موم پارافین در ترکیبات خام نفت، بسته به حالت های مختلف فازی (گاز، مایع یا جامد) وجود دارد که این شرایط به مقادیر فشار و دما بستگی دارد.این ترکیبات عمدتاً از هیدروکربن های پارافین (معروف به موم پارافین) و هیدروکربن های نفتنیک تشکیل شده است. موم پارافین دارای چگالی حدود 900 کیلوگرم در متر مکعب است و ظرفیت گرمایی آن 2٫14-2٫9 کیلوژول بر گرم بر کلوین است و همچنین به عنوان موم درشت بلور یا ماکرو کریستال شناخته می شود.
از طرف دیگر، موم ایزو پارافین که در طی فرآیند تصفیه نفت خام تولید می شود، به عنوان یک موم میکرو کریستالی شناخته می شود. موم ایزو پارافین، از نظر ویژگی های احتراقی در موتور، بهتر است و این ویژگی به دلیل نقطه ذوب زیاد و وزن مولکولی آن می باشد.
ساختار بلوری موم ریز بلورین، کوچک تر از موم های ماکرو کریستالی است و این، انعطاف پذیری آنها را بیشتر می کند. موم های ماکرو و میکرو کریستالی به دلیل تفاوت در محتوای هیدروکربن آنها (از نوع خطی یا شاخه ای) از جوانب خواص ویژگی ها با هم فرق دارند.
اولیویرا (Oliveira) و همکاران با بررسی تأثیر پارافین میکرو و ماکرو بلورین بر خواص نفت خام، دریافتند که موم میکرو کریستالی را می توان در حلال ها حل کرد یا پراکنده نمود. این ساختارها، لایه های ژله ای مقاوم تری را روی دیواره های لوله انتقال نفت خام تشکیل می دهند.
موم میکرو کریستالی نسبت به اجزای درشت ترر که ژل های قوی تری تشکیل می دهند، معمولاً در دمای بالاتری متبلور می شود. این پدیده ممکن است به این دلیل باشد که اجزای ریز کریستال، تعداد کمتری کربن در مقایسه با اجزای درشت کریستال دارند.