آشنایی با اوره و کاربردهای آن

اوره (Urea fertilizer)یک کود شیمیایی است که در کشاورزی به عنوان منبع نیتروژن بسیار مورد استفاده قرار می گیرد.

کود اوره به طور تجاری با واکنش آمونیاک با دی اکسید کربن و به صورت جامد گرانولی یا قرص های استوانه ای شکل تولید می شود.

هر دو شکل کود اوره حاوی 46% نیتروژن هستند ولی میزان تبخیر و درصد شسته شدن اوره در کودهای قرصی شکل بیشتر است.

بنابراین گرانول های اوره 15-20٪ کارآمدتر از نوع دیگر است. فرمول شیمیایی اوره CO (NH2) 2 است و به طور طبیعی در ادرار پستانداران دفع می شود.

ویژگیهای کود اوره:
کودهای اوره بسیار محلول هستند (حلالیت 1079 گرم در لیتر در دمای 20 درجه سانتی گراد). بنابراین علاوه بر کوددهی از طریق خاک می توانند از طریق اسپری توسط شاخ و برگ گیاهان نیز جذب شوند.

با این حال، کودهای اوره نباید در کشت های بدون خاک استفاده شوند زیرا بلافاصله از ظرف خارج می شود.

کود اوره یک منبع ارزان قیمت نیتروژن است که نسبت NPKدر نوع جامد 0-0-46 است. کود دیگری که حاوی غلظت بالای اوره است، اوره آمونیوم نیترات (UAN) است. UAN کود مایعی است که بین 28 تا 32 درصد ازت دارد.

اوره در خاک هیدرولیز می شود و به آمونیاک و دی اکسید تبدیل می شود و به صورت انبوه برای تغذیه محصولات زراعی استفاده می شود. اگرچه اوره به طور طبیعی در انسان و حیوانات تولید می شود، اما اوره مصنوعی با توسط آمونیاک بی آب تولید می شود.

نامهای دیگر کود اوره عبارتند از آمید اسید کربنیک، کاربامید، اسید کاربامید، کربونیل دی آمید، کربونیل دی آمید، کربونیل دی آمین، ایزورا.

واکنش های کود اوره در خاک:
بیش از 90٪ از تولید صنعتی اوره در دنیا برای استفاده به عنوان کود ازته است. اوره بالاترین میزان نیتروژن را در کلیه کودهای ازت جامد با مصارف مشترک دارد. بنابراین کمترین هزینه حمل و نقل را برای هر واحد ماده مغذی ازت دارد.

گیاهان قادر به جذب نیتروژن اوره نیستند و برای اینکه گیاه نیتروژن بکار رفته را به عنوان اوره جذب کنند، نیتروژن باید به آمونیوم (NH4 +) و نیترات (NO3‑) تبدیل شود که اشکال نیتروژنی هستند که گیاهان می توانند از آنها استفاده کنند.

بسیاری از باکتری های خاک دارای آنزیم اوره آز هستند که کاتالیزور تبدیل اوره به آمونیاک (NH3) یا یون آمونیوم (NH4 +) و یون بی کربنات (HCO3−) می باشد. بنابراین کودهای اوره به سرعت در خاک به فرم آمونیوم تبدیل می شوند.

گاز آمونیاک به آسانی از خاک فرار می کند در نتیجه، اگر شرایط به نفع تشکیل آمونیاک باشد نه آمونیم، ممکن است میزان زیادی ازت از دست برود. pH و درجه حرارت بالای خاک نیز بر از بین رفتن نیتروژن تأثیر دارد.

pH بالای خاک باعث افزایش میزان تبخیر می شود درنتیجه آمونیوم بیشتری به گاز آمونیاک تبدیل می شود. درجه حرارت بالای خاک نیز باعث افزایش میزان هیدرولیز از طریق افزایش فعالیت اوره آز می شود.

بهتر است بدانید:
آمونیوم و نیترات به آسانی توسط گیاهان جذب می شوند و منبع اصلی نیتروژن برای رشد گیاهان هستند. اوره همچنین در بسیاری از فرمولاسیون کودهای جامد چند جزئی مورد استفاده قرار می گیرد.

اوره معمولاً با نرخ های بین 40 تا 300 کیلوگرم در هکتار (35 تا 270 پوند در هکتار) مورد استفاده قرار می گیرد. در طول تابستان، اوره اغلب قبل یا در طول بارندگی استفاده می شود تا تبخیر آن به حداقل برسد.

به دلیل غلظت بالای نیتروژن در اوره، گسترش یکنواخت آن در زمین بسیار مهم است زیرا خطر آسیب به جوانه زنی در تماس با دانه یا استفاده در نزدیک آن محتمل است.

اوره می تواند برای استفاده به عنوان اسپری یا از طریق سیستم های آبیاری در آب حل شده و مورد مصرف قرار بگیرد.

استفاده از کودهای اوره باعث افزایش اولیه pH خاک در اطراف محل می شود زیرا یون های هیدروژن مصرف می شوند. با این حال، نیتریفیکاسیون آمونیوم به نیترات که توسط باکتری های خاک انجام می شود منجر به تأثیر کمی بر اسیدیته خاک خواهد شد.

دستورالعمل های مربوط به استفاده از کود اوره:
کودهای اوره باید با دقت استفاده شود زیرا در صورت عدم استفاده صحیح باعث از بین رفتن نیتروژن به دلیل فراریت آمونیاک شده و در بعضی موارد اوره ممکن است به دانه های جوانه زده آسیب برساند.

کود اوره باید به سرعت پس از کاربرد، توسط آبیاری یا بارندگی وارد خاک شود. استفاده از کودهای اوره در سطح خاک بدون آبیاری باعث اتلاف بیشتر ازت می شود. اتلاف در خاک های با pH بالا بیشتر است.

کودهای اوره باید هنگامی استفاده شود که درجه حرارت خیلی کم یا زیاد نباشد. دمای خاک 15 تا 20 درجه سانتی گراد (70 درجه فارنهایت) کافی در نظر گرفته می شود.

استفاده از کودهای اوره حاوی مهار کننده های اوره آز باعث کاهش میزان هیدرولیز و در نتیجه تولید و فرار کمتر آمونیاک می شوند و تا یک یا دو هفته به شما زمان می دهند که زمین را آبیاری کنید.

جالب است بدانید:
کودهای اوره حاوی بیورت هستند، ترکیبی شیمیایی با فرمول [H2NC (O)] 2NH که در فرآیند تولید کودهای اوره تشکیل می شود. در غلظت های بالا، بیورت ممکن است برای محصولات کشاورزی سمی باشد.

اکثر کودهای اوره حاوی 1.0 تا 1.3 درصد بیورت هستند که استفاده از آن بی خطر تلقی می شود. با این حال، برخی محصولات زراعی حساس تر هستند.

برای کاربرد اوره به صورت اسپری بر روی شاخ و برگ محصولات حساس باید از کودهای حاوی بیورت کم (حاوی تقریباً 0.25٪ بیورت) استفاده کرد.

همچنین اگر کود اوره در نزدیکی دانه های جوانه زده استفاده شود بیورت موجود در آن ممکن است به آنها آسیب برساند.

جایگزین کود اوره:
آمونیوم نیترات، آمونیوم سولفات و پتاسیم نیترات به دلیل داشتن محتوای نیتروژن بالا جایگزین هایی مناسبی برای کود اوره هستند.

کودهای طبیعی حاوی نیتروژن شامل کمپوست ها، علف ها، دانه پنبه هستند که می توان آنها را به خاک اضافه نمود.

با رعایت تناوب کشت با گیاهانی مانند حبوبات، یونجه، برخی میخکها و بادام زمینی که نیتروژن تولید می کنند می توان استفاده از این کود شیمیایی را متوقف کرد.

نکات ایمنی در مورد کود اوره:
اوره باعث سوزش پوست و چشم و عوارض تنفسی می شود. قرار گرفتن مداوم پوست در معرض این ماده باعث تورم پوست خواهد شد. غلظت بالای آن در خون نیز باعث آسیب به اندام های بدن می شود.

اگر آن را بالاتر از نقطه ذوب گرم کنید، تجزیه شده و بخارات سمی تولید می کند. اوره به طور معمول قابل اشتعال نیست، اما مخلوط شدن آن با اکسیدان های قوی مانند نیترید باعث انفجار می شود.

از آنجاییکه اوره رطوبت هوا را جذب می کند باید آن را به درستی ذخیره کنید. همچنین در صورت نیاز به ذخیره انبوه، باید آن را با پوشش مخصوص و عایق آب بپوشانید.

همچنین توصیه می شود که اوره و همچنین بسیاری از کودهای جامد دیگر در مکانی خنک و خشک، جایی که تهویه هوا به خوبی انجام شود، نگهداری شوند.