چه تفاوتی بین انواع مختلف پارچه های پلی آمید وجود دارد؟

چه تفاوتی بین انواع مختلف پارچه های پلی آمید وجود دارد؟

پلی آمیدهای مصنوعی را می توان به انواع مختلفی از الیاف گسترش داد، اما انواع محدودی از آنها به صورت صورت طبیعی از طریق پلی آمیدها به وجود می آیند. بعضی از انواع این پارچه عبارتند از:

پلی آمیدهای ارگانیک: آگاه باشید که پشم و ابریشم جزء پلی آمیدهای ارگانیکی محسوب می شوند که ممکن است فقط توسط متخصصین علم شیمی مورد توجه قرار گیرند، اما این علم در خارج از مرزهای دانشگاهی طرفدار چندانی ندارد. این پارچه ها از طریق زنجیره های پلی آمید تولید می شوند، اما در هر صورت مصنوعی به حساب نمی آیند.

نایلون: در بیشتر حوزه ها، نایلون و پارچه پلی آمید، مترادف هم هستند. این پلیمر، نوعی از پارچه پلی آمید است که معمولا در کاربردهای مصرفی مورد استفاده قرار می گیرد.

آرامیدها: اگرچه آرامیدها معمولا در تولید پوشاک کاربردی ندارند، اما عناصر مهمی از پارچه پلی آمید به حساب می آیند. نومکس یک پارچه مقاوم در برابر آتش است که معمولا در لباس های آتش نشانی از آن استفاده می شود. کولار در جلیقه های ضد گلوله و دیگر کاربردهایی که به سختی و دوام بالایی مورد نیاز است، مورد استفاده قرار می گیرد. حتی اگر این پارچه ها با زنجیره های پلی آمید نیز تولید شوند، کاربردهایشان باز با استفاده های معمول نایلون تفاوت دارد.

پارچه پلی آمید چه تأثیری بر محیط زیست دارد؟

تولید پارچه های پلیآمید در اصل بر روی محیط زیست تأثیر منفی دارد. در عصری که نگرانی در مورد ناپایداری نفت خام به عنوان یک منبع طبیعی گسترده شده است، در برابر استفاده از این ماده به عنوان ماده اولیه برای پارچه ها مقاومت بسیار شدیدی اعمال می شود. جنبش بین المللی محیط زیست از سال 1970 میلادی در برابر تولید نایلون به شدت مخالفت می کند. اگرچه دیگر پارچه های پلی آمیدی مانند نومکس و کولار جزء ضروریات به شمار می آیند، اما وضعیت نایلون که استفاده از آن به موارد تزئینی محدود شده است، موجب از بین رفتن محبوبیت آن گردیده است.

نایلون و دیگر پلی آمیدها ذاتا ناپایدار و تخریب کننده محیط زیست هستند، اما فرآیند تولیدی که برای ساخت این پارچه ها نیز مورد استفاده قرار می گیرد به اکوسیستم ضرر وارد می کند. به عنوان مثال، آبی که برای خنک کردن پلی آمیدها به کار می رود، اغلب آلودگی را به اکوسیستم های اطراف کارخانه های تولیدی منتقل می نماید و تولید اسید آدیپیک موجب آزاد شدن نیتروز اکسید (nitrous oxide) به محیط زیست می شود. نیتروز اکسید نسبت به دی اکسید کربن، نایلون و دیگر پارچه های پلی آمیدی، 300 برابر ضرر بیشتری به محیط زیست وارد می نماید. این ماده زیست تجزیه پذیر نیست، یعنی یک آلاینده دائمی محسوب می شود.

گواهینامه های موجود برای پارچه پلی آمید

بیشتر دسته های پلی آمید در معرض آزمون های زیادی برای تعیین خلوص قرار می گیرند، اما در حال حاضر برای این نوع از پارچه مصنوعی، گواهینامه خاصی وجود ندارد.