انواع اشکال و پایه گل سرخ

رُزها یا گل سُرخ ها یکی از مهم ترین دسته گیاهان می باشد که انواع شناخته شده آن به بیش از 20000 گونه و واریته مختلف تخمین زده می شود.

رُز، یا گل سُرخ، جنسی ازخانواده گل سُرخ ها یا(Rosacea) رُزاسِه می باشد که بوته هایش پاکوتاه و پا بلند و رونده با ساقه های چوبی است و در بعضی گونه ها برگهایش غیر دائمی و در برخی دائمی می باشد.

در اقسام اصلی و اولیه بوته ها صورت بدوی خود را داشته، به صورت کُرپه و پُر تیغ و خار می باشد، ولی پس از گشنگیری و به دست آوردن اقسام و جورهای تازه که بیشتر به وسیله پیوند روی پایه های اقسام وحشی درست شده، صورت آن دگرگون شده و تا اندازه ای به میل پرورش دهندگان تغییر صورت داده به اشکال مختلف: کُرپه، چتری، مجنون ( آویزان) و بقول فرانسویان ( گل رُز گریان) و غیره درآمده است.

اشکالی که بیشتر مورد توجه و در باغات بوته های گل سُرخ را (بسته به وضعیت محل کاشت) به آن صورت در می آورند 5 شکل بشرح زیر می باشد:

1 - گل سُرخ پاکوتاه: بوته هائیست که پیوند آن را روی ریشه یا ساقه نزدیک بخاک زده و می گذارند از پیوند چند شاخه بیرون آید و در اثر هَرَس همه ساله آن را کوتاه نگهمیدارند، به طوری که بسته به جنس آن بلندی بوته ها از 20 سانتیمتر تا یک متر بلند تر نمی شود.

2 - گل سرخ کُرپه: که پس از پیوند نزدیک خاک در اثر هَرَس نوک شاخه ها می گذارند شاخه های فرعی آن زیاد شود تا بوته به صورت کُرپه درآید.

3 - گل سرخ با ساقه بلند یا نیمه بلند: عبارت از بوته هائیست که پیوند را روی یک ساقه صاف و لخت تسترن کوهی به بلندی یک متر تا یک متر و نیم می زنند. پس از نمو پیوند، ساقه نسترن به تدریج قوی شده رنگ قهوه ای بخود گرفته راست می ایستد. باغبان می تواند شاخه هایی که از پیوند میروید را به میل خود بهر شکل بخواهد درآورد.

4 - گل سرخ رونده پیچنده: این دسته از اقسام مخصوصی هستند که شاخه های آنها بلند شده و بالا میرود که آنها را به وسیله پایه یا داربستهای فلزی مخصوصی نگهداری کرده آرایش می دهند.

5 - گل سرخ مجنون: که از پیوند اقسام رونده روی پایه بلند نسترن کوهی به دست می آید.

باین طریق که هریک از اقسام نامبرده را اگر روی ساقه ای به بلندی 1/5 تا 2 متر از نسترن کوهی پیوند کنند پس از گرفتن شاخه های آن رو به زمین سرازیر شده و بوته گل مجنون ( گل رز گریان) به دست میآید.

پایه برای گل سرخ های پا کوتاه:

از معمول ترین و بهترین اقسام گل سرخ برای پایه باید نسترن معمولی کوهی ( رُزا کانینا Rosa Canina) را نام برد که به واسطه دوام زیاد در مقابل آفات و امراض و سختی شاخه هایش با آنکه تیغهایش موقع پیوند خیلی به دست آسیب می رساند بهترین قسم برای پایه تشخیص داده شده و امروزه بین همه پرورش دهندگان و باغبانان معمول است.

اقسام دیگری از گلهای وحشی مانند ( رُزا لاگسا Rosa Laxa) که اصل آن از سیبری است و گل سرخ ( پولیانتاRosa Polyantha) در مواردیکه نسترن کوهی نباشد قابل استفاده است.

پایه برای گل سرخ های پا بلند و مجنون ( گریان):

چون شاخه های نسترن وحشی خیلی بلند و قوی است برای اینکار هم خوب می توان از آن استفاده کرد.

یکی از شاخه های قوی بوته را می گذارند باندازه ای که میل دارند بلند شود و بقیه را حذف می کنند، آنوقت نوک آن را پیوند می کنند.

بنابراآنچه گفته شد بهتر و مناسب تر از همه اقسام گل سرخ برای پایه همان نسترن کوهی است که به آسانی می توان از ییلاقات به دست آورده یا بذر آن را چنانچه شرح داده شد بکارند.