اکستروژن در سرامیک ها

اکستروژن در سرامیک ها (Frank Händle): اکستروژن در سرامیک ها یک روش شکل دادن سرامیک ها است که برای تولید اجزای سرامیکی با سطح مقطع ثابت مورد استفاده قرار می گیرد. طول قطعه نیز با بریدن قطعه در زوایای مناسب مشخص می شود. اکستروژن در سرامیک ها توسط بدنه هایی مورد استفاده قرار می گیرند که کاملا با بدنه های پرس شده متفاوت هستند.

رطوبت بدنه های اکسترود شده بسته به مواد خام می تواند از 14-15% تا 20-22% افزایش یابد. فرآیند اکستروژن سرامیک ها شامل عبور یک بدنه از یک روزنه با شکل مشخص است. پس از این مرحله بدنه ای با سطح مقطع ثابت ایجاد می شود که برای ایجاد قطعه با طول مورد نظر برش می خورد.ماشین های اکستروژن سرامیک ها از سه بخش اصلی تشکیل شده اند:

• سیستم رانش که بدنه سرامیکی را فشرده کرده و موجب می شود تا بدنه از روزنه اکستروژن خارج شود
• روزنه اکستروزن که از روزنه ای با شکل خاص ایجاد شده و به بدنه فرم می دهد.
• ابزار برش دهنده که قطعه اکسترود شده را به اندازه مورد نظر برش می زند.

اکستروژن سرامیک ها تقریبا مشابه روش تزریقی بوده با این تفاوت که منتهی در اینجا خمیر با فشار از حدیده عبور می کند تا اشکال یا مقاطع مورد نظر توخالی حاصل شود. از جمله مواردی که با این روش تولید می شوند می توان به آجرهای دیرگذاز، لوله های توخالی، عایق های الکتریکی، فیلترهای توری شکل، پره های رادیاتور و مبدل های حرارتی اشاره نمود.

پودر سرامیک های مهندسی که معمولا قابلیت جذب آب و چسبندگی کمی دارند از مواد بایندر آلی برای افزایش قابلیت اکسترود شدن استفاده می شود. برای مثال لوله های محافظ ترموکوپل از جنس نیترید آلومینیم از این روش تولید شده و لوله های اکسترود شده در دمای 450 درجه سانتی گراد خشک و در 1800 درجه سانتی گراد پخت می شود. فایل زیر حاوی کتاب اکستروزن در سرامیک هاست.