پرورش جین سینگ در شرایط طبیعی

پرورش در شرایط طبیعی

تمسک به شرایط طبیعی رشد می تواند شرایط رشد بهینه را برای گیاه فراهم گرداند تا از صرف هزینه های استقرار و مصرف قارچکش ها امتناع شود زیرا ریشه های آن در چنین شرایطی بخوبی رشد می یابند و بالغ می گردند. به هر حال پرورش بدون محوطه سازی همواره مخاطره آمیز بوده است زیرا محصول ممکن است توسط افراد غیر مجاز برداشت شود و یا توسط جوندگان به یغما برود. محل پرورش جین سینگ ممکن است مناسب نباشد و باعث هجوم بیماری های گیاهی شود.

در صورتیکه مکان یابی محل پرورش به نحو صحیح صورت پذیرد به طوریکه الگوی پرورش مشابه حالت طبیعی باشد آنگاه شکلی از کشاورزی بروز می یابد که در هماهنگی با جنگل و شرایط رشد وحشی آن است و درآمد مطمئن را برای پرورش دهندگان تضمین می کند زیرا چنین فرآیندی کاملاً طبیعی و مشابه حالت وحشی رشد گیاه خواهد بود. اولین گام برای پرورش را انتخاب محل مناسبی برای رشد آن تشکیل می دهد. شرایط مناسب خاک و رطوبت و از جمله شیب های شمالی و شرقی با حداقل 75 درصد سایه اندازی می توانند کاملاً مطلوب باشند.

همچنین بهترین رشد را در خاک های مرطوب با زهکشی مطلوب برجا می گذارد. البته وضعیت مرطوب بودن و زهکش داشتن خاک در تضاد با یکدیگر قرار دارند اما یقیناً چنین خاک ها و شرایطی در طبیعت وجود دارند. بهر حال خاک هایی که دارای زهکشی عالی هستند برای پرورش این گیاه ضرورت دارند لذا باید از کاشتن این گیاه در خاک های رسی و باتلاقی اجتناب ورزید. بهترین سایه اندازی برای رشد جین سینگ توسط درختان عمیق ریشه و برگ ریز نظیر: صنوبرها از جمله صنوبر، تبریزی و سپیدار و همچنین بلوط ها ایجاد می گردد.

رشد موفقیت آمیز گیاه جین سینگ غالباً در جنگل های مملو از گیاهان علفی همچون:

1. گل شیپوری آمریکایی
2. گیاه خون ریشه
3. گیاه مُهر سلیمان
4. سرخس ها

صورت می گیرد.

بنابراین در مواردی که سطح جنگل عاری از گیاهان علفی باشد، احتمالاً هیچگونه گیاه جین سینگی در آنجا نخواهد روئید.

در شیوه الگوبرداری از شرایط وحشی رشد جین سینگ به کاشتن بذور استراتیفه این گیاه در پائیز پس از آغاز برگریزان می پردازند. همواره توصیه می گردد که فقط از بذور استراتیفه برای کاشت استفاده گردد. برای این منظور بذوری که به تازگی برداشت شده اند و موسوم به بذور تازه یا بذور سبز هستند را برای مدتی درون شن مرطوب می خوابانند تا زمستانه گردند و آماده جوانه زدن شوند.

کاشت بذور استراتیفه بدین معنی است که آنها فقط در یک دوره کوتاه آسیب پذیرند و امکان بقاء فراوانی دارند زیرا بزودی جوانه زده و سبز خواهند شد درحالی که بذور غیر استراتیفه برای 18 ماه همانند شرایط طبیعی بدون جوانه زدن درون خاک و در معرض انواع صدمات خواهند ماند.

پاکسازی سطح زمین در برخی شرایط برای کاشت گیاه الزامی است. اگر بستر کاشت به قدر کفایت سایه اندازی می شود بنابراین فضای رشد باید عاری از رقابت علف های هرز با بوته های جوان گیاه جین سینگ گردد. از حضور دستجات متراکم علف های هرز بپرهیزید.

بستر کاشت را بیش از حد لزوم پریشان و آشفته نسازید زیرا باعث گسترش بیماری های قارچی خواهد شد. تنها ابزارهایی که برای کاشت بذور در شرایط وحشی ضرورت دارند عبارت از: فوکای باغبانی و شن کش هستند. معمولاً توصیه می گردد که بذور گیاه را در بسترهایی به عرض 5 فوت و طول بیش از 50 فوت بکارند.

بسترها را می توان با راهروهایی به عرض 3 فوت از همدیگر مجزا ساخت. بسترها باید به حالت سربالایی و سرپائینی در گستره شیب ها احداث گردند تا گردش هوا و آب در اطراف بوته های گیاه جین سینگ بخوبی انجام پذیرند.

برای این منظور ابتدا با شن کش نسبت به جمع آوری شاخه ها و برگ های نیمه پوسیده سطح خاک جنگل اقدام می کنند سپس توسط فوکا به ایجاد جویچه های باریکی با فاصله 18 اینچ می پردازند که تماماً به سمت پائین سراشیب می باشند. بذور را با دست به فواصل 3 اینچ از همدیگر درون جویچه ها می کارند. در حدود یک اونس (معادل 35 گرم) یا 500 عدد از بذور برای کاشت 3 جویچه در بسترهایی به پهنای 5 فوت و طول 50 فوت لازم است.

روی بذور را با خاک سطحی به ضخامت 1/5 اینچ (3/75 سانتیمتر) می پوشانند سپس سطح خاک را می فشارند تا بذور بخوبی استقرار یابند. به عنوان آخرین مرحله کاشت بهتر است توسط شن کش حدود یک اینچ (یک اینچ معادل دو و نیم سانتیمتر است) از برگ های پوسیده را به عنوان مالچ بر بستر کاشته شده بازگردانند.

پس از وقوع باران های طوفانی هیچکس نخواهد توانست محل کاشت بذور گیاه جین سینگ را مشخص و آشکار سازد و مکان کاشت آنها کاملاً بفرم طبیعی و همسان با محیط اطراف می گردد. بذور استراتیفه کاشته شده در بهار آینده جوانه خواهند زد. گیاهچه های سبز شده همانند بوته های توت فرنگی دارای برگ های سه برگچه ای بر روی ساقه هایی به طول تقریبی 1 اینچ (2/5 سانتیمتر) خواهند بود.

البته برخی از بذور کاشته شده نیز هیچ گاه جوانه نخواهند زد و برخی دیگر از آنان نیز توسط جوندگان خورده خواهند شد. جمعیت بوته های هر بستر در طی 7 سال آتی به واسطه مصائب طبیعی نسبتاً کاهش می یابند تا حدی که سرانجام به جمعیتی در حدود جمعیت بوته های جین سینگ بحالت وحشی می رسند. پس از کاشت گیاه در شیوه تقلید شرایط طبیعی تقریباً نیازی به عملیات داشت تا زمان برداشت محصول یعنی حدود 10 - 7 سال آتی نخواهد بود بنابراین بوته ها پس از سبزشدن در طبیعت رها می گردند.

گیاهان سبز شده در ابتدا بر بستر شخم خورده و لخت رشد می یابند اما در ادامه باید به رقابت با علفهای هرز برای جذب آب و عناصر غذایی خاک بپردازند. اینگونه شرایط پُر تنش به گستردگی ریشه های گیاه لغایت مرحله برداشت می انجامد.

برداشت و انبارداری
برداشت ریشه های گیاه جین سینگ تحت شرایط مصنوعی حداقل پس از سال چهارم انجام می گیرد درحالی که برداشت در شرایط رشد وحشی بستگی به آب و هوا دارد و غالباً پس از سال 6 - 5 صورت می پذیرد. برداشت ریشه ها را باید با دقت اجرا کرد و از بروز آسیب به هر یک از بخش های منشعب ریشه ها اجتناب ورزید زیرا ریشه های کامل و بی عیب بسیار با ارزش تر از ریشه های قطعه قطعه یا زخمی هستند. کندن ریشه ها به صورت کامل و سالم نسبتاً دشوار است زیرا ریشه های طویل گیاه با ریشه های گیاهان جنگلی درهم آمیخته اند.

هر 2000 متر مربع زمین نیازمند 10 پوند (1 پوند برابر 453 گرم) بذر جین سینگ برای کاشتن است ولیکن آنها ممکن است به 200 - 0 پوند ریشه های خشک پس از 10 - 6 سال بینجامند. ریشه های برداشت شده را کاملاً می شویند و در برابر گرما و شرایط تهویه مناسب خشک می نمایند. توصیه می کنند که ریشه های برداشت شده را در سایه و با جریان طبیعی هوا خشک گردانند. ریشه های خشک شده را در انبار خشک با تهویه مناسب نگهداری می نمایند. البته ریشه باید درون محفظه هایی به دور از گزند جوندگان و دمای بالاتر از یخزدگی حفظ گردند.