گلدهی تا برداشت کاشیو

آبیاری درختان کاشیو

آبیاری باغات بادام هندی در جهت استقرار نهال های غرس یافته حائز اهمیت است زیرا باعث دو برابر شدن رشد درختان جوان به ویژه در شرایط خشک خواهد شد. درختان آن دارای ریشه های عمیقی هستند لذا قادرند تا چندین ماه بدون آبیاری دوام یابند. درختان بالغ باید در هر دو هفته یکبار به میزان 1800 لیتر آبیاری گردند.

کنترل علف های هرز
کاشتن نوارهایی از گراس ها در ردیف بین درختان کاشیو به منظور جلوگیری از وقوع فرسایش خاک و کاهش رشد علف های هرز توصیه می گردد پس باید به طور مداوم به کوتاه نمودن آنها مبادرت ورزید.

گلدهی تا برداشت کاشیو
گلدهی درختان کاشیو متأثر از شرایط اقلیمی و واریته گیاهی است اما بهرحال برای یک دوره 3 ماهه تداوم می یابد. گلدهی درختان در شرایط اقلیمی گرمتر تسریع می گردد. گل های نر و دوجنسی درختان کاشیو در داخل یک خوشه مشاهده می شوند. گل ها حساسیت زیادی به بیماری سفیدک ( meldew) دارند لذا کنترل بیماری از سطح گل ها و برگ ها جزو ضروریات تولید بهینه آن محسوب می شود.

گرده افشانی گل های کاشیو عمدتاً توسط حشرات صورت می پذیرد. توسعه میوه ها در طی 8 - 6 هفته پس از گرده افشانی انجام می گیرد. دانه های حقیقی گیاه (nut) بدواً رشد می کنند سپس سیب کاشیو طی دو هفته نمو می یابد. میوه های رسیده شروع به ریزش می کنند. دانه های آجیلی را به ویژه در اقالیم مرطوب سریعاً برداشت می کنند و قبل از انبارکردن بخوبی خشک می نمایند.

آجیل کاشیو منبع ارزشمندی از عناصر معدنی است. مواد معدنی به ویژه منگنز، پتاسیم، مس، آهن، منزیم، روی و سلنیوم به میزان قابل توجهی در آن وجود دارند. مصرف روزانه یک مشت از دانه های آن می تواند تأمین کننده مواد معدنی مورد نیاز روزانه افراد باشد و از کمبود آنها در بدن جلوگیری نماید. سلنیوم از میکروالمنت های مهمی است که به عنوان "کوفاکتور" (co-factor) آنزیم های آنتی اکسیدان نظیر "گلوتاتیون پیروکسیداز" (glutathione peroxidase) می باشد که از قوی ترین "آنتی اکسیدان های" بدن انسان محسوب می گردند. عنصر مس کوفاکتور بسیاری از آنزیم های حیاتی نظیر: "سیتوکروم C اکسیداز" و "سوپراکسید دیسموتاز" در همراهی با منگنز و روی است. عنصر روی به عنوان کوفاکتور بسیاری از آنزیم های مؤثر در رشد و نمو، ازدیاد اسپرم، هضم و سنتز اسیدهای نوکلئیک عمل می نماید. بادام هندی سرشار از برخی ویتامین های ضروری نظیر: "پنتوتنیک اسید" (ویتامین B5)، "پیریدوکسین" (ویتامین B6)، "ریبوفلاوین" و "تیامین" (ویتامین B1) است.

هر یکصد گرم آن به فراهم شدن 0/147 میلیگرم یعنی 32 درصد نیازهای روزانه انسان به "پیریدوکسین" کمک می کند. "پیریدوکسین" موجب کاهش خطر ابتلا به: ناتوانی متابولیسم "سیستین" (homocystinuria) و کم خونی "سیدروبلاستیک" (sideroblastic anemia) می شود. "نیاسین" به جلوگیری از بروز بیماری "پلاگر" (pellagra) یا تورم پوستی مساعدت می نماید. به علاوه چنین ویتامین هایی برای متابولیسم پروتئین، چربی و کربوئیدرات ها در سطوح سلولی ضرورت دارند. آجیل بادام هندی حاوی مقادیر جزیی از "زیانتین" (zea-xanthin) است که یک رنگدانه آنتی اکسیدان "فلاونوئید" مهم می باشد و به خاصیت جذب انتخابی لکه زرد موجود در شبکیه چشم کمک می نماید و به تولید آنتی اکسیدان هایی کمک می کند که به محافظت بدن در برابر نور UV یاری می رسانند و بدینوسیله به "تجزیه رنگدانه های ناشی از سالخوردگی" یا "ARMD" منجر می شود.

گزینش و انبارکردن دانه ها
بادام هندی در تمامی طول سال در مغازه ها بفروش می رسد. البته در مغازه ها فقط مغز بدون پوسته آن را عرضه می کنند زیرا پوسته کاشیو حاوی یک نوع "رزین فنلی" بنام "اوراشیول" است که قادر به ایجاد عوارض پوستی است. امروزه اشکال مختلفی از آن به صورت های: خام، نمک زده، شیرین و آرد شده در دسترس خریداران و مصرف کنندگان قرار دارند. دانه های بدون پوسته کاشیو به رنگ سفید متمایل به کرم، بافت فشرده، اندازه یکسان و نسبتاً وزین می باشند.

آنها باید عاری از: ترکیدگی، کپک زدگی، لکه ها و بوی فساد باشند. دانه های مطلوب باید حائز بافت ترد و شکننده باشند. هیچ گاه دانه های مرطوب و لکه دار (blemish) را ابتیاع نکنید. دانه های بادام هندی تازه را پس از پوست گیری درون محفظه های دربسته قرار می دهند و درون یخچال نگهداری می کنند تا از بروز فساد اجتناب شود. در تحت شرایط ایده آل نظیر یخزدن می توان به نگهداری دانه های تازه آن به مدت 6 - 5 ماه مبادرت ورزید. بادام های تازه در دمای اتاق سریعاً ضایع می شوند و به کپک ها آلوده می گردند.