الیاف معدنی و فلزی

تعدادی الیاف وجود دارد که از طریق منابع طبیعی استخراج می شوند و یا از طریق نمک های معدنی و غیرآلی تولید می گردند. این الیاف ها غالبا مشتقات سیلیکا (SiO2) یا دیگر اکسیدهای فلزی هستند.
الیاف ها می توانند فلزی (فولاد)، معدنی یا رنگینه مصنوعی آلی یا طبیعی (پلی پروپیلن، آرامید یا سیسال) باشند. آنها می توانند به وسیله ی مخلوط کردن اولیه، از طریق بتن پاشیده شده یا پاشیدن تحت فشار مایع به صورت پودر ترکیب شوند. انواع جدیدی از الیاف ها، روش های جدید ساخت و انواع مختلفی از کاربردها همچنان در حال توسعه هستند.

الیاف پنبه نسوز

پنبه نسوزها نوعی الیاف معدنی هستند که به صورت طبیعی در دسترس می باشند. این الیاف ها به صورت موفقیت آمیز با خمیر سیمان پرتلند ترکیب می شوند تا محصولی تحت عنوان سیمان پنبه نسوز را تولید کنند. سیمان پنبه نسوز به صورت بسیار گسترده در کامپوزیت بتنی تقویت شده با الیاف مورد استفاده قرار می گیرد.

الیاف شیشه ای

الیاف های شیشه ای در مقادیر بزرگ همراه با ماتریکس های رزین در تولید کامپوزیت های فایبرگلاس مورد استفاده قرار می گیرند. در مورد الیاف های شیشه ای متداول مانند شیشه ی E اعتقاد بر این است که آنها به صورت شیمیایی توسط محیط آلکالینی شدید خمیر سیمان مورد حمله قرار می گیرند و در نتیجه کامپوزیت های سیمانی تقویت شده با الیاف شیشه ای با گذشت زمان، استحکامشان را از دست می دهند. کاهش استحکام به ماهیت شیمیایی شیشه و خمیر سیمان محیط بستگی دارد.

الیاف فولادی

سیم فولادی توسط یک سری از روش های کاری گرم و سرد تولید می شود. الیاف فولادی راوند (تعداد نخ های پود در یک بافت پارچه معمولی) با برش یا خرد کردن سیم که معمولا قطرهایی در محدوده ی 0.01 تا 0.03 اینچ دارند، تولید می شوند.

الیاف آلی

الیاف آلی شامل مواد مصنوعی مانند پلی پروپیلن یا الیاف طبیعی مانند سیسال هستند. الیاف آلی در وزن سبک تر هستند و ممکن است از نظر شیمیایی نسبت به الیاف فولادی یا شیشه ای خنثی باشند. آنها به خصوص اگر طبیعی باشند، می توانند از نظر اقتصادی مقرون به صرفه باشند. همچنین این الیاف، پیوند کمتری تولید می کنند و نسبت به الیاف معدنی و فلزی، مدول های الاستیسیته ی کمتری دارند.