آبکاری و تکنیک های آن

آبکاری چیست؟

آبکاری یک روش شیمیایی یا الکتروشیمیایی به منظور ایجاد پوشش فلزی بر روی سطح اجسام است. به بیانی علمی تر، آبکاری فرآیندی است که طی آن یک لایه نازک از یون های فلزی بر سطح شیء دیگری رسوب داده می شود. احتمالا شما این عمل را از قبل با نام ترسیب می شناسید.

معمولا آبکاری با فلزاتی نظیر نیکل، کروم، مس، روی، کادمیوم، قلع، نقره، طلا و دیگر فلزات پلاتینی انجام می شود.سطح قطعات آبکاری شده عموما براق و زیباست و همین ویژگی است که آن را تا این حد نسبت به سایر روش های پوشش دهی برجسته می کند. در واقع پوشش های آبکاری هم با هدف بهبود دوام و مقاومت و هم به منظور زیبایی ظاهری و بالا بردن کیفیت سطحی به کار می رود.

به همین دلیل هم در بسیاری از کارخانه های تولیدی قطعات را نهایتا آبکاری می کنند تا از کیفیت سطحی خوبی برخوردار باشند. شیرآلات، دستگیره ها، ظروف تزئینی و بسیاری از وسایلی که در اطرافتان سطح براق و زیبایی دارند، همگی آبکاری شده اند.دقت داشته باشید که فرآیند پوشش دهی به روش آبکاری صرفا مخصوص فلزات نیست و برای اجسام پلیمری نیز به کار می رود.

آبکاری از چه نظر اهمیت دارد؟

بسیاری از مواد فلزی و غیرفلزی که در صنایع مختلف استفاده می شوند، مقامت مطلوبی در برابر عوامل شیمیایی و خوردگی ندارند. پس چاره چیست؟ ممکن است پاسخ شما این باشد که به سراغ مواد مقاوم تر برویم. ولی استفاده از مواد مقاوم در بسیاری از صنایع امکان پذیر نیست، چرا که هزینه نهایی محصول به طور چشمگیری زیاد خواهد شد.

فرض کنید قرار بود قوطی های کنسروها را با فلزات بسیار مقاوم می ساختند تا در طول زمانی که ماده غذایی در آن است، آسیب نبیند. در این صورت باید برای خرید یک قوطی رب هزینه بسیار زیادی پرداخت می کردید. پس باید به سراغ روش های ارزان تری مانند آبکاری رفت…

آبکاری به تولیدکنندگان این امکان را می دهد تا بتوانند برای تولید محصولات از آلیاژهای ارزان قیمتی چون فولاد استفاده کنند و در عین حال با ایجاد پوشش های نازک فلزی به مقاومت مناسبی هم دست پیدا کنند. با این کار نه تنها با هزینه کمی محصول مقاومی تولید می کنند، بلکه ظاهری زیبا و درخشان نیز به آن می بخشند.به عنوان مثال قوطی های کنسروی معمولا از ورق های فولادی آبکاری شده با قلع تولید می شوند تا با کمترین هزینه مقاومت کافی حاصل شود.