درختچه کائوچوی هندی

درختچه کائوچوی هندی

درختچه کائوچوی هندی از خانواده " Moraceae " به طور گسترده ای به واسطه شاخه و برگ های خارق العاده زیبا و کم نظیرش به عنوان "گیاه خانگی" پرورش می یابد. گیاه مزبور از نباتات بومی کشورهای: مالزی، اندونزی، نپال، بوتان، برمه (میانمار)، چین (یانن) و نواحی شمال شرقی هندوستان است. این گیاه از محدود گیاهان داخل منازل است که بسادگی پرورش می یابد و نیازمند مراقبت و نگهداری چندانی نمی باشد. برگ های کلفت و براق درختچه کائوچوی هندی می توانند احساس زیبایی و شکوه را به فضای درونی ساختمان ها مبذول دارند.

درخت کائوچو هندی از گیاهان گروه "انجیر هندی" یا "انجیر معابد" است و به طور کلی جزو انجیرها محسوب می شود. این گیاه تا ارتفاع 40 - 30 متر و ندرتاً تا 60 متر با تنه ای ستبر به قطر 2 متر رشد می کند. تنه گیاه به صورت هوایی و ایستاده رشد می کند و ریشه های نگهدارنده آن را در خاک استقرار می بخشند تا شاخه های وزینش را تاب آورد. درختچه کائوچوی هندی دارای برگ های تخم مرغی براق به طول 35 - 10 سانتیمتر با عرض 15 - 5 سانتیمتر است. برگ ها در گیاهان جوان اندکی بزرگ ترند، بگونه ای که طول آنها به 45 سانتیمتر می رسد.

گیاهان مسن از برگ های کوچک تر با طول 10 سانتیمتر برخوردارند. برگ ها از ناحیه مریستم انتهایی ساقه ها تولید می شوند به طوریکه برگ های جدید نسبتاً بزرگ ترند. برگ ها به موازات بالغ شدن به حالت افراشته در می آیند و غلاف آنها از گیاه ریزش می یابد و همزمان یک برگ غیر بالغ جدید و غلافدار از کنار برگ فعلی شروع به رشد می کند. موفقیت پرورش درخت کائوچو هندی در محیط های خانگی بستگی به بکار گیری متعادل نور و آبیاری دارد. پرورش آن در صورت سازگاری با محیط بهیچوجه دشوار نیست.

عموماً این گیاه شرایط روشنایی متوسط را می پسندد و نیازی به آبیاری زیاد ندارد. بهترین مکان برای پرورش درختچه کائوچو هندی درون ساختمانی آنها در موقعیت های نورگیر است تا از نور خورشید به صورت غیر مستقیم برخوردار گردند زیرا حرارت کمتر را ترجیح می دهند مثلا گلدان های آنها را می توان در جوار پنجره های پرده دار قرار داد. این گیاه در شرایط نورهای کم شدت به تولید برگ های بزرگ تری مبادرت می ورزد. دمای ایده آل روزانه برای رشد اینگونه گیاهان حدود 80 - 70 درجه فارنهایت و دمای شبانه مناسب حدود 65 درجه فارنهایت است.

درختچه کائوچوی هندی قادر به رشد تا ارتفاع 40 - 30 متر هستند لذا بهتر است از گلدان هایی با اندازه کوچک تا متوسط برای رشدشان بهره گیرید تا بدین ترتیب از رشد محدودتری برخوردار شوند. در صورتیکه ریشه ها بیشتر از فضای گلدان رشد یافتند آنگاه باید آنها را به گلدان بزرگ تری انتقال دهید. درخت کائوچو هندی نیازمند آب کافی در طی فصل رشد است گواینکه باید از آبیاری اضافی اجتناب گردد زیرا در صورت قرارگرفتن درختچه در شرایط آب اضافی به زرد یا قهوه ای شدن برگ ها تمایل می یابد آنچنانکه بزودی آنها را از دست می دهد.

درخت کائوچو هندی در صورت عدم دریافت نور و آبیاری کافی نیز اقدام به ریزش برگ ها خواهد نمود بنابراین گلدان ها ضمن برخورداری از رطوبت کافی باید از شرایط زهکشی مناسب بهره مند باشند. ایجاد تعادل مناسب در عوامل اصلی رشد گیاهان یعنی نوردهی و آبیاری برای این درختچه حائز اهمیت است زیرا عوامل مذکور بشدت بر نقش همدیگر در شادابی گیاه تأثیر می گذارند. مقدار آبیاری آنها را در طی ماه های زمستان یعنی دوره دورمانسی کاهش دهید به طوریکه در این مدت فقط 2 - 1 دفعه آبیاری در هر ماه کفایت نماید.

توصیه می گردد که سطح برگ ها را به طور منظم با پارچه مرطوب یا پاشش قطرات آب از گرد و خاک بزدائید. در صورتیکه برگ ها وضعیت اُفت بخود بگیرند اما هنوز ریزش نکرده باشند، بهتر است به آبیاری کافی اقدام کنید تا کم کم به وضعیت عادی برگردند. بهترین زمان کاربرد کودها بمنظور تقویت خاک بستر در فصول بهار و اوایل تابستان است. برای این منظور باید عناصر غذایی گیاهان که به صورت تجارتی عرضه می شوند، بمیزان 1/2 رقیق نموده سپس به گلدان ها بیفزائید.

انجام هرس اصولاً برای اصلاح وضعیت ظاهری درختچه کائوچوی هندی صورت می پذیرد ولیکن همزمان به ترقی رشد آنها می انجامد. برای این منظور می توان بخش های فوقانی و در حال رشد درخت کائوچو هندی را قطع نمائید و بدینگونه ارتفاع گیاه را کنترل کنید. در مواردی که داشتن ظاهر بوته ای مطلوبتان باشد، باید بنحوی هرس نمائید که تولید شاخه های جانبی تشویق گردند.

در زمان هرس بمنظور حذف برگ ها و شاخه های خشک و زوال یافته، باید از چاقوی تیز یا قیچی باغبانی بهره گیرید. این گیاه در صورت زخمی شدن مبادرت به جاری ساختن مقادیر زیادی شیره گیاهی از محل شکاف یا بریدگی می نماید لذا توصیه می گردد. که محل های زخم هرس را با موادی نظیر: "Roottone" یا "Hormonex" پوشش دهید زیرا این مواد باعث تسریع تولید "کالوس" و ترمیم زخم ها می گردند.

زمانیکه ساقه ای بمنظور هرس قطع می گردد، احتمالاً تعدادی شاخه جدید از آن نقطه ظاهر خواهند شد و گیاه به صورت پهن تر و بوته ای در می آید. بهترین موقع اجرای هرس درخت کائوچو هندی در ضمن دوره دورمانسی گیاه یعنی اواخر زمستان تا اوایل بهار است. رشد افقی شاخه ها احتمالاً نشاندهنده عدم کفایت نور دریافتی توسط گیاه است. برای رفع این معضل بهتر است از لامپ های مهتابی آویزان یا لامپ های جریانی برای ترقی رشد عمودی درختچه کائوچوی هندی استفاده کنید.

همچنین به تدریج با بکارگیری قیم هایی می توانید ساقه های موجود را بحالت قائم تربیت نمائید ولیکن برای این منظور نیازی به ایجاد فشار در تسریع دستیابی به چنین وضعیت مطلوبی نمی باشد زیرا ممکن است به درختچه آسیب برسانید. درختچه کائوچوی هندی تمایل بسیاری به ریزش برگ ها در اثر برخی عوامل محیطی دارد. این موضوع به ویژه زمانی رُخ می دهد که شاخه های جدید از گره های برگدار قدیمی برویند.

ایجاد یک خراش سطحی بر بالای گره های قدیمی ساقه ها توسط چاقوی تیز و تمیز می تواند باعث ترغیب و تسریع فرآیندهای رشد جدید از آن نقطه گردد ولیکن دقت شود که خراش های سطحی را تبدیل به بریدگی های عمیق نکنید. درخت کائوچو هندی نسبت به جابه جایی و تغییر مکان به ویژه انتقال از اتاق های گرم به اتاق های خنک بسیار حساس است لذا این گیاه خانگی را هیچ گاه در نزدیکی منابع تولید گرما و یا محل های کوران هوا قرار ندهید.