کشت انجیر

برای دسترسی به عملکرد و کیفیت بالای درختان در باغ انجیر، انتخاب اراضی شیبدار مناسب کاشت ضروری است، درخت انجیر با نیاز سرمایی حدود 400 ساعت در مناطق با آب و هوای تابستانهای گرم و خشک و فاقد سرمای زودرس در فصل برداشت به خوبی پرورش می یابند.

شاخه ها در زمان خواب تا دمای 9- درجه سانتیگراد را تحمل می کنند و رنگ پوست میوه ارقام خشکباری انجیر در دمای 32 تا 40 درجه سانتیگراد در زمان برداشت، بهترین کیفیت را پیدا خواهد کرد.

قبل از احداث باغ میبایستی اطلاعات کامل و جامع در زمینه آب و هوا و خاک اراضی شیبدار به دست آورد، انجام آزمایش و تجزیه خاک ضروری می باشد. انجیر در محدوده وسیعی از خاکهای شنی تا لومی رسی رشد می کند، انجیر در خاک با عمق حداقل 1/2 متر بهترین رشد را دارد، اما حتی در زمین های سخت شکافدار تولید خوبی دارند.

در صورتیکه اراضی شیبدار موردنظر دارای پیشینه کشت محصولات زراعی و یا احداث باغ است، خاک آن زمین ممکن است حاوی انواع عوامل بیماریزا (قارچها و …) و آفات (نماتدها و …) باشد، بنابراین سه تا چهار سال نباید در این زمین ها، باغ انجیر احداث نمود و یا اینکه خاک آن باید ضدعفونی شود.

خاکهای عمیق و با زهکشی خوب برای تولید خوب و بلندمدت ضروری است درخت انجیر بسیار حساس به تنش ناشی از زهکشی ضعیف و غرقاب شدن است، بنابراین خاکهای لومی تا شنی بهترین خاک برای کشت آن است. حالت غرقابی خاک باعث توقف رشد، زردی برگ و سیاهی ریشه می شود اسیدیته مناسب خاک برای درخت انجیر 5/8-6/7 می باشد.

کشت

زمان کاشت قلمه یا نهال (قلمه ریشه دار) در اواخر زمستان و اوایل بهار در اراضی شیبدار می باشد. در زمان کشت به ازای هر چاله حدود 5 کیلوگرم کود دامی پوسیده در ته چاله اضافه و خاک مناسب روی آن ریخته می شود، در صورت نامناسب بودن خاک مثل خاک های سفید رنگ در ته گودال، تعویض خاک ضروری است.

در شرایط به طور کامل دیم، دو قلمه سالم و بلند (حدود 80 سانتیمتری) به طور مورب و بالای قلمه رو به جنوب گذاشته و اطراف آن خاک ریخته، و خاک اطراف آن با پا به طور کامل فشرده شود. ریشه دهی و نمو شاخه در قلمه های تیمار شده با 100 میلی گرم در لیتر هورمون ریشه زایی مناسبتر است.

در ناحیه بالای قلمه خاک نرم و بدون فشردگی ریخته شود، با این کار هم همه قسمتهای قلمه زیر خاک خواهد رفت و هم قسمتی از سطح گودال خالی میماند که در سال های بعد با خاکدهی تدریجی هم سطح زمین خواهد شد.

برای حفظ رطوبت خاک در شرایط دیم، اطراف محل خروج شاخه انجیر در سال اول بعد از کشت قلمه به صورت مخروطی شکل، سنگهایی چیده و منافذ آنها با خاک پر می شود، در شرایط با آبیاری کمکی یا سال های پر باران کشت پاجوش یا نهال انجیر مناسبتر از تکثیر با قلمه است.

در صورت تکثیر با پاجوش یا نهال، ایجاد یک مخروط با خاک مناسب درون گودال و سپس کاشت نهال روی مخروط بهطوری که ریشه ها به طور یکنواخت روی مخروط گسترده شوند، به رشد سریع بعدی گیاه کمک خواهد. در روش تکثیر با نهال یا پاجوش، سنگ چین و خاکریزی روی آن لازم نیست.