به طور کلی عملیات کاشت ذرت سالادی به سه صورت انجام می گیرد:
بکارگیری محصول در قالب هر یک از سه حالت فوق تأثیرات عمده ای بر انتخاب ارقام، تراکم کاشت و مقدار مصرف کودهای کشاورزی می گذارد به طوریکه تراکم کاشت و مقدار کود مصرفی به این موضوع بستگی می یابد که اولویت کشت محصول مبتنی بر تولید کدامیک از: ذرت سالادی، ذرت شیرین و یا ذرت زراعی است. سیستم نوع اول بر تولید بدون تولید بلال های دانه دار استوار است لذا ترجیحاً بذور را با تراکم بیشتری کشت می کنند. در این سیستم حتی به تراکم 150 - 110 هزار بوته در هکتار دست می یابند که در مقایسه با تعداد بوته های زراعت ذرت دانه ای بسیار بیشتر است. بسیاری از کشاورزان تمایل به استفاده از روش دوم دارند تا از احتمال بروز زیان های اقتصادی ناخواسته اجتناب ورزند. در مناطقی که اقدام به کاشت هراکش در اوایل بهار می نمایند، معمولاً از پوشش های سبک و متحرک بر روی ردیف های محصول استفاده می کنند تا بذور سبز شده را از خسارات پرندگان محفوظ دارند.
پوشش ها را باید به نرمی بر روی ردیف های کشت قرار داد و پس از هر 10 فوت طرفین آن را با ریختن خاک استحکام بخشید. اینگونه پوشش های سیار علاوه بر حفاظت گیاهچه ها در مقابل خسارات پرندگان با گرم نگهداشتن خاک به رشد بوته ها تسریع می بخشند. پوشش ها را پس از رسیدن بوته ها به ارتفاع 6 - 4 اینچ یعنی 2 هفته پس از سبز شدن بذور بر می دارند و زمین را بلافاصله وجین می کنند. کاشت ذرت سالادی در ردیف هایی که طی دو هفته اول پس از سبز شدن پوشانیده شده اند، نسبت به ردیف های بدون پوشش سریعتر برداشت می گردند. با کاشت محصولات پوششی نظیر: چاودار و گندم سیاه در پائیز از جوانه زنی و رشد علف های هرز مزارع بهاره می کاهند سپس اینگونه محصولات پوششی را در بهار موور می زنند و زمین را شخم می کنند تا آماده کاشت شوند. بکارگیری محصولات پوششی به حاصلخیزی خاک ها نیز کمک می کند.