شرایط رشد و ازدیاد فندق

شرایط رشد درخت فندق

گیاه فندق جزو درختان برگریز و خواهان زمستان های خنک بمنظور شکستن دوره دورمانسی است تا گل ها و جوانه های رویشی بشکفند. گل های ماده فندق در طی زمستان و اوایل بهار نسبت به دماهای پائین تا 9 - درجه سانتی گراد متحمل هستند لذا یخبندان های دیررس بهاره مشکل آفرین نخواهند بود.

بیشترین تولید در شرایط زمستان های خنک با بارندگی کافی نظیر تاسمانی و ویکتوریا در استرالیا وقوع یافته اند. درخت فندق نیازمند خاک های حائز زهکشی بوده و طالب کاشت در اراضی کم عمق، خیلی سنگین یا خیلی سبک با زهکشی ضعیف نمی باشد.

بیشترین ریشه های درخت فندق در لایه یک متری سطح خاک یافت می گردند که بیانگر کسب نیازهای غذایی و آبی از لایه های سطحی خاک است. ریشه های فندق در شرایط مناسب تا 3 متری عمق خاک نفوذ می کنند و بدین ترتیب به استحکام گیاه در مقابله با بادهای متوسط می افزایند.

نفوذ عمقی ریشه هایش در برخورد با لایه های سنگی، سفره های آب زیرزمینی و شرایط فقدان هوا متوقف می گردد و خاک هایی با PH اسیدی ضعیف و خنثی را می پسندد لذا آزمایش خاک قبل از احداث باغات فندق ضرورت دارد.

ازدیاد
درخت فندق اصولاً از دو طریق ازدیاد می گردند:

1. در این روش که در ترکیه، ایران، قفقاز و اروپا رایج است از دانه های فندق برای ازدیاد استفاده می گردد. دانه های فندق نیازمند طی مدتی برای جوانه زدن هستند و بهترین جوانه زنی را در خاکهای سبک بروز می دهند.

گیاهچه های فندق قبل از انتقال به مکان های اصلی یعنی باغات باید در گلدان های رشد حداقل به ارتفاع 12 - 6 اینچ نائل آیند. در صورتیکه با ابزارهای ساینده باعث ایجاد شکاف کوچکی بر سطح پوسته دانه های فندق قبل از کاشت آنها گردند آنگاه به موفقیت بیشتر و سریعتری دست می یابند.

2. در تکثیر تجارتی فندق غالباً از "ریشه جوش ها" استفاده می گردد زیرا درخت فندق استقراریافته تولید ساقه های رونده زیرزمینی موسوم به "رانر" می نمایند. اینگونه "رانرها" را می توان با بیل از پایه اصلی جدا ساخت.

اینکار را معمولاً در اواخر پائیز پس از خران برگ های درخت فندق یعنی در دوره دورمانسی آنها انجام می دهند و "رانرهای" حاصله را سریعاً در محل مناسب می کارند. بدین ترتیب "رانرها" بلافاصله شروع به رشد می کنند و رشد آنها تا هنگام یخ بستن زمستانه زمین ادامه می یابد.