سولفات نیکل و کاربردهای آن

سولفات نیکل ترکیبی معدنی به رنگ زرد، سبز یا آبی است که با گرم کردن گازهای سمی تولید می کند. سولفات نیکل در آبکاری و به عنوان یک واسطه شیمیایی برای تولید سایر ترکیبات نیکل استفاده می شود.

این ترکیب شیمیایی همچنین به عنوان سولفات نیکل (II) شناخته می شود و فرمول شیمیایی آن NiSO4 است.سولفات نیکل در حالت بدون آب، جامدی کریستالی به رنگ زرد- سبز است که می تواند به صورت هگزاهیدرات آبی - سبز یا هپتاهیدرات سبز رنگ نیز وجود داشته باشد.

سولفات نیکل به عنوان مینرال کمیاب در طبیعت یافت می شود و نوع هپتاهیدرات آن در هوا نسبتا ناپایدار است و نوع منوهیدرات آن جزء ترکیبات معدنی بسیار نادر طبقه بندی می شود. این ماده بر اساس شرایط محیطی و قرارگرفتن در معرض رطوبت می تواند رنگ های مختلفی داشته باشد.

کاربردهای سولفات نیکل چیست ؟
سولفات نیکل معمولاً به عنوان محصول فرعی پالایش مس به دست می آید و با انحلال فلز نیکل یا اکسیدهای نیکل در اسید سولفوریک نیز تولید می شود.

سولفات نیکل در تولید مواد تثبیت کننده رنگ در رنگرزی و چاپ بر روی منسوجات، آبکاری، پوشش رنگ ها و جلاها مورد استفاده قرار می گیرد. از دیگر مصارف سولفات نیکل می توان به کاربرد آن در صنعت تولید کاشی و سرامیک، سیاه کردن روی و تولید برنز نیز اشاره کرد. این فلز در ترکیب گوشواره، انگشتر، سکه ها و مدال های ورزشی وجود دارد.

سولفات نیکل در آزمایشگاه ها برای ارزیابی حساسیت مغناطیسی مورد استفاده قرار می گیرد. همه اشکال سولفات نیکل سمی و سرطان زا هستند و باید با اقدامات فوری مانع از انتشار آنها در محیط زیست شد.

عوارض و خطرات برای سلامتی:
سولفات نیکل بر ریه ها، کلیه ها، دستگاه گوارش و سیستم عصبی تأثیر می گذارد و به عنوان یک ماده سرطان زا شناخته می شود و قرار گرفتن در معرض آن خطر ابتلا به سرطان ریه و بینی را افزایش می دهد.

نیکل یکی از عناصری است که در خاک، آب، هوا و بیوسفر وجود دارد و بیشتر برای ساخت فولاد ضد زنگ استفاده می شود.

نیکل شایعترین علت حساسیت به فلز است و آلرژی نسبت به آن یک مشکل پوستی مزمن و عود کننده است که زنان بیشتر از مردان به آن مبتلا می شوند و ممکن است در هر سنی بروز کند. قرار گرفتن در معرض این ماده می تواند باعث ایجاد درماتیت شدید، حساسیت پوستی و شبه آسم شود.

نیکل در بیشتر مواد خوراکی موجود در رژیم غذایی وجود دارد و مواد غذایی به عنوان منبع اصلی قرار گرفتن در معرض نیکل در نظر گرفته می شوند. شایان ذکر است که به دلیل تفاوت در مقدار نیکل در خاک، ممکن است میزان نیکل در مواد غذایی از نظر مکانی متفاوت باشد.

با این حال، برخی از غذاها به طور معمول حاوی مقدار زیادی نیکل هستند و در افراد حساس به نیکل می توانند درماتیت را تحریک کند. انتخاب دقیق مواد غذایی با غلظت نیکل نسبتاً کم می تواند باعث کاهش جذب نیکل به طور روزانه شود.

نیکل در خوراکی هایی مانند آجیل، لوبیا خشک و نخود فرنگی، دانه سویا و شکلات یافت می شود. بدن به مقدار بسیار کمی نیکل نیاز دارد و این ماده اغلب به عنوان عناصر کمیاب در ترکیب مولتی ویتامین ها مورد استفاده قرار می گیرد.