روغن صنعتی یا طلای چرب
یکی از مهم ترین خواص درخت مورینگا استحصال روغن از آن است. کارشناسان می گویند: 21 درصد از هر دانه این درختچه را روغن تشکیل می دهد و در صورت توسعه کشت و تولید انبوه می توان نیاز کشور به روغن های صنعتی را از محل این درختچه ها تامین کرد.
جهت تولید روغن به روش سنتی، بذرهای جمع آوری شده پس از جداسازی پوست از مغز به طور کلی له می شوند و پس از له شدن در داخل دیگی ریخته و آب به آن اضافه و در معرض حرارت آتش قرار گرفته و محلول به دست آمده بدون وقفه هم زده می شود. روغن موجود در بذرها در اثر حرارت در سطح آب قرار می گیرد و به وسیله قاشق جمع آوری می شود.
تولید روغن به روش سنتی 20 درصد برآورد شده و در صورت استفاده از روشهای مناسب و مکانیزه، روغن گیری تا 40 درصد قابل افزایش است. روغن به دست آمده مایع و درجه انجماد آن بسیار پایین و به ندرت فاسد می شود. علاوه بر ارزش خوش خوراکی و استفاده در طبخ غذا در صنعت نیز برای جلاکاری، عطرسازی، روغن کاری چرخ دنده های ساعت های دیواری و مچی، چرخ های خیاطی و ماشینهای مکانیکی ظریف و چرخنده دار کاربرد دارد.
درخت مورینگا (گز روغن)، گیاهی است با ارزش که تمامی بخشهای آن قابل استفاده و بهره برداری می باشد و به دلیل فواید فراوان مورینگا، به درخت معجزه لقب گرفته است. در این طرح دو گونه M.oleifera و M.peregrine (گونه موجود در ایران) معرفی می گردد.
با جستجوی کوتاهی در میابیم که به علت خواص دارویی، بهداشتی و غذایی، برگ، دانه، گل، چوب و … مورینگا در جهان به طور گسترده ای مورد مصرف تجاری قرار گرفته و محصولات آن درآمدزایی و اشتغال زایی بالایی را برای کشورهای تولیدکننده به ارمغان آورده است.
با توجه به اینکه درخت مورینگا در ایران، گیاهی ناشناخته باقی مانده و تنها به صورت محلی، در استانهای جنوبی کشور به طور بی رویه مورد بهره برداری قرار می گیرد، موجبات انقراض آن را فراهم کرده است و از آنجایی که در بسیاری از موارد، خواص مشابهی برای گونه های آن ذکر شده، بر خود لازم دانستم که ابتدا در مورد گونه M.oleifera و موارد استفاده آن در جهان توضیحاتی داده و سپس گونه FioriM.peregrine معرفی شود.
نکته: رشد و تکثیر درخت مورینگا (گز روغن) در شرایط سخت بیابانی، سنگلاخی و کم آبی است، که با توجه به اقلیم کشورمان، ایران، می توان از آن در طرح های بیابان زدایی و تثبیت خاک استفاده نمود.