از اهداف تولید گندله افزایش عیار آهن کنسانتره به حدود 70 درصد برای احیای مستقیم و حدود67 درصد برای کوره بلند و تبدیل این کنسانتره به گندله (خرد کردن مواد آهن دار تا حدود 50 میکرون و افزودن درصدی از مواد چسبنده به مواد آهن دار خرد شده)
کاهش انرژی و هزینه حمل ونقل به ویژه در حمل مواد آهن دار و موارد مشابه، با توجه به عیار بالای آهن و سادگی بارگیری و حمل ونقل گندله پخته شده می باشد.
گندله مصرفی برای تولید آهن اسفنجی دنیا در سال 2014م حدود 105 میلیون تن برآورد می شود، به عبارتی حدود315میلیون تن گندله در کوره های بلند دنیا در سال 2014م مصرف شده است.
مصرف انرژی به ازای هر تن تولید آهن خام مذاب معادل ارزش حرارتی حدود یک تن کک متالورژیکی و میزان سرباره تولیدی به ازای هر تن تولید خام مذاب حدود یک تن بود.
در عمل کارآیی کوره بلند برای تولید آهن خام مذاب بسیار کم گزارش شده است.قبل از سال 1914م در عمل در دنیا پس از استخراج سنگ آهن و دانه بندی آنها برحسب نوع سنگ آهن استخراج شده به صورت میانگین با دانه بندی 10 تا30 میلیمتر به کوره بلند منتقل می شد.
با توجه به عیار آهن سنگ های استخراج شده میزان سرباره تولیدی به ازای هر تن تولید آهن خام حدود وزن آهن خام مذاب بود.
مصرف مواد آهن دار با عیار بیشتر در کوره بلند علاوه بر کاهش مصرف ویژه حامل های انرژی به ازای هر تن تولید آهن خام مذاب سبب کاهش سرباره تولیدی و افزایش بازدهی در کوره بلند شده است.
برای افزایش هرچه بیشتر عیار آهن در کنسانتره به اجبار مواد آهن دار استخراج شده از معادن را برای جدایش بهینه برای افزایش عیارآهن باید زیر 100 میکرون مواد آهن دار معدنی را خردایش کرد.
خردایش بهینه مواد آهن دار معادن مختلف متفاوت است که با انجام آزمایش های لازم به طور تجربی مشخص می شود.
مصرف کنسانتره با عیار بالای آهن که دانه بندی آن زیر 100 میکرون باشد را نمی توان در کوره بلند، در احیای مستقیم، برای تولید آهن اسفنجی یا برای تولید زینتر استفاده کرد.