برنامه های مدیریت تبلور و رسوب پارافین

برنامه های مدیریت تبلور و رسوب پارافین را می توان به طور کلی در روش های:

• مکانیکی
• حرارتی
• شیمیایی
• میکروبی

روش مکانیکی برای حذف پارافینی است که در داخل دیواره های منافذ لوله ها و سایر تجهیزات (مانند خطوط جریان نفت، خط لوله و جدا کننده ها) تشکیل شده است و باید به صورت مکانیکی و با استفاده از دستگاه های معین، تراش دهنده یا دستگاه برش از بین بروند.

یک تکنیک شامل اسپری آب با فشار بالا برای حذف موم با استفاده رائه شده است که البته در مصرف آب هم صرفه جویی می کند. استفاده از اسپری های فشار آب به عنوان روش مکانیکی و به دنبال آن تزریق مخلوطی از دانه های ساینده برای تقویت فرسایش توصیه شده است.

در روش های اخیر، استفاده از روش هوادهی در لوله های تولید، برای رسوب زدایی موم پارافین پیشنهاد شده است. هوادهی تا 12٪ برای از بین بردن این رسوبات، مؤثر است.روش حرارتی با افزایش دما، بیشتر از نقطه ابری شدن رسوبات پارافین، می تواند این ترکیبات را حذف کند. با این وجود، نفت داغ می تواند باعث ایجاد رسوبات اضافی پارافین شود و به دلیل نیاز به تزریق نفت داغ برای تأمین گرما، مقدار زیادی انرژی مصرف می کند.

روش شیمیایی شامل کنترل انتخابی رسوبات پارافین است. مواد شیمیایی مورد استفاده برای این روش شامل پخش کننده ها، حلال ها، اصلاح کننده های بلوری و سورفاکتانت ها است. از حلال ها برای حل رسوبات پارافین استفاده می شود. تجزیه کننده پارافین، رسوبات را به ذرات بسیار کوچک تر تبدیل می کند.

مواد سورفاکتانت، پارافین موجود در نفت را در خود حل می کنند. اصلاح کننده های کریستال، با تغییر فرآیند رشد و تبلور، از تشکیل رسوبات کریستالی پارافین جلوگیری می کنند.اصلاح کننده های کریستال همچنین می توانند در تغییر خصوصیات رئولوژیکی مانند گرانروی و نقطه ریزش نفت خام نقش داشته باشند.

استانداردسازی این روش های شیمیایی دشوار است، زیرا پارافین موجود در نفت خام، ترکیب شیمیایی متفاوتی دارند. بنابراین با توجه به ماده شیمیایی، روش شیمیایی باید به طور خاص برای یک پارافین یا نفت خاص، طراحی و استفاده شود.

همچنین برای اطمینان از حفاظت از محیط زیست، از مواد شیمیایی مبتنی بر حلال آب یا مواد شیمیایی سازگار با محیط زیست استفاده می شود. برای جلوگیری از خطرات احتمالی برای انسان یا محیط زیست، پیامد زیست محیطی، مواد شیمیایی استفاده شده باید مورد توجه قرار گیرند.

روش های میکروبی به عنوان روش های غیر قابل احتراق، غیر سرطان زا، غیر بیماری زا و از نظر محیط زیست، بی خطر، به عنوان روش های مرسوم تیمار و حذف رسوبات پارافین استفاده شده اند. در این روش از میکروارگانیسم ها برای تولید محصولات جانبی استفاده می شود که به عنوان سورفاکتانت یا حلال در مولکول های پارافین عمل می کنند و پارافین رسوب شده را حل می کنند یا از بین می برند.با این حال، رشد و فعالیت میکروبی می تواند توسط عواملی نظیر شرایط مخزن، دما، فشار، شوری و نفوذ پذیری محدود شود.