برای ساخت شیشه های فلزی روش های متفاوتی مانند کوئنچ از فاز بخار و رسوب الکتریکی و کوئنچ سریع از حالت مذاب وجود دارد.
روش کوئنچ سریع از حالت مذاب
مذاب آلیاژ یا فلز در سرعت های بالا صورت می گیرد و برای خارج نمودن سریع حرارت، باید ماده دارای ضخامت کمی باشد تا بتوان سرعت های بالای کوئنچ را ایجاد کرد. Duwez و همکارانش برای تولید فلز شیشه ای، قطرات مذاب ذوب شده در یک بوته را در برابر اتمسفر محافظ و موج شوکی آکوستیکی ناگهانی قرار دادند.این موج باعث پودری شدن و شتاب گرفتن قطرات اتمیزه شده با ابعاد میکرونی به سمت سطح سرد مس قرار گرفته در دمای محیط شد. در اصطلاح این روش را کوئنچ تفنگی می نامند. نخستین شیشه فلزی از آلیاژ طلا سیلیسیم تولید شد.
روش دیگری به نام تکنیک پیستون سندان توسط تیم Duwez به کار گرفته شد. در این روش قطرات ذوب شده پس از سقوط بین سطوح سندان و پیستون، با حرکت شتابدار پنوماتیکی پیستون، بر روی سندان کوبیده و پهن می شوند. با تکرار این عملیات، لایه ی نازک ایجاد شده، بر اثر هدایت حرارتی سندان و پیستون منجمد می گردد. نمونه ی تولید شده به صورت فویل نازک با ضخامتی تقریبا یکنواخت بوده که برای بررسی های علمی مناسب است.
روش کوئنچ بخار و رسوب الکتریکی
در این روش جامدات آمورفی با خواص و ساختار فیزیکی مشابه با مذاب سریع منجمد شده به دست می آید. تولید فلزات شیشه ای با این روش به آلمان در دهه ی 1950برمی گردد که رسوب دادن اتم ها به صورت یک به یک بر روی سطح انجام می شود.
روش رسوب بخار شیمیایی (CVD)
در این روش از گازهای فرار مانند کلریدهای فلزی، کربونیل های فلزی، فلوریدهای فلزی و … استفاده می شود. در واکنش گازها در محفظه ی واکنش، بخار فلز و یک جزء بخار ایجاد می شود که می توان بر روی سطح رسوب را بخار داد. از این تکنیک می توان برای تشکیل پوشش های آلیاژی آمورف بر روی سطوح استفاده کرد.
رسوب الکتریکی
این روش، به روش رسوب بخار شیمیایی شباهت دارد با این تفاوت که به جای اتم های فلزی، یون های فلزی وجود دارند. این یون ها به واسطه ی حل شدن نمک های فلزی در یک محلول آبی تشکیل می شوند. با عبور جریان الکتریکی از بین سلولی که این الکترولیت در آن قرار دارد، یون های فلزی بر روی آند رسوب و با ادامه این فرایند فیلمی بر روی آند ایجاد می شود. سالیان زیادی از این روش در آبکاری تجاری مانند مانند آبکاری نیکل استفاده شده است.