ماشین بافندگی پارچه

بافندگی فرآیند ایجاد پارچه ها از طریق درهم بافتگی رشته های طولی و عرضی در یک آرایش منظم که عموما تار و پود شناخته می شوند، است. عملیات انجام شده در یک ماشین، بافندگی نام دارد. دو مجموعه از نخ ها در بیشتر موارد در زوایای مستقیم به یکدیگر درهم بافته می شوند. یکی از این مجموعه ها که تار نام دارد، در راستای طول دستگاه بافندگی اجرا می شود، دیگری که به عنوان پود شناخته می شود، به صورت ضربدری اعمال می گردد. افزایش و کاهش ردیف رشته های تار در ردیف متنوع، ممکن است ساختارهای بافت را ارائه دهد.

تاریخچه دستگاه های بافندگی

بافندگی به فرآیند شکل دهی پارچه با درهم بافتن دو یا تعداد بیشتری از مجموعه های نخ با استفاده از یک ماشین پایدار که ماشین بافندگی نام دارد، گفته می شود. انسان ها از زمان پیدایش جهان، استفاده از پارچه های بافتنی را آغاز کرده اند.

اگر ما عصر پارینه سنگی را مستثنی کنیم، ممکن است به راحتی عنوان کنیم که تاریخچه شهرنشینی موجب بعضی از گسترش های تاریخ بافندگی شده است. تمدن های اولیه از رشته های درشت جهت ایجاد پارچه هایی که خام و زبرتر بودند، استفاده کرده اند. همچنین پارچه های ریز از فیلامنت ابریشم در چین ایجاد شده اند. در هند نیز بعضی از پارچه های ریز دست بافت وجود دارد.

توسعه در زمینه ماشین های بافندگی دستی

واقعا هنوز مشخص نیست که چه زمانی فرآیند بافندگی به جامعه انسانی معرفی شده است. بسیاری از رویدادهای تاریخی مشخص کرده اند که استفاده از بافندگی به زمان قبل از عیسی مسیح بر می گردد. در انگلستان، حرکت اصلی از کشاورزی به صنعت پارچه های پشمی به قرن 14 میلادی باز می گردد.

نسخه اولیه از ماشین بافندگی قدرتی توسط دو مرد به مرحله اجرا در آمد. بعد از پیدایش موتور بخار و آهن ریخته گری در اواسط دهه 1800 میلادی، توجه زیادی به افزایش بهره وری ماشین معطوف گردید. ویلیام رادکلیف جهت کمک به افزایش بهره وری، در سال 1803 برای آهار زنی و رنگ آمیزی رشته های تار قبل از پیچاندن بر روی یک قرقره بافندگی، یک ماشین نخ کشی را ارائه نمود.

توسعه در زمینه ماشین های بافندگی ماکودار

ماشین های بافندگی سنتی هر چند دقیقه یکبار به منظور جایگزین کردن ماسوره های پود خالی یا کاپ در ماکو متوقف می شوند و این عامل موجب محدود شدن تعداد محصولات بافندگی می گردد. یک مهندسی انگلیسی جهت کار در شرکت دراپر به آمریکا مهاجرت نمود تا سیستم انتقال خودکار پود را کامل نماید، وی در سال 1889 موفق شد تا ماسوره پود در ماکو را بدون کند یا متوقف شدن دستگاه بافندگی جایگزین نماید.

ماشین های بافندگی بدون ماکو

مشکل دینامیکی ایجادشده توسط مکانیسم بررسی و پودگذاری و همچنین فرآیند چسبندگی پیچش ماسوره برای ماشین های بافندگی ماکو، باعث شده است تا ایجادکنندگان دستگاه بافندگی به فکر توسعه روش های جایگزین الحاق پود باشند که در آن ماکوی سنگین در میان دو جهت مخالف عرض دستگاه بافندگی در نظر گرفته نشود. این نوع از دستگاه بافندگی معمولا به عنوان ماشین های بافندگی بدون ماکو شناخته می شوند.