مولکول سورفکتانت دارای دو گروه عملکردی است؛ (1) بخش آب دوست یا محلول در آب و (2) بخش آبگریز یا محلول در چربی.گروه آبگریز سورفکتانت، یک هیدروکربن با زنجیره بلند است (8 اتم کربن تا 18 کربن)، در حالی که گروه آب دوست از طریق بخش هایی مانند الکل ها، سولفات ها، سولفونات ها (آنیونیک)، کربوکسیلات ها نمک های 4 تایی آمونیوم (کاتیونی) و زنجیره های پلی اکسی اتیلن (غیر یونی) تشکیل می شود. سورفکتانت معمولی به عنوان پخش کننده موم نیز شناخته می شود.
هنگامی که نفت خام با آب یا آب نمک در مجاورت هم قرار می گیرند، سورفکتانت های طبیعی در مرز مشترک آنها رسوب می کنند و یک فیلم یا لایه را تشکیل می دهند که توان کششی نفت خام / آب را کاهش می دهند. بسته به نوع نفت خام، فیلم جاذب می تواند مایع یا ویسکوالاستیک باشد.بنابراین، کشش سطحی، ویسکوزیته سطح، بار سطحی فیلم جاذب و اندازه مولکولی، پارامترهای بسیار مهمی هستند که ادغام قطرات امولسیون و حرکت قطره نفت را در محیط متخلخل، کنترل می کنند.
مکانیسم های "آسیب تشکیل" توسط موم پارافین
دو مکانیزم وجود دارد که رسوبات پارافین می توانند باعث ایجاد آسیب تشکیل شود: (1) رسوباتی که به دیواره ها یا منافذ متصل می شوند و (2) گرانروی زیاد نفت خام.ایجاد رسوب پارافین از تشکیل کوچک ترین کریستال ها آغاز می شود. نفت خام از کانال های منافذ سنگ عبور می کند. این منافذ اجازه می دهد کریستال های کوچک به دیواره نزدیک شوند. با قابلیت ترشوندگی کافی، این بلورهای کوچک کنار هم جمع شده و تجمع می یابند، بنابراین اندازه حفره را کاهش می دهند و منجر به آسیب تشکیل می شوند.
همانطور که قبلاً ذکر شد، تبلور پارافین می تواند با افزایش ویسکوزیته نفت خام، باعث ایجاد "آسیب تشکیل" شود. علاوه بر ای، کریستال های پارافین تمایل به تشکیل ژل دارند. تشکیل ژل، هم انسجام و هم چسبندگی کریستال ها را افزایش می دهد و ممکن است منجر به افزایش ناگهانی ویسکوزیته نفت خام شود. تبلور و رسوب موم پارافین باعث افزایش ویسکوزیته نفت خام و کاهش نفوذ پذیری می شود، به همین ترتیب، تحرک نفت خام در تشکیل مخزن، تغییر پیدا می کند.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
