ضایعات پارچه در هر مرحله از فرآیند تولید پارچه مثل نخ ریسی، رنگ رزی، عملیات تکمیلی، ساخت لباس و حتی در مرحله مصرف به وجود می آیند. انواع گوناگون ضایعات چه هستند و چه تأثیری بر محیط زیست دارند؟تولید جهانی پوشاک و مصرف آن در طی 50 سال گذشته افزایش یافته است. با گذشت زمان بر اهمیت صنعت پوشاک افزوده شده، زیرا مردم در هر موقعیت، وضعیت، هر فصل و هر مکان به لباس نیاز دارند. لباس به شیوه ای برای تأثیر گذاری و ارتباطات غیرکلامی نیز تبدیل شده است.
پارچه دومین صنعت آلوده کننده جهان به شمار می آید. میانگین طول عمر یک پارچه تقریباً 3 سال است، بنابراین پارچه ها ضایعات بسیاری تولید می کنند. 5 درصد از مکان های دفن زباله در جهان توسط ضایعات و زباله پارچه اشغال شده اند. هنگام تولید یا مصرف پارچه، اجتناب از ایجاد ضایعات امکان پذیر نیست. بنابراین ارائه تحلیلی مناسب در مورد طرز خرید مشتریان و چرخه عمر یک محصول ضروری است.
میزان ضایعات پارچه که در محل دفن زباله قرار می گیرند و سوزانده می شوند، می توانند با درک ابعاد یک محصول و سازگاری آن با طبیعت تا سطح بسیاری کاهش یابند. ضایعات پارچه در هر مرحله از فرایند تولید پارچه شامل نخ ریسی، رنگ رزی، عملیات تکمیلی، دوخت لباس و حتی مصرف آن نیز می شوند. ضایعات پارچه را می توانیم به صورت زیر طبقه بندی کنیم:
طبقه بندی اصلی ضایعات پارچه به صورت زیر است:
ضایعات پارچه در طی فرآیند تولید پیش از تحویل به مشتریان
این زباله ها ضایعات تولید نیز نامیده می شوند و در طی اولین مرحله از فرآیند تولید و فروش به وجود می آیند. مشتری هرگز ضایعاتی که در طی فرآیند صنعتی پارچه ها توسط تولید کننده تولید می شود را نمی بیند. این ضایعات از تکه های دور ریختنی، نمونه های خراب شده یا ناقص، باقی مانده های پارچه در اثر فرآیند برش تشکیل است. به طور میانگین حدود 15 درصد از پارچه استفاده شده در تولید پوشاک، برش می خورد و به عنوان ضایعات دور انداخته می شود.
پارچه هایی که از مواد 100 درصد تجزیه پذیر مانند لینن، پنبه، ابریشم و کنف ساخته می شوند یا بازیافت می گردند و یا به عنوان محصولی با ارزش افزوده مجدداً به کار برده می شوند. پارچه های مصنوعی نمی توانند در ساخت کامپوزیت ها یا بلوک های ساختمانی و یا برای کاربردهای عایق صدا مورد استفاده قرار گیرند.
ضایعات پارچه توسط مصرف کنندگان
این ضایعات به اجناس خانگی یا لباس های خانواده تعلق دارند که عموما صاحبانشان دیگر نیازی به آنها ندارند و آنها را به دور می اندازند. لباس های از مد افتاده و آسیب دیده در این دسته قرار می گیرند. معمولا پارچه های کهنه مجدداً برای برخی از فعالیت های خانگی مانند پارچه های گردگیری یا تمیزکاری بازیافت می شوند، اما با فراگیر شدن استفاده از پارچه های یکبار مصرف، روش "استفاده کن و دور بی انداز" بسیار رایج شده است، به همین دلیل پارچه های کهنه دور انداخته می شوند. در حقیقت اکثر مردم هنر تعمیر یا بازسازی لباس و لوازم را از دست داده اند. بنابراین تغییر در خصوصیات مصرف کنندگان، وضعیت زیان باری را ایجاد کرده است.
ضایعات منسوجات صنعتی
این ضایعات توسط فعالیت های صنعتی به وجود می آیند و شامل نوارهای نقاله، فیلترها، ژئوتکستایل ها و تکه پارچه های پاک کردنی هستند. ضایعات در اثر فرسودگی و در نتیجه استعمال، دور انداخته می شوند. در اکثر موارد این کار اجتناب ناپذیر است و ضایعات برای بازیافت و استفاده مجدد آماده هستند. بسیاری از کارخانه ها بر روی این ضایعات کار می کنند تا آنها را به یک چیز قابل استفاده تبدیل نمایند، بنابراین به ایجاد اقتصاد چرخشی کمک می نمایند.
دلایل ایجاد ضایعات پارچه
1-گرایش به استفاده از پارچه
مردم هند در مورد استفاده از پارچه و باز مصرف آنها تا بیشترین حد ممکن نوعی سنت غنی دارند. در این کشور، لباس ساری به پرده، سپس به تکه پارچه های تمیزکاری تبدیل می شود و نهایتا به عنوان روکش چراغ مورد استفاده قرار می گیرد.
همیشه شیوه های مناسبی برای استفاده از پارچه ها وجود دارد. سبک زندگی فرانوین ها به طور کلی تحت تأثیر تمدن های گوناگون بوده است. سبک زندگی غربی در به وجود آوردن ضایعات سهم قابل توجهی داشته است. نه تنها محصولات به میزان بالایی مورد مصرف قرار می گیرند، بلکه غالباً کالاها در غرب بیش از حد بسته بندی می شوند که این مسئله در جریان تولید ضایعات مشارکت بیشتری خواهد داشت.
2- فست فشن (Fast fashion)
در طی ده سال گذشته، فرهنگ سمی فست فشن جایگزین اسلو فشن (slow fashion) شده است و تولیدات ماشینی جای طراحی های دستی را گرفته اند که موجب کاهش هزینه و زمان تولید شده اند. بازسازی لباس های فاخر و مطابق مد روز با کمترین هزینه ممکن برای تولید انبوه تنها با استفاده از رنگ های ترکیبی و مضر امکان پذیر است. فرهنگ فست فشن نهایتاً منجر به تولید سریع و زیاد لباس می شود و در انتشار کربن و گرمایش جهانی مشارکت خواهد نمود. مواد کم کیفیت به زودی به زمین های دفع زباله می رسند و تبدیل به یک تهدید می شوند.
3- میزان خرید
اساساً به علت کاهش قیمت ها، میزان خرید اجناس به طور چشمگیری افزایش یافته است. عرضه کنندگان فست فشن در جهان، لباس های ارزان را با طول عمر کوتاه ارائه می دهند. طبق محاسبات انجام گرفته، میزان خرید زنان در طی ده سال اخیر دو برابر شده است.
4- کمبود آگاهی در مورد مسائل پایداری محیط زیست
در چرخه عمر هر محصول پارچه ای، رفتار مصرف کنندگان در مورد دور انداختن پارچه و آگاهی آنها در مورد محیط زیست نقش مهمی در کاهش ضایعات دارد. در انتهای عمر محصول، اگر مصرف کننده به جای دور انداختن از آن مجدداً استفاده کند و به جای فرستادن به مکان دفن زباله، آن را بازیافت نماید، قطعاً به میزان زیادی در کاهش ضایعات پارچه کمک می کند.
5- عمل نکردن به شیوه های سازگار با محیط زیست
تولید الیاف منجر به ضایعاتی می شود که به طور مؤثر قابل بازیافت نیستند. آگاهی در مورد استفاده از ضایعات الیافی که منشأ آنها طبیعی است، کم است؛ در نتیجه میزان زیادی از آنها دور انداخته می شوند. پارچه هایی با رنگ های تیره نیاز به پودر رنگ بیشتر دارند و فاضلاب سمی بیشتری ایجاد می نمایند. هیچ روشی برای فرآوری فاضلاب تولید شده در نتیجه استفاده از رنگ ها وجود ندارد، در حالی که اکثر مردم لباس های تیره رنگ را می پوشند. مواد سمی مانند سرب و کلرو فرمالدئید از صنعت پارچه وارد مجرای آب و رودخانه ها می شوند.
6- عدم وجود محدودیت توسط سیاست های دولتی
کشورهای توسعه یافته در مسیر کارآمد سازی جریان ضایعات، استفاده مناسب از ضایعات، افزایش آگاهی مصرف کنندگان و قوانین محدود کننده فعالیت می کنند. در کشورهای در حال توسعه مانند هند، قانون در مورد محیط زیست به صورت سختگیرانه و دقیق وجود دارد، اما به درستی اجرا نمی شود. خرید و فروش لباس های دست دوم به صورت درست انجام نمی گیرد. بنابراین ابتکارات دولتی و سیاست های محدود کننده برای خرید و فروش لباس های دست دوم، استفاده از ضایعات و راه اندازی کمپین های اطلاع رسانی می توانند به نجات محیط زیست کمک کنند.
7- کمبود مواد با کیفیت
شرکت های پوشاک با قابلیت تولید انبوه معمولاً به دانش خودشان در مورد طراحی و توسعه محصول اطمینان دارند. اطلاعات صنعت مد غالباً از طریق شرکت های پیش بینی مد، شوهای مد و رسانه ها دریافت می شود. سایزبندی و تناسب لباس ها بر تن مدل ها امتحان می گردد و طبق همان برای سایزهای دیگر تنظیم می شوند، اما پیش از تولید بر تن افراد دیگر امتحان نمی شوند و در نتیجه به خصوص برای سایزهای بزرگ مشکل ایجاد می کنند. اگر در طی مرحله طراحی به دوام، راحتی، سهولت تمیز کردن، زیبایی و موارد دیگر مستقیماً پرداخته شود، لباس ها دوام بیشتری خواهند داشت و با گذشت زمان نسبت به تغییر مد مقاومت خواهند کرد.
8- مورد پسند نبودن لباس های دست دوم
به طور کلی لباس های دست دوم برای کشورهایی با اقتصاد ضعیف و گروه هایی با درآمد کم در نظر گرفته می شوند. از این لباس ها به عنوان جایگزینی مناسب برای لباس های نو که تأثیر مستقیمی بر محیط زیست دارند، استقبال نمی شود. بازارها و فروشگاه های لباس های دست دوم اغلب مشهور و شناخته شده نیستند، بنابراین به آسانی در دسترس آحاد مردم قرار نمی گیرند.
9- کمبود دانش مصرف کنندگان
برای شستشوی لباس معمولا از آب و مواد شیمیایی مانند مواد پاک کننده ها، سفید کننده ها و موارد دیگر استفاده می شود. غالباً محصولات تولید داخل با کیفیت پایین، به طور آزادانه و بدون هیچگونه برچسب زیست محیطی خرید و فروش می شوند. برای شستشوی مناسب لباس ها، نتایج آزمایشگاهی مهم هستند و باید به طور دقیق بر روی برچسب ها ذکر شوند.
10- صنعتی سازی
پارچه هایی با کیفیت های گوناگون به وفور وجود دارند تا گروه های مختلف مصرف کنندگان بتوانند آنها را خریداری کنند، به این ترتیب منجر به تولید ضایعات در طی فرآیند تولید و پس از آن می شوند. مد به علت ماهیت متغیر آن، دلیل بزرگی برای آلودگی است. مصرف کنندگان باید به خوبی از تصمیمات خود هنگام خرید آگاه باشند.
عوامل خارجی آلوده کننده پارچه
تأثیرات مضر صنعت پارچه بر بخش های خارجی مانند مناطق مسکونی، منابع آبی، گیاهان و حیوانات در شکل زیر ارائه شده است.
1- آلودگی آب
صنعت پارچه روزانه از میلیون ها گالن آب استفاده می کند. برای تولید یک کیلوگرم پارچه، معمولاً از 200 لیتر آب برای شستن الیاف، رنگ زدایی، رنگ زنی و سپس تمیز کردن محصول نهایی استفاده می شود. این میزان آب شامل استفاده از مواد شیمیایی و دیگر حلال ها نیز است. ضایعات مایع حاصل از منسوجات اصولاً در نتیجه عملیات تکمیلی به وجود می آیند که در آن حجم زیادی از آب و مواد شیمیایی مورد استفاده قرار می گیرند.
بیشتر رنگ ها و مواد شیمیایی استفاده شده مصنوعی هستند و بلافاصله تجزیه نمی شوند. فاضلاب تولید شده در طی این فرآیندها به شدت آلوده و خطرناک است، و بدون تصفیه مناسب به آب های جاری تخلیه می شود. این کار زندگی آبزیان همراه با میلیون ها نفری که برای زندگی روزانه خود به آب متکی هستند را با تهدید رو به رو می کند. انتخاب لباس هایی که در کشورهایی با مقررات سختگیرانه در مورد محیط زیست تولید شده اند و همچنین استفاده از الیاف طبیعی و ارگانیک که برای تولید نیازی به مواد شیمیایی ندارند، راه حل جلوگیری از آلودگی آب است.
2- آلودگی هوا
ضایعات گازی حاصل از صنعت پارچه شامل تبخیر حلال هایی مانند آمونیاک و فرمالدئید هستند که معمولاً در اتمسفر منتشر می شوند. یکی دیگر از آلودگی های هوایی ناشی از دیگ های بخار است. اکثر کارخانه های پارچه از زغال سنگ یا بنزین به عنوان سوخت استفاده می کنند.
میزان زیادی از بنزین در اتمسفر منتشر می شود و هوا را سمی و سنگین می کند. 60 درصد از توان الکتریکی تولید شده در هند براساس سوختن سوخت های فسیلی به خصوص زغال سنگ به دست می آید که 10 درصد از آلودگی هوا را تشکیل می دهد و 12 درصد از آن سبب آلودگی صنعتی می شود. آلاینده های هوای به وجود آمده توسط صنعت پارچه و منسوجات شامل موارد زیر هستند:
ذرات شامل ذرات الیاف، گرد و غبار زغال سنگ، خاکستر، ذرات اره کردن و ذرات تراشکاری است. این ذرات با هوا ترکیب می شوند، مواد جامد معلق را افزایش می دهند و هوا را آلوده می کنند. هوایی که در طی بخارد هی، کشش، کاردینگ، شانه زنی و مراحل دیگر با ذرات پنبه آلوده می شود، می تواند خطراتی برای سلامتی مانند اختلال تنفسی را به وجود آورد. بنابراین روش های مناسبی برای محدود نمودن ذرات و جلوگیری از رسیدن آن به حدهای هوایی مورد نیاز است.
3- آلودگی صوتی
سر و صدای بیش از اندازه ناشی از واحدهای تولید پارچه، زندگی کارگران و مناطق مسکونی پیرامون آن را تهدید می کند. همچنین این مسئله می تواند موجب از دست دادن شنوایی شود. گزارش شده است که تعداد بسیاری از کارگران پارچه به خصوص بافندگان شنوایی خود را از دست داده اند. سر و صدای بسیار موجب تأثیرات روانی و آسیب های فیزیکی مانند تند مزاجی، از دست دادن تمرکز، اضطراب و افزایش تعداد نبض می شود. راه حل آن انجام فعالیت های محیط زیست محور و اجرای فناوری های جدید است.
4- زباله سمی
ضایعات سمی می توانند به هر شکلی، یعنی به صورت پخش شونده در آب، هوا، خاک، ترکیبات آلی سمی، فسفات ها، حلال های ترکیب شده با کلر و غیره وجود داشته باشند. این زباله ها ناشی از فرآیندهای مختلف مانند آماده سازی الیاف، رنگ زنی، چاپ بر روی پارچه، رنگ زدایی، تمیزکاری و غیره هستند. کارگران در صنعت رنگ زنی و چاپ غالباً در معرض رنگ ها، اسیدها، تثبیت کننده ها و حلال هایی قرار می گیرند که بسیار مضر هستند.
بیماری های پوستی در کارگرانی که در فرآیندهایی مانند رنگ زدایی، رنگ زنی، عملیات تکمیلی، آماده سازی کتان و استفاده از حلال ها برای ساخت الیاف مصنوعی مشغول هستند، رایج است. برخی از مواد رنگی می توانند موجب سرطان مثانه شوند. از دیگر خطرات سلامتی می توان به بیماری ناشی از غبار پنبه (پنباک)، برونشیت مزمن، آماس پوست و سرطان مثانه برای رنگ رز ها و سرطان حفره بینی برای بافندگان و بقیه اشاره کرد.
عوامل داخلی آلوده کننده پارچه
صنعت پارچه در هر مرحله از تولید منسوجات سبب ایجاد ضایعات می گردد. طبقه بندی تأثیرات صنایع پارچه و پوشاک بر روی محیط زیست در شکل زیر نشان داده شده است.
1- ضایعات نخ ریسی
تولید الیاف توسط صنعت نخ ریسی یا ریسندگی با ایجاد مواد گوناگون دیگری مثل دانه ها، شاخه ها، حشرات مرده و گرد و غبار نیز همراه است. در هر مرحله از نخ ریسی، زباله های متنوعی مانند زباله دستگاه حلاجی، ضایعات کاردینگ، ضایعات تخلیه، ضایعات خرده سیم، ضایعات ماشین کشش (چند لاکنی)، زباله ماشین تمام تاب نخ و زباله های نرم و سخت وجود دارد.
2- ضایعات بافندگی
الیافی که پس از چله کشی در دوک باقی می مانند، ضایعات بافندگی نامیده می شوند. در بخش چله پیچی، همیشه نخ های کمی در دوک باقی می ماند. ضایعات آهارزنی نوع دیگری از ضایعات در بخش بافندگی است. هنگامیکه از مجموعه جدیدی از نخ بافندگی در بخش قرقره استفاده می شود، لازم است برخی از بخش های نخ حذف شود تا از قرارگیری نخ های مناسب در قرقره اطمینان حاصل گردد. پس از ضایعات آهارزنی مشکل ضایعات چله کشی به وجود می آید.
چله کشی برای اطمینان از اینکه همه تارهای دو قرقره برای اتصال به یکدیگر آماده هستند، انجام می شود. زباله ته مانده قرقره نوع دیگری از ضایعات بافندگی است. هنگامیکه یک قرقره بافندگی تمام شود، مقدار کمی از نخ ها بدون استفاده باقی می مانند که تمام کردن آن امکان پذیر نیست. ضایعات حاشیه پارچه کمکی نیز ضایعات رایج بافندگی به شمار می آید. حاشیه کمکی پارچه یک حاشیه مصنوعی است که برای نگه داشتن نخ پود در طول دفتین زدن ماشین بافندگی مورد استفاده قرار می گیرد.
3- ضایعات کشبافی
هنر کشبافی به طور دستی و یا ماشینی انجام می شود. کشبافی فرآیندی پیچیده است و هرگونه اشتباهی در تکنیک ساخت حلقه منجر به ایجاد ضایعات می گردد. بازارپرداز در هنگام دریافت سفارش یک نمونه ایجاد می کند که برای بررسی کارآیی آن به امتحان کردنش می پردازد. این مسئله به نوبه خود موجب ایجاد ضایعات نمونه می شود. انواع گوناگون نقص های کشبافی مثل رنگ پس دادن، نخ های ضخیم و نازک، چاک ها، سوراخ و ناهمواری نخ ها سبب افزایش ضایعات صنعت می شوند.
4- ضایعات رنگ رزی
دسته هایی از پارچه ها با رنگ های گوناگون، چین و چروک در نقاطی از پارچه رنگ شده، و تفاوت در رنگ لبه ها معمولاً در صنعت رنگ رزی به عنوان ضایعات در نظر گرفته می شوند.
5- ضایعات لباس
فرآیندهای گوناگون مانند برش، دسته بندی کلاف، خیاطی، تکمیل عملیات، چاپ بر روی پارچه و گلدوزی موجب تولید ضایعات می گردند. بخش برش بیشترین ضایعات را ایجاد می کند.
6- ضایعات جامد
اکثر این نوع از ضایعات در طی عملیاتی مانند حمل و نقل، باز کردن عدل ها، فرآیند ارائه خدمات و یا در خانه به وجود می آیند. ضایعات این دسته شامل موارد زیر است:
7- الیاف مصنوعی
الیاف میکرو ممکن است از الیاف طبیعی ارزانتر و تولید آنها به میزان بیشتری امکان پذیر باشد. این الیاف مصنوعی اکثراً از طریق پلی استر که نوعی پلاستیک و محصول فرعی نفت است، ساخته می شوند. فرآیند تبدیل نفت به پلی استر، فرآیندی طولانی و سمی است. ممکن است تجزیه این الیاف تا 200 سال طول بکشد: الیاف مصنوعی در 72 درصد از لباس های ما به کار رفته اند.
آنها برای سلامتی مصرف کنندگان خطرناک هستند. پلی استر رابطه نزدیکی با اختلال هورمونی و حتی تشکیل سلول های سرطانی سینه دارد. آنها به عنوان تجدید ناپذیر شناخته می شوند. اکثر منابع آبی توسط آنها مسدود شده اند و در اکثر ماهی های بررسی شده، نایلون مصنوعی در مجرای روده شان وجود داشته است. مشخص گردیده است که علت مرگ مرغان دریایی به خاطر بلعیدن الیاف مصنوعی بوده است.
ریون از طریق فرآوری خمیر چوب درست می شود. این تکنیک ممکن است امن و غیرسمی به نظر برسد، اما حجم زیادی از چوب جنگل ها را کاهش می دهد و موجب عدم تعادل در طبیعت می شود. پلی استر و نایلون، رایج ترین پارچه های ترکیبی استفاده شده هستند که خطرناک بوده و از پتروشیمی ها ساخته شده اند. آنها حجم زیادی از آب را هدر می دهند، زیست تجزیه پذیر و دوستدار محیط زیست نیستند.
تولید نایلون، اکسید نیتروس را منتشر می کند. بازیافت نایلون دشوار است که این مسئله تجزیه آن را دشوار می سازد، بنابراین منجر به دفن آن در محل زباله می شود. جایگزینی الیاف طبیعی رنگ نشده یا الیاف رنگ شده با رنگ های طبیعی پایدار توصیه می گردد.
8- انتشار گازهای گلخانه ای در نتیجه استفاده از انرژی
سالانه ده درصد از انتشار کربن توسط صنعت پوشاک به وجود می آید. انواع گوناگونی از گازهای گلخانه ای در طی تولید، دوخت و حمل و نقل پارچه ها تولید می شوند. الیاف مصنوعی ساخته شده از سوخت های فسیلی باعث شده تا این صنعت بسیار انرژی بر باشد. راه حل از بین بردن این مشکل، انتخاب الیاف طبیعی، خرید کمتر، خرید لباس های با کیفیت، تعمیر لباس های کهنه و خرید لباس از کشورهایی است که از انرژی تجدیدپذیر برای تولید لباس استفاده می کنند.
9- پسرفت خاک
خاک جزئی اصلی محیط زیست است. خاک سالم به جذب کربن دی اکسید کمک می کند. کاهش مواد مغذی خاک منجر به تولید محصولاتی با مواد مغذی کم می شود. این مسئله ایجاد بیماری های گوناگون را به دنبال دارد و باعث می شود تا سیستم ایمنی انسان ها ضعیف گردد. صنایع پارچه و مد موجب آلودگی خاک، چرای بیش از حد بزها برای تولید بیشتر پشم، افزایش مواد شیمیایی برای به دست آوردن الیاف پارچه، جنگل زدایی برای ساخت ریون و غیره شده اند. استفاده از الیاف پارچه ای تجدید پذیر در محیط زیست جزء راه حل های این مشکل به شمار می آید.
10- نابودی جنگل های استوایی
هر ساله چندین هکتار از جنگل ها با تعداد بسیاری از گیاهان و گونه ها به وسیله آتش سوزی یا برای مصارف صنعتی سازی از بین می روند. علاوه بر این، درختان برای ساخت ریون، مودال و ویسکوز بریده می شوند که در حال حاضر پارچه لیوسل جایگزین آنها شده است.عرضه کنندگان منسوج، مواد ضروری را برای بقا تهیه می کنند. هر چند که تولید همواره با آلودگی همراه است، اما لازم است که به جای اقتصاد خطی به سمت اقتصاد چرخشی تغییر جهت صورت گیرد.
تولید ضایعاتی که در همه مراحل به محل دفن زباله منتهی می شوند، در قرن اخیر رایج بوده است. روش های بازیافت، بازسازی مجدد، استفاده دوباره، تعمیر و کاهش مصرف جزء برخی از روش های استفاده شده در صنعت هستند. مصرف کنندگان باید از انتخاب هایشان آگاه باشند و تلاش کنند تا بخشی از زنجیره استفاده مجاز از محیط زیست باشند. حمایت از مصرف گرایی سبز، چهره صنعت پارچه را تغییر داده است که اکنون به عنوان تلاشی به منظور کاهش زباله و افزایش فعالیت های دوستدار محیط زیست شناخته می شود.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
