کاشتن دانه گل سرخ

کاشتن دانه های گل سُرخ:

دو موقع از کاشتن دانه های گل سُرخ برای زیاد کردن آن می توان استفاده کرد. یکی برای به دست آوردن جورهای تازه و دیگری کاشتن دانه های نسترن برای تهیه پایه های جوان و سالم قابل پیوند.

الف - برای به دست آوردن جورهای تازه ای از گل سُرخ:

باید میوه هائی را که به این منظور روی بوته ها باقی گذارده اند (این میوه ها حاصل گلهائیست که با قسم یا جور دیگری کشنگیری شده یا به واسطه و جود اقسام و جورهای متنوع زیاد دراطراف آن فکر می کنند به طور طبیعی عمل کشنگیری روی آنها انجام شده) اواسط پائیز موقعی که کاملا رسیده باشد، قبل از شروع سرما و یخبندان بچینند، نشانه رسیدن میوه گل سرخ موقعی است که میوه ها رنگ انداخته و نارنجی رنگ می شوند.

ولی باید دانست در بعضی از اقسام گل سرخ مخصوصا دورگه های چای میوه ها بزحمت رنگ می اندازند و به طور کلی موقع رسیدن میوه ها بسته به نژاد - منطقه و محل کاشت فرق می کند.

میوه های رسیده را باید همان موقع چیدن، اواسط مهر یا آبان بکارند ( زیرا تخم میوه های این گل پس از چیدن خیلی زود قوه نامیه خود را از دست می دهد) اگر تخمها کاملا نرسیده و هوای آن منطقه سرد شده، برای آنکه قوه نامیه آن کامل شود، تخمها را لای خاک اره یا ماسه نرم کمی مرطوب طبقه طبقه می چینند تا وقتی که برسد.

معمولا اوائل آذرماه می توان این دانه ها را بیرون کاشت، موقع کاشتن میوه ها را با چاقوی پیوند زنی چهار قسمت کرده دانه ها را خارج میسازند و برای آنکه بدانند دانه هائی که میکارند از چه قسمی است تا پس از سبز شدن و گل کردن معلوم شود بین آنها جورهای جدیدی به وجود آمده، باید دانه های هر قسم را در خزانه مخصوصی جداگانه کاشته و به وسیله برچسبی جور یا قسم آن را مشخص کنند.

خزانه ای که در آن دانه ها را میکارند، اگر در گلخانه باشد مناسب تر است. در غیر این صورت باید از تغارهای مخصوص بذرکاری استفاده کرد.خزانه یا تغار را با خاکی که تجزیه شده قبلا تهیه کرده اند پُر کرده روی آن را صاف نموده، دانه ها را به ردیف مرتب روی خاک می چینند، بعضی ها برای اینکه خاک خزانه تقویت شده و کمک موثری به سبز شدن تخمها کند، با خاک هر خزانه 100 تا 150 گرم گوگرد و مقداری سولفات دوفر سفید و کمی از کودهای شیمیایی داخل می کنند.

آماتورها برای احتیاط و پیش گیری از بروز آفات حیوانی و قارچی، خاک خزانه را دو ماه قبل از موقع کاشتن با محلول( فورمول Formol) ضد عفونی کرده یا همان موقع کاشتن باتزریق سولفور دو کاربون این کار را انجام می دهند تا پس از آنکه بوته ها سبز شدند دچار آفات مذکور نشوند. پس از آنکه دانه ها را روی خاک مرتب چیدند، آهسته با کف دست آنها را فشارباید داد تا دانه خوب به خاک بچسبد و روی آن را با قشری بضخامت 1 تا 1/5 سانتیمتر شن پوشانده، خزانه را آبیاری می کنند.تخمها بسته به اقسام مختلف آن از 30 الی 90 روز بعد از کاشتن سبز می شوند. پس از سبز شدن باید آب دادن را کمتر کنند تا ریشه بوته ها که خیلی ظریف است نپوسد، تا موقعی که هوا سرد و یخبندان است، این بوته ها را باید در گلخانه یا در زیر شاسی نگهداری کرد. پس از مساعد شدن هوا آنها را بیرون آورده در خزانه دیگر با فواصل بیشتری نشاء کرده یا آنکه جداگانه میکارند.

بوته های نو را باید هر هفته یا 15 روز یک مرتبه بازدید کرد تا اگر آثاری از " شته سبز " یا " پارازیت " های دیگر روی آنها مشاهده شود به وسیله محلول سولفات دو نیکوتین و یا سموم دیگر با آنها مبارزه کنند تا از ضعیف شدن بوته ها جلوگیری شده زودتر رشد نمایند.

پس از اینکه بوته ها قوی شدند سال دوم آنها را یا در کَرت مخصوصی با فاصله 50 سانتیمتر کاشته یا در گلدانهای بزرگ تری می گذارند تا شروع بگل دادن کند.

ب - کاشتن دانه های نسترن برای پایه:

از اواسط شهریورماه که میوه های نسترن قرمز می شود باید آنها را چیده بعد همه آنها را در لاوک چوبی یاتغاری ریخته آهسته با دسته هاون چوبی یا گوشت کوب له کنند تا دانه ها از گوشت میوه جدا شود.

سپس آنها را چند دفعه با آب فراوان شسته دانه های ریز و پوک را که روی آب میایستد جدا کنند تا دانه سالم و درشت و پاک به دست آید.

چون موقع کاشتن این دانه ها، بسته به وضعیت منطقه یکی از ماههای مهر، آبان و آذر یا اواخر اسفند می باشد، برای آنکه قوای نامیه خود را از دست ندهند باید فورا دانه ها را خوب خشک کرده لای طبقات شن یا نرمه زغال چوب بچینند.

موقع مناسب دانه ها را در کرت های وسیعی که خاک کرتها را باید قبلا حاضر کرده و به اندازه کافی عمیق باشد، به ردیف بفواصل 20 سانتیمتر و عمق یک سانتیمتر میکارند.

اگر دانه ها را پائیز کاشته اند برای جلوگیری از نفوذ سرما و یخ زدن، بهتر است روی کرتها را با قشری از پهن اسب پوشاند.

دانه ها بهار سبز می شوند و پائیز بعد آنها را بیرون آورده در کرتهای دیگری بفواصل 30 سانتیمتر میکارند. تا قبل از رشد کامل بوته ها که قابل پیوند کردن بشوند باید مواظبت کرد امراضو آفاتی از قبیل " زنگ - آردک ( سفیدک) - شته سبزو قرمز " و غیره به آنها سرایت نکند.

برای پیشگیری بهتراست چندمرتبه بوته ها را با محلول "سولفورون" ( گوگرد محلول در آب) یا محلول یک درهزار "پرمنگنات دو پطاس " یا محلول " بوردله "( کات کبود و آب صابون) سمپاشی کنند. این بوته ها را سال دوم یا سوم باشکالی که میل دارند می توان پیوند کرد.