دوران مکانیزاسیون کشاورزی با جایگزینی توان موتور به جای نیروی انسان و حیوان در کشاورزی و در راس آن شخم با تراکتور آغاز شد. این دوران که با نیاز روز افزون جمعیت فزاینده بشری به غذا و فراورده ھای کشاورزی متکی بر منابع محدود طبیعی مقارن شده بود توسعه ھمه جانبه تکنولوژی در این عرصه را موجب گردید..
براین اساس درعرصه کشاورزی نیز ھمچون دیگر عرصه ھای صنعتی ابزار مکانیکی خودکار از جمله ماشین آلات کشاورزی جایگزین نیروی انسان گردید عرصه ای که ھمانند دیگر عرصه ھای صنعتی به نوبه خود نیازمند توسعه و ارتقا تجھیزات ساخته شده دراین حوزه بوده و دستاوردھای چشمگیر و درخور توجھی را به ھمراه داشته است.
تراکتورھا
تعریف: تراکتور ماشین خودرو یا خودگردانی است که از توان آن برای کشیدن ادوات و ماشین ھای قابل حرکت و ھمچنین به کار انداختن ماشین ھای ساکن یا قابل حرکت با کمک پولی و تسمه محور توان دھی و ھیدرولیک استفاده می شود.
این دستگاه یکی از مھمترین وسایل کمکی در زراعت مکانیزه به شمار می آید - ماشین کاری چند جانبه که علاوه بر تولید توان دارای ترتیب اتصالاتی است که وسایل کار به آن به آسانی قابل نصب یا تعویض می باشند. این دستگاه ماشین کار متحرکی است که توسط انسان ھدایت شده و در ھنگام حرکت نیز کار انجام می دھد که این امر باعث افزایش توان تولید شده در واحد سطح می گردد.
انواع تراکتور
تراکتورھای بخار: قدیمی ترین انواع تراکتور ھا گروھی ھستند که با موتور بخار کار می کردند. این دسته از تراکتور ھا برای نخستین بار در دو یا سه دھه آخر قرن نوزدھم میلادی جھت به کار انداختن خرمن کوب ھا در مزارع کاشت گندم مورد استفاده قرار گرفتند.
از ویژگی خودرو بودن تراکتورھای بخار اساسا برای جابه جایی از جایگاه یک خرمن بھه جایگاه خرمن دیگر استفاده می شد. علیرغم بازده نسبی مطلوب در زمان خود این دسته از تراکتورھا دارای اشکالاتی نیز بودند که از مھمترین آنھا می توان به سنگین بودن- کند حرکت کردن - حجم بالای سوخت و تامین آب دیگ بخار آنھا اشاره کرد.
تراکتورھای بنزینی اولیه: ساخت این دسته از تراکتور ھا در اواخر قرن نوزدھم آغاز شد. این تراکتورھا معمولا دارای یک موتور تک سیلندر بزرگ بنزینی بودند که بر روی یک شاسی سنگین سوار می شد و شاسی به نوبه خود بر روی چھار چرخ قرار می گرفت.
دو چرخ عقب به وسیله یک سری چرخ دنده سنگین و بی حفاظ چدنی به میل لنگ موتور متصل شده و باعث خودرو شدن ماشین می شدند. در مقایسه با تراکتورھای بخار این دسته از تراکتور ھا دارای برتری ھای قابل توجھی بودند که از جمله می توان به حمل آب کمتر وھمچنین آسان تر بودن جابه جایی سوخت در آنھا اشاره کرد.