الیاف کنف

کنف به دلیل دارا بودن عناصر آوندی در هسته چوبی، مانند چوب سفت، متعلق به نژاد گیاهان نهاندانه است. این گیاه در دسته خانواده دو لپه ای ها با گرده، مانند چوب های سخت، بوته های عظیم و گیاهان قرار می گیرد، زیرا دارای دو لپه است. الیاف کنف بلند و انعطاف پذیر در سطح پوست درخت (کورتکس) روی سطح ساقه تعبیه می شوند. کنف از آسیای مرکزی سرچشمه می گیرد، اما از استوا تا دایره قطبی نیز قابل کشت است.

الیاف کنف

یکی از دلایلی که الیاف کنف مورد توجه قرار گرفته است، به دلیل طول آن است. الیاف اولیه ساقه در پوست درخت، 5 تا 40 میلیمتر طول دارند و در درسته های الیافی که می توانند 1 تا 5 متر طول داشته باشند، ترکیب می شوند (الیاف ثانویه ساقه، حدود 2 میلیمتر طول دارند). الیاف هسته چوبی، کوتاه اند و طول آنها حدود 55/0 میلیمتر است، همچنین مانند الیاف چوب سخت با لیگنین قابل توجهی به یکدیگر چسبانده شده اند.

الیاف هسته ای به طور کلی برای کاربردهای کاغذی با درجه بالا، بسیار کوتاه هستند و در آنها بیش از حد لیگنین نیز وجود دارد. از الیاف ساقه ای بلند برای تهیه کاغذ تقریبا به مدت 2 هزار سال و از الیاف هسته چوبی به ندرت استفاده شده است.از دیگر خصوصیات مطلوب الیاف کنف، مقاومت و دوام آن است که در گذشته برای طناب، تور، بادبان، پارچه، عایق بندی و درزگیری مفید بودند. در دوران حمل و نقل از طریق کشتیرانی، کنف به عنوان بهترین بوم استفاده می شد و در واقع این کلمه از Cannabis به معنای شاهدانه گرفته شده است.

الیاف کنف در دسته هایی به بلندی ساقه ها موجود هستند که به راحتی می توانند با دست یا دستگاه از سطح چوبی کنده شوند. ساقه تازه شامل یک استوانه توخالی از آوند چوبی به ضخامت 1 تا 5 میلیمتر است که توسط کامبیون (لایه ی زاینده ی چوب و آبکش) 10 تا50 میکرومتری، کورتکس 100 تا 300 میکرومتری، پوست بیرونی 20 تا100 میکرومتری و کوتیکول 2 تا 5 میکرونی پوشانده شده است. پیت (مغزه)، فضای خالی در ساقه های خشک است.

گیاه کنف

حالت های انتخاب شده الیاف کولتیژن (گیاهی که در طبیعت به حالت خودرو یافت نمی شود و محتملاً ساخت دست انسان است، مانند گندم)، دارای ویژگی های تولید حداکثر الیاف است. از آنجایی که گره ها تمایل به ایجاد اختلال در طول بسته های الیاف دارند، از این رو گیاهان با کیفیت محدود، ، بلند و نسبتاً بدون انشعاب همراه با بندهای طولانی انتخاب شده اند. یک استراتژی دیگر، انتخاب ساقه ها است که با چوب محدود در بندها، توخالی هستند؛ چون به حداکثر رساندن تولید الیاف به حمایت از بافت های چوبی ارتباط دارد.

به طور مشابه، بهره وری محدود بذر، انرژی گیاه را در تولید الیاف متمرکز می کند و نوع الیاف، معمولاً تمایل ژنتیکی پایینی برای تولید بذر دارد. انتخاب نژادهای منفرد بر غلظت متفاوت زمان بلوغ و کیفیت گیاهان نر (استامینات) و ماده (پستیلیت) غلبه می کند (نرها 1 تا 3 هفته زودتر بالغ می شوند).معمولا گیاهان نر، بلندتر و لاغرتر هستند و استحکام کم و محصول کمتری دارند.

به استثنای ویژگی دردسرساز مرگ بعد از شکفتگی کامل گل، ویژگی های نر برای تولید الیاف، در مقایسه با وضعیت گونه های دارویی که در بالا ذکر شد، مطلوب هستند. قبلاً در زمان های پر تحرک، گیاهان نر زودتر از ماده ها قابل برداشت می شدند تا الیاف برتر را تولید کنند.انشعاب محدود الیاف زراعتی غالباً با داشتن برگ های بزرگ با برگچه های گسترده جبران می شوند که بدیهی است توانایی فتوسنتز گیاهان را افزایش می دهد.

از آنجا که گیاهان الیاف به طور کلی برای اهداف مخدر انتخاب نشده اند، لذا معمولاً سطح مواد تشکیل دهنده مخدر محدود است. ساختار معمول دسته بندی شاهدانه، ساتیوا است. گیاهان مخدر به طور کلی کم هستند، به شدت منشعب می شوند و به خوبی رشد می کنند. گیاهان کاشته شده برای بذر روغنی از نظر سنتی دارای فاصله مناسبی هستند و گیاهان با ارتفاع متوسط و شاخه های قوی توسعه داده می شوند.

انواع الیاف در تراکم زیاد رشد کرده و بدون انشعاب و بسیار بلند هستند. گیاهان دو گانه در تراکم متوسط رشد می کنند، همچنین تمایل دارند تا کمی منشعب شده و از ارتفاع متوسط تا بلند باشند. برخی از انواع دانه های روغنی با تراکم متوسط رشد می کنند و کوتاه و نسبتاً بدون انشعاب هستند. میزان انشعاب و ارتفاع هم از نظر تراکم گیاهان و هم از نظر سابقه ژنتیک آن ها تعیین می شود.