فوم های سرامیکی مهندسی را می توان در دو دسته به صورت تخلخل های باز و بسته تقسیم بندی کرد. حفرات و فازجامد فوم های با تخلخل باز در سه جهت بهم متصل بوده و تخلخل ها به بیرون ماده راه دارند. در فوم های با تخلخل بسته، به دلیل حضور لایه های جامد از سطح بیرونی ماده جدا شده اند.
این گروه از مواد سرامیکی به دلیل دارا بودن خواص مناسب نظیر: پایداری حرارتی، هدایت حرارتی پایین، دانسیته پایین، استحکام ویژه بالا، مقاومت در برابر حملات شیمیائی و نفوذپذیری بالا بیشتر مورد توجه قرار گرفته اند.
خواص مذکور باعث شده تا این گروه از مواد در کاربرد های صنعتی بسیاری همچون: فیلتر کردن فلز مذاب و گاز های داغ، پایه های کاتالیست، الکترود های پیل سوختی، جدا کننده های باتری، حسگرهای شیمیائی، عایق کاری حرارتی، بیومواد جهت جایگزینی استخوان و صنایع داروسازی مورد استفاده قرار گیرد.
سرامیک های متخلخل به دلیل برخی از خواص رو به گسترش شان نظیر پایداری و استحکام در دمای بالا، فعالیت کاتالیتیکی، مقاومت به سایش و مقاومت به خوردگی در شرایط کاربردی سخت تری نسبت به فلزات، شیشه ها و پلیمرهای متخلخل مورد استفاده قرار می گیرند.
گرچه هنوز توانایی های بالقوه سرامیک های متخلخل به دلیل مشکلات چندی، کاملا مورد بهره برداری قرار نگرفته است. اصولا تولید سرامیک های متخلخل دو بعدی لانه زنبوری، توسط اکستروژن کردن خمیر سرامیکی صورت می گیرد. ولی در مورد سرامیک های متخلخل سه بعدی، روش های تولید به طور کلی در دو دسته، تولید سرامیک های فومی و غیرفومی تقسیم بندی می شوند.