مواد شیمیایی آنتی یو وی و کاربرد آن

مواد شیمیایی آنتی یو وی چه کاربردی دارد ؟
آنتی یو وی اصطلاحی است که نشانگر مقاومت وسایل و لوازم مختلف در برابر پرتو مخرب فرابنفش نور خورشید است. آنتی یو وی بودن هر وسیله ای تضمین می کند که آن شی با تابش پرتو فرابنفش یا قرار گرفتن طولانی مدت در برابر نور خورشید هیچ تغییری نمی کند.

قدرت یو وی نورخورشید بستگی به عوامل مختلفی از جمله ساعت تابش نور خورشید دارد به عنوان مثال در میانه روز یعنی بین ساعت 10 تا 4 بعد ازظهر نور خورشید حاوی بیشترین مقدار یو وی است. از دیگر فاکتورهای موثر بر شدت یو وی نور خورشید می توان به ارتفاع منطقه، فصل، پوشش ابری آسمان و سطح بازتاب آن از زمین اشاره کرد.

لازم به ذکر است که پرتو یو وی تنها باعث آسیب به پوست انسان نمی شود و بسیاری از وسایل و تأسیسات نیز تحت تأثیر این پرتو تخریب می شوند. بنابراین بسیاری از شرکت ها شروع به ساخت وسایل آنتی یو وی کرده اند تا این پرتو آسیب رسان را فیلتر کنند. پلی پروپیلن (PP) و پلی اتیلن با چگالی کم (LDPE) دو نوع از پلیمرهای به شدت آسیب پذیر در برابر یو وی هستند که در صورت عدم استفاده از ترکیبات آنتی یو وی بهتر است در محیط های بیرون استفاده نشوند.

تولید مواد پلیمری در حال حاضر به طور چشمگیری رو به افزایش است و پلیمرها تقریبا در همه وسایل مورد استفاده قرار می گیرند و به وسایل کلاسیک مانند فلز، چوب، سرامیک و شیشه ترجیح داده می شوند بنابراین برای محافظت از آنها بهترین راه استفاده از ترکیبات آنتی یوی وی است.

چگونه می توان از مواد شیمیایی آنتی یو وی کمک گرفت؟
برای استفاده از مواد آنتی یو وی باید هنگام ترکیب مواد اولیه و قبل از قالب گیری، این مواد را به آنها اضافه کرد. در این صورت می توان از تأثیر مخرب پرتو فرابنفش خورشید بر روی پلیمرها جلوگیری کرد.

جالب است بدانید که مواد شیمیایی آنتی یو وی که به این شکل استفاده می شوند مانند کرم ضد آفتاب بر روی پوست عمل می کنند. با توجه به موارد فوق بهتر است برای صرفه جویی در هزینه ها در ترکیب پلیمرهایی که در معرض نورخورشید هستند این ترکیبات استفاده شود و اگر به هر دلیلی امکان استفاده از آنتی یو وی ها وجود نداشت بهتر است از ترکیباتی استفاده شود که مقاومت بالایی در برابر تغییرات آب و هوا و نور خورشید دارند.

مکانیسم مقاومت وسایل آنتی یو وی:
انواع پرتو یو وی از جمله UVA، UVB و UVC باعث اثر فتوشیمیایی در ساختار پلیمرهایی می شوند که در تولید وسایل مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. این اثر در نهایت باعث تخریب مواد بکار رفته در وسیله شده و تحقیقات نشان داده است که به دلیل انرژی بالاتر پرتو UVC، این پرتو بیش از دیگر پرتوهای فرابنفش روی پلاستیک تأثیر می گذارد.

جذب یو وی باعث برانگیختن فوتون ها در پلاستیک شده و این فوتون ها رادیکالهای آزاد را تولید می کنند که باعث شکستن پیوندهای پلیمری و تخریب وسیله های پلاستیکی، تحت تأثیر نور خورشید خواهند شد.

بسیاری از وسیله های پلاستیکی آنتی یو وی حاوی کاتالیزورها و ناخالصی های مانند اکسیژن و سدیم هستند که اغلب به عنوان گیرنده رادیکال آزاد عمل کرده و از تخریب وسیله جلوگیری می کنند.

با اینحال باید در نظر داشت که این مواد علاوه بر آسیب پذیر بودن در برابر پرتوهای فرا بنفش در حین تخریب مولکول های سبکی تولید می کنند که برای محیط زیست خطرناک است. بنابراین باید در ساختار آنها از مواد آنتی یو وی استفاده شود تا علاوه بر افزایش طول عمر از تولید ترکیبات مخرب نیز جلوگیری شود.

مواد پلاستیکی وقتی در معرض پرتو فرابنفش قرار می گیرند دچار تغییر رنگ شده، نازک و شکننده می شوند بنابراین لزوم استفاده از این مواد در آنها کاملا ضروری به نظر می رسد. پلیمرهای خاص در ساختار خود دارای گروه ها و پیوندهای خاص شیمیایی هستند که مقادیر مختلفی انرژی جذب می کنند و متأسفانه بیشتر این گروههای شیمیایی دارای جذب بزرگی در طیف UV هستند.