سرامیک های پیشرفته دارای ویژگی های مطلوبی مانند سختی، استحکام بالا، تحمل دماهای بالا، خنثایی شیمیایی، مقاومت در برابر فرسایش و چگالی کم هستند. ولی در برابر بارهای کششی و ضربه ضعیف هستند و بر خلاف فلزات، از خود انعطاف پذیری نشان نمیدهند و مستعد شکست تحت بارهای مکانیکی و شوک حرارتی هستند.
کامپوزیتهای سرامیکی با الیاف پیوسته، عموماً دارای خواص مکانیکی ویژه بالایی هستند و میتوانند در کاربردهای هوافضایی دمای بالا به کار گرفته شوند. کامپوزیتهای کربن/کربن با پوشش SiC به عنوان محافظ حرارتی در شاتلهای فضایی استفاده شده است و کامپوزیتهای کاربید سیلیسیم/کربن مواد مناسبی برای هواپیماها هستند.
یک سیستم کامپوزیتی زمینه فلزی عمدتاً به سادگی و با استفاده از یک زمینه ی ساخته شده از یک آلیاژ فلزی ساخته می شود که به وسیله ی یک تقویت کننده ی سرامیکی محافظت می شود برای مثال کامپوزیت 6061AL/30v/oSicp از یک آلیاژ تقویت شده با 30 درصد حجمی تقویت کننده ی سیلیسیم کاربید، تشکیل شده است.
البته تعریفی که کردیم، یک تعریف کامل سیستم کامپوزیتی نیست زیرا این تعریف اطلاعاتی در زمینه ی فرایند تثبیت و استحکام بخشی نداده است. همچنین در مورد عملیات حرارتی دوباره یا جهت گیری خاص الیاف نیز صحبت نکرده است. پس با توجه به صحبت های گفته شده می فهیمم که باید نکاتی را بدانیم تا بتوانیم کامپوزیت های زمینه فلزی را از دیگر انواع مواد کامپوزیتی تمیزدهیم. از این لحاظ، چندین تفاوت این کامپوزیت ها را در زیر آورده ایم:
مواد زمینه ( Matrix Materials)
حوزه های مهم در تهیه کامپوزیت های زمینه سرامیکی عبارتند از: انواع گوناگون شیشه، شیشه سرامیک ها و سرامیک هایی همچون کربن، کاربیدسیلیسیوم، نیتریدسیلیسیوم، آلومینات ها و اکسیدها. تقویت کنندهای مورد استفاده عبارتند از کاربیدها، بوریدها، نیتریدها و کربن. کامپوزیتهای زمینه سرامیکی تنها کامپوزیت هایی هستند که بالای 900 درجه سانتیگراد استحکام خود را حفظ میکنند.