1-موهای شتر (الیاف پالتویی)
موهای شتر همچنین به عنوان الیاف پالتویی با کیفیت بالا نیز شناخته می شوند، این الیاف گران قیمت هستند و اغلب با پشم مخلوط می شوند. این الیاف همچنین محافظ خوبی در برابر سرما و گرما هستند. موهای شتر از شتر دو کوهانه به دست می آیند که از شرق ترکیه تا چین و از شمال تا سیبری یافت می شوند. کشورهایی که نقش مهمی در تولید موهای شتر دارند عبارتند از: مغولستان، ایران، افغانستان، روسیه، نیوزیلند، تبت و استرالیا.پنج مرحله اولیه تولید عبارتند از:
ویژگی های موی شتر
کاربردهای نهایی
2-موی بز آنگورا (الیاف موهر)
موهر پارچه ای حریرباف یا نخی است که از موی بز اهلی آنگورا که طولی در رنج 9 تا 12 اینچ دارد، تولید می شود. بز آنگورا عمدتا در کوه های تبت و ترکیه زندگی می کند. امروزه ایالات متحده و آفریقای جنوبی بزرگ ترین تولیدکننده نخ یا پارچه موهر هستند و بیشتر پارچه موهر آمریکا در تگزاس تولید می شود.اکثر مراحل تولید به قرار زیر است:
ویژگی های الیاف موهر
کاربردهای نهایی
3-موی بز کشمیری
پشم کشمیر (یا کشمیری)، پشمی است که از بز کشمیری تهیه می شود و به نام پشمینه نیز معروف است. پشم کشمیر (کشمیری) یا کرک بز در واقع پشم نازک و نرم لایه زیرین موی بز است. لایه رویی این پشم ها که زبرتر و مرتب تر است، موی حفاظ نامیده می شود.
الیاف موئی مختص حیوانات در فصل موریزی جمع آوری می گردند، فصلی که موی حیوانات به طور طبیعی می ریزد. فصل موریزی بزها یک دوره چند هفته ای در فصل بهار است. در چین و مغولستان، کرک ها به وسیله دست و یا یک شانه زمخت برداشته می شوند. حیوانات در ایران، افغانستان، نیوزیلند و استرالیا پشم چینی می شوند.
موهای کشمیری برای محافظت از بز در برابر دمای سرد کوه به شدت گرم هستند. این الیاف بسیار سازگار می باشند و می توان به راحتی از آنها نخ های نازک یا ضخیم و یا پارچه های سبک یا سنگین تولید کرد. این الیاف برای همه اقلیم ها مناسب هستند. رطوبت زیاد این الیاف باعث می شود تا زمانی که در معرض هوا با رطوبت نسبی قرار می گیرند، خصوصیات عایق بودن آنها تغییر کند.
مبدا این الیاف
بزهای کشمیری در اصل در فلات مرتفع آسیا دیده می شوند. چین، مغولستان و تبت جزء کشورهای مهم تولیدکننده پشم کشمیری هستند. امروزه مقدار کمی از پشم کشمیری در استان کشمیر هند تولید می شود، جایی که نام این پشم از آن گرفته شده است. محصولات کشمیری این منطقه برای اولین بار در اوایل صده 1800 مورد توجه اروپاییان قرار گرفت.
ویژگی ها
کاربردهای نهایی
4-موی لاما
شترهای بی کوهان لاما (Llama) از نژاد شترهای بی کوهان آلپاکا (alpaca)، ویکونا (vicuna) و گواناکو (guanaco) هستند و تصور می شود که توسط نیاکانمان در آمریکای جنوبی به عنوان حیوان همه منظوره پرورش داده شده اند. با در نظر گرفتن موارد زیر در بسته بندی و کار، از الیاف آنها برای تهیه پوشاک، قالیچه، پتو و گوشت و در مواردی از پوست آنها برای تهیه غذا و کالا استفاده می شود.
موی لاما از حیواناتی به دست می آیند که شبیه شتر هستند (اندازه این موها 3/1 برابر موهای شتر است). لاماها در کوه های آند آمریکای جنوبی دیده می شوند و در اصل از بولیوی و پرو می آیند. لاماها دو نوع الیاف موئی محافظ و پشم زیرین دارند. موهای محافظ معمولا سریعتر رشد می کنند، توخالی هستند، تیزتر و محکم تر از پشمهای زیرین به نظر می رسند.
موهای محافظ بر روی برف و باران اثر می گذارند و به آب شدن سریع تر آنها کمک می کنند، همچنین بقایای برف و باران هم به موهای محافظ نمی چسبد. پشم های زیرین معمولا نازک تر هستند و نسبت به موهای محافظ بسیار فرفری تر می باشند. این دو عامل باعث شده است تا این الیاف پرز بیشتری داشته باشند و در واقع مثل یک محافظ، لاماها را در برابر سرمای زمستان گرم می کنند و در تابستان باعث می شوند تا باد بیشتر بدن آنها را خنک کند.
لاماها بیانگر حیوانات اصلی باربر هستند و فوق العاده قوی، مطیع و آرام می باشند. لاماها حدود 3000 تا 4000 سال قبل از میلاد برای باربری پرورش داده شده اند. ساختار پاهای آنها به گونه ای است که ضمن چابکی زیاد، مانع آسیب زدن به منطقه نیز می شوند.
ویژگی ها
5-موی آلپاکا
آلپاکاها حیواناتی شبیه شتر هستند که در کوه های آند در آمریکای جنوبی یافت می شوند. الیاف آلپاکاها که گاهی به اشتباه به عنوان پشم آلپاکا نیز شناخته می شوند، در 22 رنگ مجزا طبقه بندی می گردند، طیف رنگی آنها از سیاه گرفته تا قهوه ای و سفید را شامل می شود، همچنین شامل سایه های ظریفی از رنگ های خرمایی مایل به قرمز، صورتی و خاکستری نیز می باشند. الیاف آلپاکا را می توان در یک مجموعه بی نهایت از رنگ های طبیعی، از جمله ترکیب های رنگی که به طور طبیعی ایجاد نمی شوند، مخلوط کرد. الیاف آلپاکا خیلی خوب رنگ را می پذیرند و رنگ می شوند، همچنین خیلی خوب رنگ را نگه می دارند.
دو نوع شتر آلپاکا وجود دارد: هیوکایاها (Huacaya) و سوری ها (Suri) که الیافی شبیه چوب گردگیری دارند (در واقع دارای الیافی ابریشمی هستند که شبیه مداد رنگی به نظر می رسند و مشابه گیسوهای بافته شده هستند، اما در کل الیافی به هم فشرده نیستند). سوری ها به دلیل الیاف بلندتر، نرم تر و ابریشمی تر، ارزش بیشتری دارند و تخمین زده می شود که حدود 19% تا 20% از جمعیت آلپاکاها را تشکیل دهند.
از زمان وارد شدن آنها به ایالات متحده، تعداد آلپاکاهای سوری به طور قابل توجهی افزایش یافته و میزان تنوع رنگ آنها نیز بیشتر شده است. تصور می شود که شتر سوری به دلیل اینکه در اقلیم های کوهستانی سخت آمریکای جنوبی کمتر دوام می آورد، کمیاب تر باشد، زیرا پشم آن نسبت به سرما، خاصیت عایق کمتری دارد.
الیاف آلپاکا، موی محافظ کمی دارند و فاقد لانولین می باشند. به طور غیر معمولی قوی و انعطاف پذیر هستند. مراقبت از پارچه های تولید شده از الیاف آلپاکا راحت است و بسیار بادوام هستند. این ویژگی ها و ویژگی های دیگر باعث می شود تا الیاف آلپاکا یک ماده مناسب برای تهیه منسوجات تجاری و خانگی محسوب شوند.
ویژگی های الیاف آلپاکا
کاربردهای نهایی
6-موهای خرگوش / خرگوش آنگورا
موی آنگورا از خرگوش آنگورا به دست می آید که در اصل در فرانسه، ایتالیا و ژاپن یافت می شود و در چین، شیلی و ایالات متحده آمریکا نیز پرورش می یابد. پشم آنگورا نمی تواند به صورت کاملا خالص مورد استفاده قرار گیرد، زیرا الیاف آن خیلی ظریف هستند و به راحتی از هم باز می شوند.
الیاف آنگورا را معمولا با سایر الیاف نرم مثل کشمیر و پشم بره مخلوط می کنند. پشم آنگورا بسیار گرم است و اغلب برای تزئین کت ها و یا بافت کلاه و روسری از آن استفاده می شود. الیاف آنگورا به طور کلی به عنوان الیاف لوکس شناخته می گردند و بیشتر محصولات تولید شده از پشم آنگورا بسیار گران هستند که نشان دهنده روند کاری پرزحمت و تعداد کم تولیدکنندگان کم آن است.
می وان خز خرگوش های آنگورا را به آرامی شانه زد و چید. پشم آنگورا از قرن ها قبل در ترکیه مورد استفاده قرار گرفته است. پشم آنگورا در اواخر قرن 18 در اروپا محبوبیت پیدا کرد و روند شروع محبوبیت آن نیز از فرانسه شروع شد. در قاره آمریکا استفاده از پشم آنگورا تا قرن بیستم رواج نداشت، اما از زمانی که پرورش دهندگان روستایی شروع به پرورش خرگوش آنگورا و ریسیدن الیاف آن کردند، محبوبیت پیدا کرد.
چهار نژاد خرگوش آنگورا وجود دارد که اولین آنها نژاد انگلیسی است. وزن این نژاد 5 تا 5/7 پوند (2 تا 5/3 کیلوگرم) است. نژاد انگلیسی مقدار بسیار زیادی خز تولید می کند، اما باید مرتبا خز این خرگوش ها شانه شود تا موها از همدیگر باز شوند و آشغال در بین آنها باقی نماند. خرگوش های جذاب و آرامی هستند که در نمایش ها بسیار محبوب می باشند و الیاف آنها در هنگام ریسیدن به صورت تارهای بسیار محکم در می آیند، بنابراین تشکیل یک پشم یکنواخت و مستحکم می دهند.
نژاد فرانسوی بین 5/7 تا 5/10 (5/3 تا 5/4) کیلوگرم وزن دارد و نسبت موهای محافظ به پشم در این نژاد بالاتر است. موهای محافظ باعث بهتر شدن رنگ پشم می شوند و بسیاری از محصولات پشمی رنگی آنگورا از نژاد فرانسوی تهیه می شوند. نژاد فرانسوی نسبت به سایر نژادها به تیمار کمتری احتیاج دارد، به همین دلیل نگهداری آن به پرورش دهندگان تازه کار توصیه می شود.
نژاد ساتین دارای خز بسیار براق، نرم و ظاهری اطلس نماست. جمع آوری و ریسیدن آنها نیز آسان است. خرگوش های این نژاد وزنی بین 5/6 تا 5/9 پوند (3 تا 4 کیلوگرم) دارند و بسیار مورد علاقه کسانی هستند که کارشان جمع کردن پشم خرگوش ها است، زیرا خز آنها به راحتی و سریعا ریسیده می شود. رنگ پشم این نژاد بسیار پررنگ و خالص است، همچنین خرگوش های ساتین کاملا سفید رنگ، خزی تولید می کنند که خاصیت رنگ پذیری خیلی خوبی دارد.
نژاد بسیار بزرگ خرگوش (Giant) به طور قابل توجهی از سایر نژادها بزرگ تر است و اغلب وزن آن بیش از 20 پوند (9 کیلوگرم) است. این خرگوش ها اغلب به رنگ سفید هستند و پشم آنها را باید چید یا جمع آوری کرد، زیرا موی این خرگوش ها به طور طبیعی نمی ریزد. برای استفاده از ظرفیت بالای تجاری این مجموعه از پشم ها، این نژاد انتخابی عالی برای پرورش دهندگانی است که می خواهند الیاف آنگورا را برای مصارف تجاری تولید کنند.تولید این الیاف از طریق کندن موهای سست، چیدن یا جمع آوری موهای ریخته شده خرگوش انجام می شود.
کاربردهای نهایی
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
