روش های تکثیر کاج چلغوز

روش های تکثیر
تکثیر طبیعی:
بذور این گیاه توسط پرندگان انتشار می یابند ولیکن چنین ماهیت عملی به خوبی شناخته نشده است.

کاشت بذور:
بذور کاج چلغوز در خاک های سبک و فقیر (شنی)، متوسط (لوم) و سنگین (رسی) قادر به رشد هستند و خاک های زهکش دار را بهتر می پسندند. رشد بذور درخاکی با PH خنثی تا اسیدی مطلوب ترند.

بهتر است بذور چلغوز را بمحض رسیدگی در گلدان ها به صورت منفرد بکارند و در زیر شاسی ها یا چارچوب های سرد (cold frame) به ویژه در اواخر زمستان نگهداری کنند. یک دوره کوتاه مدت "زمستانه شدن" طی 6 هفته در دمای 4 درجه سانتیگراد می تواند به بهبود جوانه زنی بذور انباری کمک نماید.

قلمه زنی:
از این روش فقط زمانی استفاده می شود که قلمه ها (cutting) را از درختانی با عمر کمتر از 10 سال تهیه نمایند. قلمه ها باید شامل ساقه های کوتاه و دسته ای از برگ های سوزنی باشند. کندن جوانه های ساقه چند هفته قبل از تهیّه قلمه ها می تواند بر موفقیّت ریشه زایی قلمه ها بیفزاید. قلمه ها معمولاً به کندی رشد می کنند. بهرحال در زمان حاضر اطلاعات کافی و کاملاً مفیدی از چگونگی تکثیر کاج چلغوز موجود نمی باشد.

پرورش نهال ها:

دانهال های (seedling) پرورشی را بمحض مهیاشدن شرایط اقلیمی به محیط طبیعی و دائمی منتقل می کنند و از آنها برای مدت 2 - 1 سال بخوبی مراقبت بعمل می آورند. اینگونه دانهال ها دارای سیستم ریشه ای بسیار کم پشت و پراکنده ای هستند لذا انتقال سریع تر آنها در زمین اصلی توصیه می گردد.

نهال ها را در دوره نوجوانی با ارتفاع 90 - 30 سانتی متری در زمین اصلی غرس می کنند. البته درصد موفقیت نهال هایی که دارای ارتفاع 10 - 5 سانتی متر باشند، بمراتب بیشتر است ولیکن باید علف های هرز اطرافشان را طی یکدوره نسبتاً طولانی با پاشیدن مالچ های مناسب کنترل نمود. نهال های بزرگ به سختی استقرار می یابند و برای چندین سال بکندی رشد می کنند.

آنها سیستم ریشه دهی گسترده ای نخواهند داشت لذا در برابر بادهای شدید آسیب پذیرند. دانهال های حاصله تحمل وضعیت سایه را ندارند و در شرایط خاک های خشک و مرطوب به رشد بهتری دست می یابند گواینکه متحمل به خشکی هستند.

دانهال ها در شرایط بسترهای شنی یا لوم - سنگریزه ای حائز نور کافی و زهکشی مناسب بخوبی رشد می کنند. آنها خاک های باتلاقی یعنی شرایط عدم برخورداری از زهکشی را نمی پسندند. اینگونه کاج چلغوز در اراضی رسی نیز رشد می یابند. نهال های استقراریافته نسبت به خشکی متحمل هستند.