درخت انجیر
انجیر با توجه به ارزش غذایی و طبی بالا در بیشتر نقاط دنیا از جمله گرمسیری، نیمه گرمسیری و معتدله کاشت می شود. استان فارس و شهرستان استهبان سهم عمده ای در تولید انجیر خشک در ایران و دنیا دارند.
محیط رشد:
انجیر یک گیاه خزان کننده بوده که ویژه مناطق نیمه گرمسیری می باشد و به زمستان ملایم و تابستان گرم نیاز دارد. ( توجه داشته باشید که دمای پایین در زمستان کاشت انجیر را محدود می کند). در فصل گلدهی انجیر نباید آبیاری انجام داد و بهتر است در محیط رشد هم بارندگی وجود نداشته باشد تا حداکثر محصول دهی را داشته باشیم.
خاک مورد نیاز شنی رسی بوده با PH در حدود 6 تا 7.5 که برای رشد انجیر مناسب است. مقاومت این گیاه نسبت به خشکی و شوری زیاد، حساسیت آن به کمبود آهن و روی زیاد نیست ولی به سدیم و بور حساس است.
ازدیاد:
روش ازدیاد به وسیله بذر، قلمه، پاجوش، پیوند. البته ازدیاد با بذر به ندرت انجام شده و مخصوص مراکز تحقیقاتی می باشد. توسط قلمه های چوب 2 الی 3 ساله به راحتی تکثیر می شود. طول قلمه ها در حدود 40 سانتیمتر بوده که در اواخر زمستان جدا می گردند.
انواع انجیر: خوراکی و غیر خوراکی می باشد
انواع انجیر خوراکی: ازمیر، معمولی، سان پدرو
انجیر استهبان از نوع ازمیر می باشد که محصول دوم آن اقتصادی و قابل استفاده است. ارقام آن عبارتند از انجیر سیاه، سبز، شاه انجیر و کشکی
انجیر های معمولی به صورت پارتنوکارپیک تولید شده و نیازی به گرده افشانی ندارد. ( انجیرهای سیاه موجود در بازار)
انجیر های غیر خوراکی به نام " بر " نامیده شده که زمستانه، بهاره، تابستانه دارند و از نوع بهاره آن برای " بردهی " یا گرده افشانی درخت انجیر استفاده می شود
برای گرده افشانی از زنبور " بلاستوفاگا " استفاده می نمایند که درون میوه های انجیر غیر خوراکی زندگی می نمایند.