حفاظت آندی تکنیکی بسیار حساس است و انجام آن نیاز به تخصص فراوان دارد. دلیل این حساسیت این است که اگر پارامترهای حفاظت به درستی انتخاب نشوند، خوردگی شدت گرفته و ممکن است سازه به کل منهدم شود! معمولا در مواقعی که امکان انجام روش های دیگر مانند حفاظت کاتدی باشد، کم تر به سراغ این روش می روند.
اما برخی از مواقع حفاظت کاتدی پاسخگو نیست. مثلا در شرایطی که به دلایل فنی و اقتصادی نمی توانیم جریان های بزرگ برای حفاظت کاتدی اعمال کنیم، حفاظت آندی بهترین روش جایگزین خواهد بود، چرا که در حفاظت آندی به جریان های بسیار کمتری نیاز است.
به عنوان مثال، در مخازن فولادی که در معرض اسیدسولفوریک غلیظ قرار دارند، امکان انجام حفاظت کاتدی وجود ندارد. با توجه به غلظت بالایی از اسید که در این مخازن وجود دارد، در صورتی که برای حفاظت آن ها از حفاظت کاتدی استفاده شود، به جریان های بسیار بالایی نیاز خواهد بود که به لحاظ اقتصادی، فنی و مصرف برق امکان پذیر نخواهد بود. در این مواقع، حفاظت آندیک این سازه ها یکی از بهترین گرینه ها محسوب می شود.
اما این روش حفاظتی به چه صورتی انجام می شود؟
برای انجام حفاظت آندیک به دستگاه پتانشیواستات، یک یا چند الکترود کمکی (کاتد) و الکترود مرجع نیاز است. پتانشیواستات دستگاهی الکترونیکی است که فلز را در یک پتانسیل ثابت نسبت به الکترود مرجع نگه می دارد. این دستگاه دارای 3 خروجی است:
قبل از اعمال هر گونه جریانی، باید با انجام آزمون پلاریزاسیون دینامیک پارامترهای مورد نیاز برای حفاظت محاسبه شوند. مهم ترین پارامترها عبارت اند از:
پس از مشخص شدن پارامترهای فوق، باید جریانی بزرگ تر از جریان بحرانی برای پسیو شدن فلز اعمال کرد. پتانسیل اعمالی در حفاظت آندی بهتر است در محدوده میانی پتانسیل منطقه پسیو نگه داشته شود. چرا که در این حالت محدوده پسیو دامنه زیادی از پتانسیل را به خود اختصاص می دهد و با تغییرات کوچک در پتانسیل اعمالی، حساسیت به خوردگی ایجاد نمی شود.
فلزاتی که پتانسیل بحرانی رویین شدن آن ها پایین تر از پتانسیل تعادلی کاتدی قرار بگیرد، راحت تر حفاظت می شوند. در چنین شرایطی پتانسیل تعادلی خوردگی در محدوده غیر فعال قرار خواهد گرفت و پسیو ایجاد شده پایدار باقی خواهند ماند.
اگر نتایج پلاریزاسیون نشان دهد که شاخه کاتدی، شاخه آندی حل شدن فلز را در محدوده فعال قطع می کند، حفاظت بسیار سخت خواهد بود. زیرا در این حالت، پتانسیل تعادلی خوردگی پایین تر از پتانسیل پسیو قرار می گیرد و پسیو تمایل دارد بعد از ایجاد سریعا از بین برود و فلز خورده شود.
عوامل محیطی بر رفتار پسیو شدن تأثیر زیادی دارند!
باید دقت داشته باشید که عوامل محیطی بسیاری هستند که بر رفتار پسیو شدن یک فلز تأثیر می گذارند. تغییرات دمایی از مهم ترین پارامترهایی است که دانسیته جریان بحرانی برای پسیو شدن فلز را افزایش می دهد. در حفاظت آندی باید نسبت به تغییرات پلاریزاسیون با دما و غلظت محلول کاملا آگاه باشیم.
غلظت یون های مهاجم نیز یکی از عوامل بسیار موثر بر پایداری لایه پسیو فلزات است. هر چه غلظت این یون ها در محیط بیشتر باشند، لایه پسیو دوام کمتری خواهد داشت و حفاظت آندی سخت تر و بی فایده تر می شود. به عنوان مثال معمولا فولاد را در سدیم کلرید حفاظت آندی نمی کنند. یون کلر در این محیط، بازه غیر فعال فولاد را به شدت کاهش می دهد و در نتیجه لایه پسیو آن پایدار نخواهد ماند.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
