زمین و خاک مساعد برای پرورش گل سرخ

زمین و خاک مساعد برای پرورش گل سُرخ:

برای آنکه بتوان یک باغ گل سُرخ احداث کرد یا آنکه بوته هایی را که در باغچه یا حاشیه خا میکارند به طور کامل نمو کرده و از همه جهت جالب توجه باشد، باید دید گل سُرخ در چه نوع خاک بهتر از سایر گلها تغذیه کرده و می تواند در آنجا تا حد طبیعی رُشد و پرورش یلقفته زیبایی طبیعی خود را نمایان سازد. بهترین زمین برای کاشتن گل سُرخ ها زمینی است که دارای خاک رُسی و شنی تازه باشد.

این قسم خاک کمی سنگین است و وقتی آن را آب می دهند خاک به ابزار کار میچسبد ولی بزودی رطوبت اضافی را از خود رد کرده و در آن به آسانی و خوبی می توان کار کرد. در چنین خاکی ریشه های گل سُرخ به اطراف منتشر شده وسائل تغذیه کافی برای بوته را فراهم ساخته و گلریزان فراوانی می کند. برعکس زمین های آهکی که خاکش مقادیر زیادی مواد آهکی مانند کاربنات دو سود داشته باشد برای کاشتن گل سرخ بهیچ وجه مناسب نیست. مقدار آهکی که در خاک برای بوته های گل سرخ لازم است به نسبت مواد موجود در خاک و همینطور به نسبت نژادهای مختلف گل باید تفاوت داشته باشد.

چنانچه در زمین های رُسی و شنی مقدار آهک نباید از 10 تا 15 درصد و در زمین های شنی از 5 درصد ***** کند.

زمینهای شنی که در خاکش رُس یافت نمی شود، برای پرورش گل سرخ مناسب نیست. مگر آنکه آن را بحد کافی با مواد پوسیده نباتی و حیوانی مخلوط کنند تا همیشه خاک را تازه نگهدارد.

نکته قابل توجه آنست که نباید تصور شود چون خاک رُسی و شنی برای تربیت گل مساعد است می توان بوته های گل سرخ را در خاک های رُسی نیز کاشت. بنابراین باید دانست که کاشتن گل سرخ در زمینهای رُسی یا شنی خالص یا آنها که بیش از 15 درصد مواد آهکی دارند زحمت بیهوده است و بوته های گل در چنین زمینها، همیشه زرد و رنجور و برگهایشان زودتر از موقع ریخته در مدت کوتاهی خشکیده و از بین میرود. مگر آنکه خاک آنها را قبلا اصلاح کرده بعد مبادرت به کاشتن گل نمایند.اکنون که خاک مناسب برای کاشتن گل سرخ را شناختیم باید دانست چگونه چنین زمینی را باید آماده برای گل کاری کرده، با چه نوع مواد غذائی آن را تقویت نمود، تا گلهای حاصله در آن تمام زیبایی و ظرافت خود را حفظ کرده نمایان سازد.

زمین را باید قبلا بعمق 60 تا 80 سانتیمتر کاملا برگرداند و سنگهای درشت و مواد زائد را از آن بیرون کشیده بعد برای هر صد متر مربع 300 تا 400 کیلوگرم کود تجزیه شده و ساخته را خوب با خاک مخلوط سازند. بهتر است این کار در آبان ماه و چند هفته قبل از موقع کاشتن بوته ها صورت گیرد.اگر زمینی را که در اختیار دارند از زمین های سبک ( مانند زمین های شنی خالص یا هر نوع خاکی که شن آن زیادتر از سایر ترکیباتش باشد) باید با آن، کود سنگین که بتواند خاک را قابل نگهداری رطوبت کند مخلوط کنند.

بهترین کود برای چنین زمین کود گاوی ساخته شده است.

زیرا کود گاوی بزمین های سبک قابلیت حفظ و نگهداری رطوبت را داده و از نظر مواد مغذی و پوسیده آن را غنی میسازد.

اگر زمین از نوع رثسی و شنی است یعنی مواد رُسی آن برتری دارد باید برای اصلاح آن از کودهای سبک تازه که بتواند سنگینی خاک را اصلاح کند و آن را قابل جذب آب نماید ( مانند پِهِن اسب تجزیه شده و پوسیده یا کود گوسفندی نرم) بحد کافی و زیاد مدتها قبل از رسیدن موقع کاشت مخلوط کنند. بهتر است این کار اوائل پائیز انجام گرفته و تا موقع کاشتن چند دفعه زمین را برگردانده تا خاک دارای خلل و فرج لازم برای نفوذ و جذب اب بشود. برای تکمیل کودهای سبک که با خاکهای رُسی و شنی مخلوط می کنند باید از کودهای شیمیایی مخصوصآ آن دسته که مواد پطاسی آن بیشتر است استفاده نمود. پس از آنکه بوته های گل را در باغ یا نقاطی که برای این کار تخصیص داده شده کاشتند نسبت به جنس زمین باید آنها را هر سال (اگر خاک سبک است) یا هردو سال یک مرتبه ( اگر خاک سنگین است) کود بدهند و میزان کود مورد لزوم همان 300 کیلو گرم برای هر صد متر مربع است که اواخر پائیز روی زمین پهن کرده بکمک شن کش و چنگال یا بیل آن را زیر خاک کنند.

مواظبت های دیگری که بوته های گل سرخ لازم دارد به طور خلاصه عبارت است از:

1. حذف پاجوشهائی که از پایه بوته ها یعنی از نسترنهای کوهی بیرون میآید که باید جدآ مراقبت شود زیرا اگر پاچوشها را نبرند، مواد مغذی را که باید به بوته برسد جذب و مصرف کرده بوته را ضعیف کرده یا میخشکاند.
2. آبیاری مرتب و منظم بوته ها به تناسب فصل مخصوصآ در زمین های سبک و ایم گرم تابستان.
3. چیدن ته گلها پس از ریختن گلبرگها که باید از نیم سانتیمتر بالای آخرین برگ شاخه که منتهی به گل شده قطع نمود.
4. مراقبت و جلوگیری از ابتلاء بوته ها به انواع امراض قارچی یا میکربی و حیوانی بشرحی که در آفات گیاهی گفته شده.
5. هَرَس بوته ها که باید اواخر زمستان انجام شود تا در نتیجه شاخه های نازک و ضعیف حذف شده و شاخه های قوی و گلدار جانشین آنها گردد. برای آنکه بتوان به طور محسوس قوت و قدرت بوته های گل سرخ را زیاد کرد، باید از کودهای شیمیایی به عنوان کود تکمیلی استفاده نمود. ولی مصرف این کودها باید با اطلاع کامل از وضعیت خاک و زمین که به وسیله تجزیه شیمیایی روشن می شود انجام شود.

زیرا قبل از استعمال کود شیمیایی باید دانست در خاک باغچه یا باغ گل سرخ از هریک از مواد آلی اصلی که برای رُشد و پرورش و گلریزان گیاه لازم است ( ازت - اسید فسفوریک - پطاس - آهک) چه میزان به وسیله بوته ها در ضمن سال مصرف شده و اکنون باید جای آنها پُر شود.یک زمین متوسط باید درهرهزارگرم خاکش یک گرم ازت - 20% اسید فسفوریک30 % پطاس و یک گرم آهک داشته باشد.

بنابراین برای جبران کسری های سالیانه باید از عوامل حاصلخیز کننده استفاده شود و به طور متوسط برای هر متر مربع زمین می توان 60 گرم ازت ( نیترات دو سود) در نظر گرفته شود و اگر زمین از حیث مواد آهکی نیز فقیر باشد کافی است که در هر 4 سال یکمرتبه برای هر متر مربع 300 گرم آهک به زمین داد. ولی باید متوجه بود که بدون وجود مقدار لازم کود حیوانی در خاک به تنهایی نمی توان از استعمال و مصرف کودهای شیمیایی نتیجه قطعی و موثر به دست آورد.

کود حیوانی گذشته از آنکه مواد لازم مانند: ازت و پطاس را در خاک فرهم میسازد، وضعیت آن را از نظر ساختمان فیزیکی نیز اصلاح مینماید. زیرا به وسیله کود حیوانی است که اگر خاک سنگین یا خیلی سبک باشد می تواند آن را تغییر داده و برای پرورش گیاه مساعد سازد.