تجهیزات دستگاه هوا برش

مشعل برش:
در دستگاه هوابرش از مشعل برش، برای برش قسمتی از مقاطع فلزی استفاده می شود.

قسمتی از مقطع فلزی توسط حرارت شعله گرم می شود و پس از افزایش دمای حرارت، دستگیره مورد نظر توسط اپراتور برای دمیده شدن اکسیژن فشار داده می شود.

سپس در اثر واکنش اکسیژن دمیده شده با فلز داغ، اکسید تشکیل می شود و حرارت و گرما تولید می کند. این گرمای تولید شده در قطعه کار، سبب پیوسته شدن عملیات برشکاری می شود.

در نتیجه شروع برش توسط شعله برش ایجاد شده و در طی فرآیند، دمای مورد نیاز تامین می شود.

هنگامی که آهن شروع به اشتعال می کند، فورا به کسید آهن مایع تبدیل شده و کم کم به بیرون از ناحیه برش جریان پیدا می کند.

البته بر روی قطعه کار، مقداری اکسید آهن باقی می ماند و تبدیل به خاکستر می شود که با سوهان کاری و ضربه ی آرام از قطعه جدا شود.

از نظر تئوری، حرارتی که در اثر سوختن آهن ایجاد می شود تا رسیدن به برافروختگی برای حرارت دادن باقیمانده قطعه کافی است.

فرآیند برش تنها با دمیدن اکسیژن به صورت پیوسته ادامه پیدا می کند، اما در اثر ایجاد کثیفی ها و خاک بر روی سطح فلز، باعث جذب حرارت اضافه می شود. برای ادامه ی برش و از پیش گرم کردن فلز، وجود شعله مشعل لازم است.

انواع شعله دستگاه هوابرش:
شعله های مورد استفاده در دستگاه هوابرش، شامل موارد زیر است.

• شعله با مقدار گاز بیشتر.
• شعله خنثی.
• شعله اکساینده.

که در ادامه درباره هریک شرح می دهیم.

شعله با مقدار گاز بیشتر:
شعله با مقدار گاز بیشتر در صورتی که مقدار استیلن موجود در مخلوط نسبت به اکسیژن بیشتر باشد. این شعله سه ناحیه کاملا مجزا دارد که شامل آبی (یک مخروط داخلی به رنگ آبی)، سفید (یک مخروط سفید رنگ میانی)، آبی کم رنگ (یک شعله خارجی به رنگ آبی کم رنگ).

شعله خنثی:
شعله خنثی زمانی ایجاد می شود که مخلوط حجمی خارج شده از ترچ برای اکسیژن و استیلن برابر باشد.

شعله خنثی در ترکیب اصلی فلز قطعه کار تغییری ایجاد نمی کند، به همین جهت استفاده از آن برای برش اکثر مقاطع فلزی مناسب است. دمای این شعله در حدود 230/3 درجه ی سانتی گراد می باشد.

این نوع شعله به دو نوع کلی تقسیم بندی می شود.

منطقه داخلی:
در منطقه داخلی یک مخروط به رنگ سفید با نوک گرد و صاف تشکیل می شود که به طور واضح قابل مشاهده است.

منطقه خارجی:
در منطقه خارجی، گاز اکسیژن و گاز استیلن باهم می سوزند، که شعله به رنگ آبی است و نوک و گوشه های شعله به رنگ ارغوانی کم رنگ می باشد.

شعله اکساینده:
در صورتی که مقدار اکسیژن در شعله نسبت به مقدار گاز مخلوط بیشتر باشد، شعله ایجاد شده اکساینده خواهد بود.

شعله اکساینده به طور کلی شباهت زیادی به شعله خنثی دارد، تنها تفاوت بین این دو شعله در مخروط داخلی آن ها می باشد.

در شعله اکساینده مخروط داخلی کوتاه تر و کمی نوک تیزتر می باشد و به رنگ ارغوانی کم رنگ است اما این موضوع در شعله خنثی متفاوت است.

نازل:
به محل خروج گاز، نازل گفته می شود. سطح مقطع این قسمت از دستگاه هوابرش به صورت دایروی شکل است.

سطح مقطع دایروی نازل به طوری است که در مرکز آن گاز اکسیژن می باشد و وظیفه ی تمام خروجی هایی که بر روی محیط سطح نازل قرار دارد، انتقال ترکیب سوخت و گاز اکسیژن می باشد.