برای تبدیل الیاف فیلامنتی به نخ از فرآیندهایی مانند نخ ریسی خشک، نخ ریسی مرطوب، نخ ریسی مذاب، نخ ریسی دو مؤلفه ای، نخ ریسی دو جزئی، ICS و موارد دیگر استفاده می شود.
سیستم های نخ ریسی نخ فیلامنتی
نخ ریسی دو مؤلفه ای
این تکنیک از طریق یک نخ ریس حاوی دو نوع مختلف از پلیمر مشابه به اکستروژن می پردازد.
سه روش تولید نخ دو مؤلفه ای وجود دارد:
نخ ریسی دو جزئی
این تکنیک از دو پلیمر مختلف که در یک روش مشابه ترکیب شده اند و اکستروژن گردیده اند، استفاده می کند.
شکاف دادن نوار نازک و باریک بین الیاف
اکستروژن مذاب پلیمر از طریق یک حدیده ی عریض انجام می گیرد، اما یک شکاف خیلی نازک جهت شکل دهی یک ورقه از لایه که در ادامه توسط روش های مکانیکی شکسته یا دچار ترک می شود به درون بافت پانامای الیاف نفوذ می کند یا از طریق غلطکی که دارای الگوهای مشخص جهت لیفچه ای شدن لایه است، دچار عملیات تکمیلی امباسینگ می شود.
نخ ریسی یکپارچه ی جزء (ICS)
این فرآیند با عبور کردن مونوفیلامنت یا رشته نخ های چند فیلامنتی (حمل کننده) از طریق پلیمر پلی پروپیلن (چسب های رزینی) شکل می گیرد و سپس بلافاصله بخشی از طول الیاف کوتاه در درون رزین پلیمر تعبیه می شود.انواع مختلفی از الیاف های کوتاه در رنگ ها و اندازه های گوناگون می توانند جهت شکل گیری خواص، اثرات و ظاهر دلخواه مورد استفاده قرار گیرند.
تکنیک پوشش ریسیده
این تکنیک، الیاف مصنوعی فیلامنتی اطراف هسته را که به صورت طبیعی تابیده نشده است، به صورت متسمر دچار پیچش می کند و یا الیاف کوتاه مصنوعی را به تولید نخ در محدوده ی گسترده ای از مقادیر وادار می نماید.
تکنیک سلفیل (Selfil)
هسته ی الیاف کوتاه خودتابیده شده در ابتدا همراه با نخ فیلامنتی در فازهای متناوب S و Z دچار پیچش می شود، سپس نخ فیلامنتی در مرحله دوم در اطراف نخ های تابیده شده Z و S به صورت مخالف پیچیده می شود.
نخ ریسی آیرودینامیک
این سیستم دارای نخ چند فیلامنتی پیوسته همراه با الیاف کوتاه است که از طریق دستگاه های پنوماتیکی باعث تابیده و پیچیده شدن الیاف کوتاه به دام افتاده در حلقه ی تاب خورده نخ می شود.