کد آیسیک و کدهای تعرفه شربت گیاهی

طرح توجیهی تولید شربت گیاهی
هر محصول ویژگی ها و مشخصات خاصی دارد که پیش از هرگونه بررسی فنی، مالی و اقتصادی طرح، لازم است این خصوصیات به درستی شناخته شوند. شناخت صحیح مشخصات و انواع مختلف محصول،

بدون تردید راهنمای مناسبی جهت تصمیم گیری های لازم در انتخاب روش و عملیات تولید و محاسبات بعدی مورد نیاز خواهد بود. محصول تولیدی در این طرح شربت گیاهی می باشد.

معرفی کد آیسیک و کدهای تعرفه
همانطور که ذکر گردید، محصولات مورد بررسی دراین طرح، انواع داروهای گیاهی جهت تولید انواع شربت گیاهی می باشد، که براساس تقسیم بندی کالاهای صنعتی در وزارت صنایع و معادن، دارای کد ISIC به شماره 24231910 وبا عنوان انواع داروهای گیاهی می باشد.

بررسی های صورت گرفته از مؤسسه پژوهش های وزارت بازرگانی و سازمان توسعه تجارت ایران، بیانگر آن است که هیچ تعرفه مشخصی جهت واردات محصولات این چنینی تخصیص نیافته است.

معرفی شربت گیاهی (داروی گیاهی)
به داروهایی گفته می شوند که منشأ گیاهی دارند و به عبارت بهتر از گیاه تهیه می شوند. گیاه دارویی سه جنبه کاربردی دارد: طبی، ادویه ای، عطری و برخی در آن واحد دو یا سه جنبه را دارند.

برای مثال آویشن، بادیان، اسطوخودوس، شبت، گشنیز و … ماده دارویی واقعی صرفاً طبی است، یعنی شفابخش است. این گیاهان، مواد زیستی مخصوص فعال و مفیدی را با مقادیر بسیار کم (معمولا کمتر از 1 درصد) در خود ذخیره می کنند.

به بیان دیگر، ماده دارویی جهت تولید محصول طرح اغلب از پنج یا شش گروه ترکیبات سازنده گیاه نیست، بلکه از پنج یا شش گروه ترکیبات فرعی آن است که نقش مستقیم آنها در حیات گیاه روشن نبوده و متابولیت های ثانوی نام دارند.

به طورکلی، نظر بر این است که تولید متابولیت های ثانوی برای تنظیم سازگاری گیاه نسبت به عوامل نامساعد و تنش های محیط زندگی صورت گرفته و به منزله به کار افتادن یک نوع جریان دفاعی در جهت استمرار تعادل فعالیت های حیاتی به شمار می آید.

بنابراین متابولیت های ثانوی را چون گذشته نباید به عنوان تفاله های متابولیسمی در نظر گرفت. معمولا بخش های خاصی از گیاه، ریشه، ساقه، برگ، گل، میوه، دانه و … از لحاظ تولید ماده موثره مورد نظر است، نه همه گیاه.

در هر حال، گیاه یا بخشی از آن که جنبه دارویی دارد اغلب، نه به صورت تولید تازه، که پس از عملیات خاصی مصرف می شوند. نحوه عملیات تولید شربت گیاهی تا مصرف، چه به طور سنتی و چه در مقیاس فن آوری، در سطح ماده دارویی اثر دارد.

گیاهان دارویی مورد عمل درکشاورزی ممکن است هم محصولات زراعی و هم محصولات باغی را شامل شوند، در صورتی که محصولات کشاورزی دیگر هر کدام معمولا یا در رده زراعت قرار می گیرند یا در رده باغبانی (البته به طور مرسوم فعالیت های مربوط به تولید و فرآوری محصول موردنظر (گیاهان دارویی) در محدوده امور باغبانی منظور می شود).

محصولات دارویی، در مقایسه با محصولات معمولی زراعتی و باغبانی، گستره مصرف نسبتاً محدودتری دارند و کشتگاه های کمتری را نیز به خود اختصاص می دهند و به همین نسبت حضور آنها از نظر ضایع کردن احتمالی ذخایر ژنی موجد تنوع زیستی طبیعی (مثلا به شدت اقلام زراعی و باغی راهبردی)، جای نگرانی کمتری دارد.

در هر حال، اصل بر این است که حضور یک گیاه دارویی برای تولید در کشتگاه، به معنای تقویت یک استعداد ژنتیکی نادر در طبیعت باشد، حداقل حضور آن گیاه جای ذخایر ژنی طبیعی مشابه را اشغال نکند و به قیمت محو یا فراموش شدن ذخایر مذکور تمام نشود.

یک محصول دارویی معین، ممکن است از چند گیاه، و از اندام های مختلف گیاهی حاصل شود، در صورتی که سایر محصولات کشاورزی هر کدام منحصراً از یک گیاه مشخص به دست می آیند و شامل اندام گیاهی معمولا مشخصی نیز می شوند.