کاردانو چگونه کار می کند؟

کاردانو چگونه کار می کند؟

زنجیره بلوک کاردانو از دو هسته اصلی تشکیل شده است. نخستین هسته Cardano Settlement Layer (به اختصار CSL) است که به عنوان واحد محاسباتی عمل می کند و محلی است که دارندگان رمزارز می توانند بلافاصله با حداقل هزینه معاملات ADA را ارسال و دریافت کنند. دومین هسته Cardano Computational Layer (به اختصار CCL)، مجموعه ای از پروتکل ها است که ستون فقرات بلاک چین را تشکیل می دهد و به اجرای قراردادهای هوشمند و اطمینان از امنیت و انطباق و قابلیت های پیشرفته دیگر مانند فهرست سیاه و شناسایی هویت کمک می کند.

به طورکلی، قلب هر پلتفرم بلاک چین الگوریتمی است که از آن برای ایجاد بلاک و اعتبارسنجی معاملات استفاده می شود؛ ازاین رو، کاردانو سازوکار اجماع جدیدی را معرفی کرد که با نام اوروبروس (Ouroboros) شناخته می شود.پروتکل اثبات سهام کاردانو قرار است تمرکززدایی بی سابقه ای را ایجاد کند؛ اما سازوکارهایی که آن را هدایت و بنیان آن را تشکیل می دهند، هنوز برای بسیاری ناشناخته باقی مانده است.

آگلوس کیائیاس، استاد بزرگ و دانشمند ارشد کاردانو، به عمق مشکلات سیستم های غیرمتمرکز پی برد و دیدگاه مفصلی درباره چگونگی مدیریت اوروبروس برای حل این مشکلات ارائه داد. معمولا طراحی سیستم غیرمتمرکز قوی بسیار پیچیده است؛ زیرا آن ها به توسعه مدل هایی نیاز دارند که به طور نظام مند تمام تهدیدهای مختلفی را دربر بگیرد که سیستم ممکن است با آن رو به رو شود و ثابت کند پایداری و زنده بودن سیستم و شبکه در تمامی زمان ها حفظ می شود.

سیستم غیرمتمرکز مطمئن ضمانت های رسمی را دربرابر انواع مختلف شکست و مدل های حمله با بزرگ ترین و مهم ترین کلاس شکست یعنی مدل های بیزانس ترکیب می کند. مدل های بیزانس تضمین می کنند که پایداری و سرزندگی سیستم حفظ خواهد شد؛ حتی اگر بخش بزرگی از شرکت کنندگان در شبکه به طور خودسرانه از قوانین شبکه خارج شوند. نکته دوم مدل های عقلانیت است که فرض می کند تمامی شرکت کنندگان در شبکه حداکثرکننده های ابزار منطقی هستند؛ به همین دلیل، خصوصیات سیستم باید ازطریق منافع شخصی آن ها ناشی شود.

به گفته کیائیاس، آنچه اوروبروس را به عنوان پروتکل منحصربه فرد می کند، این واقعیت است که این پروتکل عناصر مختلف طراحی را ترکیب می کند. به عبارت دیگر، اوروبروس از سهام به عنوان منبع اصلی برای شناسایی اهرمی استفاده می کند که شرکت کنندگان در سیستم دارند. جدا از مقاومت دربرابر حملات بومی پروتکل های اثبات کار، مانند حمله 51 درصدی و حتی فراتر از آن، ذخیره سازی باعث می شود این پروتکل سازگار با محیط زیست باشد؛ زیرا برای اجرای آن به حداقل منابع فیزیکی نیاز دارد.

به طورکلی، اوروبروس پروتکل اثبات سهام مبتنی بر زنجیره است که برای تأیید بلوک ها به رهبران انتخاب شده تصادفی متکی است و مانند اکثر بلاک چین ها گره ای که بلوک بعدی را اضافه می کند، پاداش تلاش هایشان را دریافت می کند.

مفهومی از شبکه بلاک چین کاردانو

در شروع هر دوره، سیستم رهبران را از گروه سهام داران انتخاب می کند (کسانی که ارز را به شبکه اختصاص داده اند). اوروبروس به توزیع نشانه ها در اکوسیستم نگاه می کند و از یک منبع اعداد تصادفی، زمان را به دوره هایی تقسیم می کند.

مفهومی از اسلات های کاردانو

سپس هر دوره به اسلات تقسیم می شود و هر دوره برای مدت زمان بسیار کوتاهی در حدود 20 ثانیه ادامه دارد. درنهایت، هر اسلات رهبر اسلات مخصوص خود را دارد که به طور تصادفی انتخاب می شود.

بلاک های کاردانو

رهبر اسلات مانند ماینرها در پروتکل POW (اثبات کار) عمل می کند. درواقع، آن ها کسانی هستند که بلوک هایی انتخاب می کنند که به زنجیره بلوک اضافه می شوند. بااین حال، آن ها می توانند تنها یک بلوک را اضافه کنند. اگر رهبر اسلات به نحوی بخت خود را از دست دهد و بلوک را انتخاب نکند، فرصت خود را از دست خواهد داد و باید منتظر بمانند تا دوباره رهبر اسلات شوند. سرانجام، یک یا چند اسلات می توانند بدون بلوک های تولید شده خالی بماند؛ اما باید اکثر بلوک ها (حداقل 50 درصد یک بلوک) باید در طول یک دوره تولید شوند.

بااین اوصاف، قطعا باید متوجه اهمیت و نقش رهبرهای اسلات در اکوسیستم شده باشید؛ بنابراین برای تأیید صلاحیت آن ها، شخص باید 2 درصد از سهام کاردانو را دراختیار داشته باشد. این ذی نفعان انتخاب کننده نامیده می شوند و کسانی هستند که در دوره فعلی، رهبران اسلات را برای دوره بعدی انتخاب می کنند. سهام داران هرچه بیشتر در سیستم مشارکت کنند، بخت بیشتری برای انتخاب به عنوان رهبر اسلات دارند.

اکنون، ازآنجاکه رهبران اسلات قدرت زیادی دارند، باید توجه ویژه ای به خرج داد و شرایطی ایجاد کرد که تاحدممکن انتخابات بی طرفانه باشد. همچنین، باید مقداری تصادف در آن دخیل باشد؛ به همین دلیل، برای دستیابی به مقدار تصادفی محاسبه چندحزبی (MPC) انجام می شود.

در رویکرد مبتنی بر محاسبه چندحزبی، هر انتخاب کننده اقدامی تصادفی به نام پرتاب سکه را انجام می دهد و پس ازآن، نتایج خود را با سایر انتخاب کنندگان به اشتراک می گذارد. اگرچه هر انتخاب کننده نتایج را تصادفی تولید می کنند، درنهایت، اجماع رأی ها روی همان مقدار نهایی به توافق می رسد. انتخابات به سه مرحله زیر تقسیم می شود:

• مرحله تعهد
• مرحله آشکار
• مرحله بازیابی