مشخصات و ویژگی های درختان صنوبر

صنوبر

نام علمی: Populus alba

نام تیره: Salicaceae

تاریخچه

درختکاری به منظور تولید چوب سابقه بسیار طولانی دارد از آنجا که جوامع اولیه روستایی جهت احداث ساختمان و پناهگاه خود همواره متکی به چوب درختان بودند با افزایش مصرف درصدد تولید چوب مورد نظر خود برآمدند بنابراین در زمینهای حاشیه رودخانه ها و نهرها و اطراف خانه ها و مزارع اقدام به کاشت انبوه درختان نمودند با گذشت قرنها آدمیان به تجربه دریافتند که برخی از گونه ها جهت کابردهای مورد نیاز آنها بیشتر به کار می آیند بدین جهت کاشت اینگونه درختان را در دستور کار خود قرار دادند یکی از این گونه های پر محصول که بعدها مورد توجه قرار گرفت درختان صنوبر می باشد.

مشخصات

درختی است با شاخه های گسترده و فرم باز. پوست تنه سفید مایل به خاکستری است. تاج این درخت متراکم و باریک و بیضوی شکل است. برگها ساده، متناوب و دندانه دار به رنگ سبز روشن و براق است.

ارتفاع: ارتفاع این درخت خزان پذیر به 10-13 متر می رسد.

از لحاظ ریخت شناسی برگ های آن در بالا خاکستری در پایین سفید و در پاییز زرد کمرنگ است. پوست تنه به رنگ خاکستری بوده و با گذشت زمان تیره رنگ می گردد.

فرم تاج: فرم تاج این گیاه پهن نامنظم با بافت نسبتاً سنگین است و قطری حدود 6 متر دارد.

از لحاظ اکولوژیکی: از لحاظ اکولو ژیکی مکان های آفتاب- کمی سایه را پسندیده و در انواع خاک ها به خوبی رشد می نماید. رشد آن سریع و دوره ی زندگی آن کوتاه است.

کاربرد: به دلیل سایه دهی این درخت از آن در مناطق مسکونی استفاده می شود.

نیازها: به گرما و سرما مقاوم است. بسیار سازش پذیر است. در هر خاکی رشد می کند ولی خاک تقریباً عمیق را بیشتر می پسندد. در برابر نور مستقیم خورشید، نیم سایه و باد ملایم بردبار است.

ازدیاد: از طریق کاشت بذر، قلمه ریشه، قلمه چوب سخت، پاجوش و پیوند و کاشت بذر امکان پذیر است.

انواع صنوبر:

صنوبر ایتالیایی
صنوبر تبریزی
صنوبر ترک
صنوبر معمولی

ویژه گی های درختان صنوبر در مقایسه با سایر درختان جنگلی

به سادگی با قلمه تکثیر می یابد.
رشد آن سریع است.
به صورت تک درخت و یا عمده و یا به عنوان بادشکن و دیواره های سبز مورد استفاده قرار می گیرد.
عمدتا دارای چوب سفید و یکدست است.
درآمد حاصل از صنوبر کاری قابل توجه است.
طول مدت برگشت سرمایه کوتاه است.

کاربردهای صنوبر

از چوب صنوبر در صنایع گوناگون از قبیل جعبه سازی - مبلمان سازی - کبریت سازی - صنایع کاغذ و نئوپان و درب و پنجره سازی و خراطی می باشد.

مشخصات زمین مورد استفاده جهت کاشت صنوبر

حاصلخیز، زراعی، غنی و حتی الامکان عمیق و فاقد شوری و املاح غیر مفید باشد دارای کیفیت خوب تبادل هوا و امکان دسترسی به آب فراوان و مطمئن باشد اراضی شور، سنگین، کم عمق و اراضی هیدرو مورفی که به صورت باتلاقی هستند برای پرورش صنوبر مفید نیستند.

نیازهای غذایی صنوبر

کوددامی بخاطر سه خاصیت مهم جزو ضروریات کاشت و پرورش درخت صنوبر می باشد:

اثر تغذیه ای
اثر شیمیایی
بهبود خواص فیزیکی و بیولوژیکی

بهتر است از کود دامی کاملا پوسیده ( سه ساله) به میزان 15 الی 20 تن در هکتار در اراضی بایر و سنگین و سبک و آهکی استفاده شود در اراضی دایر و زراعی پخش کود حیوانی در خطوط کاشت به عرض 1 متر به میزان حداکثر 10 تن در هکتار توصیه می شود استفاده از کود حیوانی می بایست قبل از عملیات شخم انجام گردد.

نیازهای صنوبر

صنوبر بیشتر طالب آبهای روان - جاری - خنک - و سرشار از اکسیژن است.

تکثیر صنوبر

تکثیر صنوبر به دو روش جنسی و غیر جنسی امکان پذیر می باشد در روش جنسی به دلیل پایین بودن قوه نامیه بذور و حساس بودن گیاهچه ها به بیماری مرگ گیاهچه بسیار مشکل می باشد به همین دلیل تکثیر از طریق غیر جنسی آسان تر و مقرون به صرفه تر است.

این روش به دو صورت انجام می گیرد:

1- با استفاده از قلمه که راه بسیار آسان و معمول در کشور می باشد.

2- کشت بافت که این روش در کشورهای دیگر بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد ودر ایران هنوز به صورت فراگیر نشده ودر حالت آزمایشگاهی ویا در مراکز تحقیقاتی می باشد.