انواع مختلف پارچه مش

چه تفاوتی بین انواع مختلف پارچه مش وجود دارد؟

چند نوع مختلف از پارچه مش وجود دارد که برای اشاره به تغییرات پارچه مش مشابه از اصطلاحات و عبارت های گوناگونی استفاده می شود. از جمله:

مش پلی استر: بیشتر انواع مش استفاده شده در لباس های ورزشی و پوشاک ورزشکاران از طریق پلی استر تولید می شوند. این نوع از پارچه به شدت سبک وزن است و قابلیت قابل توجهی برای جذب رطوبت دارد. پلی استر برخلاف دیگر انواع پارچه، گرفتار عرق نمی شود و قابلیت تنفس بالایی دارد.

مش نایلون: یکی از کاربردهای اصلی مش نایلون به تولید محافظ در برابر زنبور (توری زنبور) مربوط می شود. این نوع از مش کمتر برای تولید پوشاک مورد استفاده قرار می گیرد و اغلب برای تولید محصولاتی مانند اسکرین ها و سبد رختشویی کاربرد دارد. با این حال مش نایلون گاهی اوقات برای ساخت پوشاک سبک وزن مانند لباس مهمانی شبانه نیز به کار می رود.

توری (Tulle): این نوع از مش اغلب به عنوان لباس مخصوص رقص مورد استفاده قرار می گیرد که رگه هایی از رنگ روشن در آن وجود دارد. توری در بعضی از حالت ها ممکن است از طریق ابریشم ساخته شود که در این صورت اثرات زیست محیطی این نوع از پارچه کاهش پیدا می کند. با این حال پیدا کردن توری ساخته شده از پلی استر یا نایلون بسیار متداول است و این پارچه معمولا برای تولید ظاهری بافت دار به صورت یک دسته در می آیند.

پاور مش (Power mesh): پاور مش برای قابلیت های متراکم شدنش شناخته گردیده است و معمولا در طیف متنوعی از لباس های ورزشی و گن مورد استفاده قرار می گیرد. این نوع از پارچه به دلیل ظاهر کاملا ظریفی که دارد، گاهی اوقات در دکوراسیون منزل نیز به کار می رود. پاور مش نشان تجاری شرکت خاصی نیست و این نام به دلیل قابلیت کشش و و مناسب بودن بیشتر این پارچه نسبت به مش نایلون یا مش پلی استر به آن داده شده است.

پاورنت (Powernet): این نوع از پارچه مش نسبتا بافت متراکمی دارد و معمولا برای تولید پوشاک مخصوص شکل دادن به بدن به کار برده می شود. در بعضی از حالت ها، عبارت پارونت ممکن است به جای پاور مش نیز مورد استفاده قرار گیرد.

پارچه مش چه تأثیری بر روی محیط زیست دارد؟

تأثیر زیست محیطی پارچه مش به نوع ماده ای که از طریق آن به وجود می آید، بستگی دارد. با این حال چون این پارچه تقریبا همیشه از طریق مواد مصنوعی ساخته می شود، می توان گفت که مش تأثیر منفی قابل توجهی بر روی محیط زیست دارد. هم نایلون و هم پلی استر کاملا مصنوعی هستند که از طریق نفت خام به وجود می آیند.

این منبع طبیعی به عنوان سوخت فسیلی شناخته می شود، چون از اجساد حیواناتی که طی میلیون ها سال تجزیه شده اند، ساخته می شود و ذخایر نفت خام جهان نیز دوباره تولید نمی گردند. بنابراین یک منبع ناپایدار است و چون نفت برای تولید کالاهای مهمی مانند گازوئیل و سوخت موتور مورد استفاده قرار می گیرد، لذا شیوه استفاده از آن برای تولید پارچه به چالش اساسی مفسرین و کارشناسان تبدیل شده است.

انرژی و نیروی کار زیادی برای تولید نفت خام صرف می شود و وقتی این ماده به دست می آید، انرژی و نیروی کار بیشتری باید برای تبدیل آن به فیلامنت های پارچه اختصاص داده شود. در فرآیند تولید نایلون و پلی استر، حجم های زیادی از آب برای خنک کردن مواد در صورتیکه به شکل مذاب باشند، به کار برده می شود و این آب آلوده دوباره وارد چرخه هیدروسفر می گردد.

علاوه بر این، تولید نایلون به ماده ای به نام اسید آدیپیک نیاز دارد و تولید این ماده شیمیایی سبب آزاد شدن نیترو اکسید به اتمسفر می شود. دانشمندان تعیین کرده اند که این ماده حدود 300 برابر بیشتر از دی اکسید کربن برای محیط زیست مضر است.

مسائل زیست محیطی مرتبط با تولید پارچه های مبتنی بر نفت فقط نیمی از داستان به حساب می آید. وقتی این پارچه ها در بازار مصرفی به فروش می رسند، تنها مکانی که می توانند در آن دور انداخته شوند، اکوسیستم است. نایلون و پلی استر زیست تجزیه پذیر نیستند، یعنی لباس های ساخته شده از طریق این پارچه ها می توانند سبب آلودگی آب ها شوند و زندگی حیوانات را به مدت هزاران یا میلیون ها سال تهدید نمایند.

حتی اگر این پارچه به صورت مناسب دفع شود، باز هم به تدریج وارد اکوسیستم می گردد. وقتی پارچه های پلی استری یا نایلونی ساخته می شوند، روشی برای متوقف کردن آلودگی ناشی از آنها وجود ندارد. تنها با تولید کمتر لباس از طریق این پارچه ها می توان به کاهش تأثیرات آنها بر روی محیط زیست کمک کرد.

گواهینامه های موجود برای پارچه مش

گواهینامه های مختلفی برای گونه های متنوع پارچه مش ارائه شده است. مثلا اگر بتوان تأیید کرد که این نوع از پارچه، 100 درصد از طریق مواد بازیافتی تولید شده است، امکان دریافت گواهینامه از سوی استاندارد جهانی بازیافت (GRS) (سازمانی جهانی است که تولید منسوجات بازیافت شده و دیگر شکل های محصولات نهایی را تأیید می کند) محقق خواهد شد.

چند گواهینامه نظارتی برای پارچه مشی که بازیافت نشده است، وجود دارد. مثلا شما ممکن است به تولید کنندگان پارچه مشی که محصولاتشان را تحت عنوان ایزو 9001 برچسب گذاری می کنند، توجه کنید. این گواهینامه توسط سازمان بین المللی استاندارد صادر می شود. این سازمان برای تولید منسوجات مصنوعی، تعدادی قوانین نظارتی در نظر گرفته است تا اطمینان حاصل کند که کسب و کارها و مصرف کنندگان کالاهایی را دریافت می کنند که بدون توجه به محل تولید از نظر کیفیت دارای استاندارد هستند.

سازمانی به نام انجمن استانداردهای ملی آمریکا (ANSI) به شرکت های آمریکایی که الزامات ایزو و تعدادی اصول استاندارد دیگر را با هم رعایت می کنند، گواهینامه خاصی اعطا می کند. چون پارچه مش همیشه از طریق مواد مصنوعی تولید می شود، بنابراین نمی توان انتظار داشت که گواهینامه ارگانیک بودن برای این پارچه از سوی وزارت کشاورزی ایالات متحده یا سازمان های مشابه صادر شود.