مراحل پرورش گیاه جین سینگ

استراتیفه کردن بذور

زمانیکه اقدام به برداشت گیاه جین سینگ می شود باید ابتدا بذورش از روی بوته ها جمع آوری گردند سپس بذور حاصله را در شن مرطوب به مدت یکسال بخوابانند. این فرآیند به حفظ بذور از دست شکارچیان طبیعی کمک می کند و فرصت کافی برای تکامل جنین و آمادگی جهت رشد را فراهم می سازد.

پس از یکسال اقدام به درآوردن بذور از درون جعبه حاوی شن و بذر می کنند زیرا در این زمان آمادگی کاشتن را یافته اند. بذور زمستانه شده (استراتیفه) را می توان از پائیز تا اوایل بهار (سپتامبر تا مارس) کشت نمود. بذور کاشته شده در بهار جوانه زده و سبز می گردند.

ساقه زایی از بذر
گیاه جین سینگ برای رشد و نمو نیازمند شرایط محیطی ویژه ای است. بسیاری از کشاورزان ترجیح می دهند که گیاه را از طریق بذورش پرورش بدهند. کشاورزان بذور این گیاه را در ضمن پروسه ای موسوم به زمستانه شدن یا استراتیفیکاسیون تحت تیمارهای گرما و سرما در محیط هایی با رطوبت زیاد طی چندین ماه قرار می دهند.

در این حالت نیز اغلب بذور مگر در پایان سال اول جوانه نخواهند زد. زمانیکه جوانه زدن بذور آغاز گردد، هر گونه جابه جایی بوته های جوان می تواند به آنها صدمه وارد سازد و باعث هدر رفتن بذور گردد.

ساقه زایی از ریشه ها
بذور جین سینگ برای جوانه زنی نیازمند تحریک از طریق زمستانه شدن می باشند زیرا این بذور در شرایط زمستانه شدن طبیعی غالباً پس از 2 سال انبار کردن به مرحله جوانه زنی می رسند. بسیاری از اقوام سنتی کاربرد ریشه های 3 - 2 ساله را برای ازدیاد گیاه ترجیح می دهند.

ریشه های آن برای این منظور باید به صورت کامل جهت رشد دادن حفظ گردند زیرا برخلاف گیاهانی نظیر ریشه "گل مُهر طلا" می باشند که ریشه هایش را به قطعات دارای ریشه چه تقسیم می نمایند. بهترین زمان برای نشاء ریشه ها در بهار و پائیز است اما مرسوم است که آنها را در ماه های مارس و آوریل درست قبل از آغاز جوانه زنی غرس می نمایند.

در پائیز هنگامی که میوه ها می رسند و بر روی زمین می ریزند، بهترین زمان نشاء ریشه های گیاه است. این ریشه ها همواره با دست برداشت می شوند. آنها بسیار ظریف و حساس هستند لذا باید مواظبت نمود که در طی فرآیند نشاء کردن (جابه جایی) دچار مشکل نگردند. بنابراین ریشه های مزبور را در پائیز می کارند سپس آن را به حال خود رها می سازند تا در بهار سبز شوند.

شرایط مناسب رشد
این گیاه بیشترین رشد و نمو را در محوطه های کاملاً سایه حائز رطوبت فراوان انجام می دهد. جین سینگ وحشی در جنگل های خزان کننده یا برگریز مرکب از درختان چترک و زنجبیل وحشی به بالاترین میزان رشد دست می یابد.

بسیاری از کشاورزان کوشش می کنند تا شرایط بهینه رشد را برای گیاه فراهم سازند به طوریکه خاک بستر دارای مواد آلی فراوان و شرایط سایه اندازی کافی باشد. شته ها و جوندگان غالباً برای گیاه ایجاد مشکل می نمایند ضمن اینکه پوسیدگی های ریشه و تاج نیز از جمله بیماری های رایج آن بشمار می آیند اما معمولاً بزرگ ترین معضل پرورش آن را برداشت های غیرمجازی تشکیل می دهند که توسط اشخاص غریبه انجام می گیرند.