در داخل آنها ایجاد شود.

این تنش عامل اصلی جلوگیری از حرکت خاک است.

با سفت کردن مهره، انتهای هر حفره بسته می شود. به جای میله های فولادی می توان از رشته های فولادی برای مهار فشار جانبی زیاد خاک استفاده کرد.

انکراژ یک سیستم انتقال بار است که برای انتقال نیرو یا وزن یک سازه بر روی یک خاک طراحی شده است.

در مقایسه با شیوه نیلینگ، انکراژ یک روش سنتی برای تثبیت خاک است و اغلب برای پروژه های تجاری با بودجه کم بسیار مقرون به صرفه هستند.

تفاوت نیلینگ و انکراژ:
تفاوت نیلینگ و انکراژ در این است که سیستم انکراژ در برابر تغییر شکل های بزرگ مقاوم می شود. ولی نیلینگ روشی معمول برای تثبیت دیواره های خاک با نصب میلگردها است.

در مرحله اول روش میخ کوبی (نیلینگ)، سوراخ ها حفر می شوند. سپس میله های فولادی در حفره ها قرار می گیرند تا با دوغاب ریزی ایمن شوند.

اما در روش انکراژ به جای تزریق دوغاب، جک هیدرولیکی بولت ها را می کشد تا تنش کششی در داخل آنها ایجاد شود.

در روش نیلینگ نسبت به روش انکراژ فضای کمتری اشغال می شود.

اعمال روش نیلینگ در شرایط زیر:

• برای تثبیت دامنه های شیب دار.
• برای ایمن سازی و جلوگیری از ریزش کوه ها یا خاکریزها.
• استفاده در ساخت و ساز جاده.
• مناسب برای نوسازی تونل ها، دیوارهای نگهدارنده.
• با استفاده از سیم های مهاری، نیروهای کششی را به زمین منتقل کند.
• حفظ پایداری فونداسیون های تحت تنش ناشی از نیروهای گریز از مرکز.

اعمال روش انکراژ در شرایط زیر:

• برای نگهداری از دیوارهای خاکریز.
• حفظ پایداری فونداسیون تحت تنش کششی ناشی از نیروهای گریز از مرکز.
• برای تقویت و تثبیت شیب ها، دیوارهای سنگی یا بریدگی ها.
• برای ایمن سازی خاک های تحکیم نیافته در پروژه های خاکبرداری زیرزمینی.
• پشتیبانی از سازه های دریایی مانند دیوارهای لنگرگاه.

نتیجه گیری:
در این مقاله آموختیم که دو روش نیلینگ و انکراژ عملکردی مشابه هم دارند، زیرا ویژگی های مشخص هر دو روش در نهایت به تثبیت خاک منجر می شوند.

همچنین تفاوت هر دو روش را به تفصیل در مقاله بیان کردیم. دریافتیم که در انکراژ نیاز به تزریق دوغاب در سوراخ نیست در عوض جک هیدرولیکی بولت ها را می کشد تا تنش کششی در داخل آنها ایجاد شود.