به فولادهایی که به علت داشتن گستره وسیعی از خواص مکانیکی هنگامی که استحکام دینامیکی و چقرمگی لازم باشد استفاده می شود، فولادهای قابل عملیات حرارتی می گویند.
هرکی از این فولادهای نسبت به نوع کاربردی که دارند حاوی عناصر آلیاژی چون منگنز، کروم، نیکل و مولیبدن است.
انجام عملیات حرارتی روی این فولادها باعث افزایش بسیار زیاد خواص مکانیکی آن ها می شود.
در این مطلب به شرح انواع فولادهایی که قابلیت انجام عملیات حرارت را دارند می پردازیم.
فولادهای بسیاری وجود دارند که قابلیت اجرای عملیات حرارتی بر روی آن ها وجود دارد.
از این قبیل فولادها می توان برای ساخت میل لنگ، پیچ و مهره، چرخ دنده ها، غلتک های صنایع فولاد و سیمان و غیره می توان اشاره کرد.
فولادهای قابل عملیات حرارتی شامل موراد زیر است:
در ادامه به شرح هریک می پردازیم.
فولاد A516:
با افزودن مقادیر ناچیزی از عناصر آلیاژی از جمله سیلیکون، فسفر، گوگرد و منگنز در بالاترین سطوح مجاز، به یک ورق فولاد کربنی مرغوب که دارای خاصیت خمش و عدسی شدن باشد، می رسیم.
فولاد A516 جزو دسته ورق های آلیاژی آتشخوار یا همان مخزنی می باشد.
از این ورق فولاد کربنی تولید شده در مخازن تحت فشار جوش که چقرمگی نهایی اهمیت بسیار زیادی دارد، استفاده می شود.
همچنین این ورق ها از استحکام کششی 55 تا 90 مگاپاسکال برخوردار است.
علت محبوبیت این ورق فولادی قابلیت تغییر و انعطاف پذیری آن است.
فولاد MO40:
فولاد MO40 نوعی فولاد آلیاژی مولیبدن کروم دار است که از آن برای ساخت تجهیزات صنعتی که تحت ضربه، فشار و حرارت هستند مورد استفاده قرار می گیرند.
این فولاد جزو آلیاژهای کم کربن دسته بندی می شود که دارای توان کششی همچنین مقاومت به سختی بسیار بالایی می باشد.
سختی فولاد MO40 بسیار زیاد است و در مواقعی که مقاومت به سختی و توان کششی اهمیت داشته باشد از این فولاد استفاده می شود.
خواص این فولاد سهولت در شکل گیری و فرم پذیری فولاد، قابلیت جوشکاری عالی می باشد.
فولاد CK45:
این فولاد دسته ای از فولادهای آلیاژی عملیات حرارتی می باشند که در استاندارد DIN آلمان تولید شده و به نام 1.1191 نیز شناخته می شود.
فولاد CK45 از فولادهای متوسط کربن می باشد که دارای ترکیبات شیمیایی چون 0.65 منگنز، 0.25 سیلیسیم، 0.45 کربن می باشد.
این فولاد در دمای 650-700 آنیل و در دمای 850-1100 تحت عملیات فورجینگ قرار گرفته و در شرایط برگشت دهی، آب دهی، یکنواخت سازی شده و مورد استفاده قرار می گیرد.
فولاد بلبرینگ:
جنس این نوع از فولادها از فولاد آلیاژی کروم دار پرکربن است.
کاربرد فولاد بلبرینگ در قطعاتی است که بایستی در تنش های عمودی و به صورت استاتیکی و مقاطعی که دچار بار و سایش زیاد باشند، استفاده می شود.
فولاد بلبرینگ شامل خصوصیاتی از قبیل مقاومت سایشی عالی، استحکام و چقرمگی خوب، سختی و سختی پذیری بالا می باشد.
فولاد VCN 200:
این فولاد یکی از گریدهای فولاد VCN که از خانواده فولادهای آلیاژی عملیات حرارتی به شمار می رود.
فولاد VCN 200 با نام 1.6580 نیز شناخته می شود. که به علت دارا بودن 2 درصد عنصر کروم و 2 درصد عنصر نیکل باعث شده که بتواند فشار زیادی را تحمل کند.
این فولاد خواص بسیاری دارد که برخی از آن ها شامل موارد زیر است.
فولاد VCN 150:
فولاد VCN 150 از استحکام و سختی بالایی برخوردار است که قابلیت سخت شدن خوبی دارد.
همچنین این فولاد قابلیت سخت شدن خوبی داشته و به علت قابلیت ایجاد قدرت زیاد در شرایط عملیات حرارتی و سختی خوبی که دارد محصولی معروف می باشد.
این فولاد یکی از پرکاربردترین فولادهای بازرا ایران به شمار می رود که با نام فولاد 1.6582 نیز شناخته می شود.
فولاد گرمکار 1٫2344:
تولید و طراحی این نوع از فولادها به طوری است که برای کاربردهایی باشد که دمای آن ها بالاتر از 316 درجه سانتیگراد است.
به عنوان مثال با قرارگیری فولادهای ابزار سردکار در محدوده دمای 316 درجه سانتیگراد، نرم شده و باعث کاهش استحکام آن ها می شود.
همچنین فولادهای تندبر که به عنوان ابزار برش مورد استفاده قرار می گیرند در این دما نرم نمی شوند اما به علت چقرمگی و مقاومت به شوک حرارتی، در کاربردهایی که دمای بالایی دارند مناسب نیست.
فولادهای گرمکار از حجم کمی آلیاژ کربن و حداکثر چقرمگی برخوردار است و دارای عناصری نظیر W، CO، MO جهت مقاومت فولاد در برابر نرم شدن در دمای بالا می باشد.
افزودن عنصر آلیاژی وانادیم، سبب افزایش مقاومت حرارتی و افزایش مقاومت به سایش فولاد می باشد.
فولادهای گرمکار به دو گروه عمده زیر تقسیم بندی می شود.
معمولا استفاده از فولادهایی که دارای آلیاژ مولیبدن هستند چقرمگی و مقاومت به شوک حرارتی بهتری در مقایسه با فولادهای دارای آلیاژ تنگستن از خود نشان می دهند.
همچنین فولادهای دارای آلیاژ تنگستن مقاومت در برابر نرم شدن و خستگی حرارتی بهتری دارند اما به علت چقرمگی پایینی که دارند، از آن ها در کاربردهای خاص و محدودی استفاده می شود.
فولاد استنلس استیل 304:
میلگرد استنلس استیل نوع 304 به علت نداشتن خاصیت مغناطیسی به نام استیل نگیر نامیده و شناخته شده است.
همچنین یک گرید مقرون به صرفه استیل است که استفاده از آن برای پروژ ه هایی که نیاز زیادی به مقاومت در برابر خوردگی و قدرت باشد، انتخابی فوق العاده محسوب می شود.
این میلگرد به علت مقاومت عالی که در برابر اکثر مواد شیمیایی و محیط های صنعتی دارد پراستفاده ترین گرید میلگرد استیل محسوب می شود.
ضخامت های ناز و پرکاربرد میلگرد استیل 304 در سایزهای 1.6، 2، 2.5، و غیره تا 5 میل به صورت کلاف و شاخه تولید و در بازار عرضه می شود.
همچنین این میلگرد از سایز 5 تا 300 میل به صورت شاخه های 6 یا 4 متری بنابر درخواست مصرف کنندگان تولید می شود.
فولاد سمانتاسیون:
واژه ی سمانتاسیون به معنی سختکاری سطحی می باشد که نوعی عملیات حرارتی به شمار می رود که در آن سطح مقطع سخت می شود اما مغز آن بدون تغییر می ماند. که در این حالت می گوییم سطح سخت و مغز چقرمه (نرم) است.
فولادهای سمانتاسیون به دو نوع کلی زیر تقسیم بندی می شوند:
این فولاد دارای گریدهای متفاوتی می باشد که قیمت و مشخصات هریک از این گریدها متفاوت است.
از پرکاربردترین گریدهای فولاد سمانتاسیون فولاد سمانته 1.5920 و فولاد سمانته1.7131 می باشد.
فولاد خشکه هوایی:
این فولادها جزو فولاد ابزارها دسته بندی می شوند و در قالب فولاد ابزار برشی قرار گرفته و استفاده می شوند.
از این فولاد برای ساخت انواع ابزارهای برشی نظیر تیغه اره های برقی و تیغه تراش، مته، ابزار دنده تراشی، دریل، فرز برش و سایر مقاطع دیگر استفاده می شود.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
