نام magnetite از نام محل اولیه کشف کانی در مقدونیه و یا از نام چوپانی به نام Magnesia که هنگام عبور از صخره کانی مغناطیسی، مغناطیس طبیعی (Lead Stone) را کشف کرده، گرفته شده است.
مهم ترین جزء تشکیل دهنده این کانی، اکسید مغناطیسی آهن (Fe3O4) است که دارای 72٫4 درصد آهن و بقیه اکسیژن است.
این کانی غالباً خالص است ولی گاه چند درصد تیتانیم دارد که در این صوت به کانی Titanomagnetite می گویند و گاه درصدی کروم دارد که در این صورت به آن Chromomagnetite می گویند.
در طبیعت ممکن است سیلیس هم مخلوط شده باشد که در این صورت به کانی Ferruginous quartzite می گویند.
مگنتیت از نظر بلورشناسی در سیستم مکعبی متبلور می شود. به رنگ سیاه آهنی است و رنگ غبارش سیاه است.
این کانی، کدر با جلای نیمه فلزی، دارای سختی در اشل 6-5٫5 و وزن مخصوص آن 5٫2-4٫9 گرم بر سانتی متر مکعب است. شدیداً جذب مغناطیس می شود.
خاصیت جذب مغناطیسی در این کانی در حرارت قرمز (حدود 580 درجه سانتیگراد) از بین می رود ولی پس از سرد شدن، مجدداً این خاصیت به کانی بر می گردد.
بعضی از انواع آن خود خاصیت مغناطیسی دارند (مغناطیس طبیعی یا Lead Stone). پودر کانی در اسید کلریدریک (HCl) حل می شود و آهن دو ظرفیتی و سه ظرفیتی آزاد می کند.
مهم ترین مشخصه این کانی، خاصیت جذب شدید مغناطیس و رنگ سیاه غبار آن است. در اثر فعل و انفعالات اکسیدی در طبیعت، اکسید مغناطیسی در سطوح رویی تا حدودی اکسید شده و به هماتیت با درجه اکسیدی بالا تبدیل می شود.
در این صورت، سنگ های مغناطیسی تبدیلی به دست می آید که ساختمان کریستالی خود را حفظ کرده ولی دارای هماتیت می شود. این پدیده را نمود کاذب سنگ آهن مغناطیسی نامیده و اسم آن کانی را مارتیت می گویند.
بر حسب میزان اکسید مغناطیسی اکسید شده، مارتیت یا نیمه مارتیت حاصل می شود. در مارتیت ها نسبت Fe total به FeO بزرگ تر از 7 و در نیمه مارتیت ها این نسبت 3٫5 تا 7 است.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
