پارچه ایکانیل چیست؟

پارچه ایکانیل چه نوع پارچه ای است؟

ایکانیل (Econyl) جایگزینی برای نایلون ساخته شده از طریق محصولات زائد است. معمولا نایلون بر روی محیط زیست تأثیر مخربی دارد، اما سازندگان ایکانیل با استفاده از مواد اصلی بازیافت شده تلاش کرده اند تا اثرات این پارچه را بر روی محیط زیست کاهش دهند.

تاریخچه ایکانیل

ایکانیل نام تجاری شرکت ایتالیایی Aquafil است که در زمینه تولید پلاستیک فعالیت دارد. این شرکت انواع مختلفی از منسوجات و پلاستیک های صنعتی را تولید می نماید، اما بیشتر به خاطر توسعه پارچه ایکانیل شهرت پیدا کرده است. با توجه به بحران محیط زیستی ایجاد شده به وسیله الیاف مصنوعی، سازندگان ایکانیل به فکر ساخت جایگزینی برای نایلون افتادند تا به اکوسیستم آسیب نرساند.

تورهای ماهیگیری متداول ترین کاربردهای صنعتی نایلون هستند و این الیاف در طیف متنوعی از دیگر کاربردهای دریایی مورد استفاده قرار می گیرند. متأسفانه بیشتر ضایعات نایلون که مصرف کنندگان آنها را دور می اندازند، در آخر به اقیانوس ها وارد می گردند. این ضایعات نایلون که زیست تجزیه ناپذیر هستند به لاک پشت های دریایی، دلفین ها و دیگر موجودات آبزی صدمه وارد می کنند و به تدریج باعث ایجاد جزیره ای از پلاستیک ها می شوند که هر سال حجم این جزیره بیشتر می گردد.

با این وجود، تقاضای مصرف کنندگان برای نایلون کاهش نیافته است. شرکت Aquafil که قبلا به عنوان تولید کننده منسوج مصنوعی در ایتالیا شناخته شده بود، در برهه ای از زمان به پتانسیل سودآوری که همه ضایعات نایلون به اقیانوس وارد می کنند، پی برد. شرکت Aquafil در سال 2010 یا 2011 شروع به جستجوی ایده هایی نمود تا یک جایگزین سازگار با محیط زیست را برای نایلون با استفاده از ضایعات نایلون موجود در آب تولید نماید. سرانجام تولید این الیاف منسوج در اواخر سال 2011 میلادی آغاز گردید.

تاریخچه نایلون

داستان ساخت ایکانیل به تاریخچه نایلون ارتباط دارد. این منسوج در اصل توسط شرکت آمریکایی دوپونت (DuPont) در اوایل دهه 1920 میلادی تولید گردید، اما تولید با حجم بالای این منسوج با آغاز جنگ جهانی دوم شروع شد. در طول جنگ، مواد مورد نیاز برای ساخت چترهای نجات و دیگر منسوجات وابسته به مواد جنگی کمیاب شد و تولید کنندگان محلی به فکر استفاده از جایگزین های مصنوعی برای ابریشم، پنبه و دیگر الیاف طبیعی افتادند. نایلون و دیگر منسوجات مصنوعی تا سال 1945 میلادی، بیش از 25 درصد از بازار نساجی ایالات متحده آمریکا را به خود اختصاص داده بودند.

پس از اینکه جنگ به پایان رسید، نایلون به عنوان جایگزین ابریشم برای تولید جوراب های ساق بلند زنانه محبوب شد و دیگر کاربردهای این منسوج کششی و مقاوم در برابر سایش به تدریج کشف گردید. با این حال مصرف کنندگان با گذشت زمان پی بردند که تبلیغات اغواکننده بازاریابان در مورد سخت تر بودن نایلون نسبت به فولاد اساسا دور از ذهن بوده و این ماده نسبتا به آسانی دچار پارگی می شود. همچنین اشتعال پذیری این پارچه به یک نگرانی عمده تبدیل گردید. گاهی اوقات شکل های اولیه نایلون حتی با اعمال گرمای محدود نیز دوباره به زغال سنگ و آب تبدیل می شوند.

با ظهور جنبش های مدافع محیط زیست در سال 1970 میلادی، واکنش های منفی مردم در مقابل پارچه های مصنوعی به یک حالت تنش زا رسید. هر چند که این نگرش خصومت آمیز مصرف کنندگان نسبت به نایلون و دیگر پارچه های مصنوعی در طول سالیان متمادی تا حدودی از بین رفته است، اما ناامیدی مصرف کنندگان نسبت به الیاف مصنوعی همچنان ادامه دارد و این نارضایتی از گزینه های الیاف مصنوعی موجود به تدریج منجر به تقاضای بازار برای توسعه رشد ایکانیل گردیده است.

ویژگی های ایکانیل

چون ایکانیل از نظر شیمیایی مشابه با نایلون 6 است، لذا همه ویژگی های پارچه نایلون معمولی را داراست. این الیاف وقتی بافته می شوند، حالت کششی پیدا می کنند. همچنین نسبتا سخت هستند و به آسانی با پوشاک کشباف محکم و منسوجات صنعتی بافته می گردند. از آنجاییکه که ویژگی مطلوب و عمده ایکانیل به الاستیسیته آن بر می گردد، لذا مصرف کنندگان چندان عقیده ندارند که این منسوج بتواند حفظ کننده گرما یا بادوام باشد.

با این حال بایستی به این نکته توجه گردد که نایلون و ایکانیل در شکل خامشان حالت کششی ندارند؛ این الیاف باید به پارچه بافته شوند تا حالت کششی پیدا کنند. بنابراین سختی ذاتی ایکانیل باعث گردیده است تا این ماده برای کاربردهای غیر از پوشاک ایده آل باشد. با این حال، این الیاف قابلیت اشتعال پذیری بالایی دارد و وقتی در هنگام مشتعل شدن ذوب می گردد، کارگران را در معرض خطر قرار می دهد. ایکانیل خاصیت جذب رطوبت ندارد و اگر در دماهای بالا شسته شود، ذوب خواهد شد.