مشخصات و مصارف ذرت سالادی برای کشت

ذرت سالادی که دارای طعمی نسبتاً شیرین است، بسادگی انجام می پذیرد. زیرا این گیاه دارای محدوده وسیعی از سازگاری است و نیازی به عملیات زراعی ویژه ندارد. این گیاه در نقش یک محصول پولساز قادر به تقویت درآمد زارعین ضمن دوره زمانی کوتاه است لذا داشتن اطلاعات لازم در این زمینه ضرورت دارد و در دوره رشد کوتاهی بعمل می آید بنابراین می توان چندین محصول از آن را طی یکسال به دست آورد. آنها را می توان در اراضی کوچک و بروش های ارگانیک نیز پرورش داد. چنانکه تقاضا برای این قبیل از محصولات در غالب کشورهای توسعه یافته جهان به طور روزافزونی در حال تزاید است.

به علاوه کشاورزان خُرده پایی که به کاشت آن مبادرت می ورزند سبب بهبود شرایط اقتصادی منطقه می گردند. تولید این نوع محصول نیاز حتمی به آب و هوای گرم و فصل رشد طولانی ندارد لذا آن را می توان بعد از برداشت محصول برنج در شالیزارها که غالباً 8 - 7 ماه از سال بدون استفاده رها می گردند، کشت نمود. چون این زراعت را می توان اصولاً در اراضی حاشیه ای و قطعات کوچک زمین هم بعمل آورد لذا اراضی بزرگ تر برای زراعت های اصلی و مکانیزه آزاد می گردند. ذرت سالادی کمترین نیاز به آب، مواد سوختی و شیمیایی دارد بنابراین کمترین آلودگی هوا را سبب می شود و به حفظ محیط زیست کمک می نماید.

مشخصات و مصارف ذرت سالادی
ذرت سالادی در حقیقت بلال نارس ذرت های استاندارد، انواع ذرت شیرین و یا ذرت های زراعی می باشند که برای مصارف خوراکی کشت می گردند. اینگونه ذرت های مولد بلال های نابالغ و تُرد به عنوان گیاهانی یکساله بهترین تولید خود را در اقالیم گرم، آفتابی و اراضی بخوبی آماده شده، بثمر می رسانند. بلال های نارس این قبیل ذرت ها را در 45 - 40 روزگی پس از کاشت درحالی که کمتر از 3 اینچ طول دارند، با دست برداشت می کنند. بلال های کوچک که قبل از گرده افشانی برداشت می گردند برنگ های زرد، سفید، صورتی و حتی آبی نیز مشاهده می شوند. آنها نظیر ذرت های بالغ حاوی عناصر غذایی مورد نیاز انسان ولی در مقادیر کمتری هستند. ذرت سالادی نوعی محصول جدیداً توسعه یافته است که در بسیاری از کشورهای آسیایی به عنوان سبزی مصرف می گردد و از آن بسان یکی از اجزاء آماده سازی برخی از غداها بهره می گیرند.

این محصول که در عمده کشورهای آسیای شرقی به عنوان جزء اصلی دستورالعمل ها و نسخ آسپزی شناخته می شود و ضمن سال های اخیر بوفور در تهیه سالادهای ساکنین آمریکای شمالی، اروپا و ژاپن مصرف می گردد اکثراً از کشورهای تایلند، تایوان و اندونزی وارد می شود. ذرت سالادی در سال های اخیر با بلال های کوچک و ظریفش مقبولیت فراوانی در آشپزی بشیوه آسیایی و تهیه انواع سالاد در سراسر ایالات متحده آمریکا کسب نموده است. زارعین این گیاه علاوه بر برداشت بلال ها به 35 - 25 تن علوفه سبز در هکتار نائل می آیند که می توانند از آنها پس از خُرد کردن به صورت مستقیم به عنوان علوفه تازه و یا پس از تهیه سیلاژ در جیره غذایی دام ها بهره گیرند. علوفه های حاصل از کاشت آن دارای بیشترین ضریب تبدیل مواد غذایی خشک برای تولید گوشت قرمز، گوشت مرغ، تخم مرغ و شیر در مقایسه با سایر غلات هستند.

بقایای حاصل از کاشت آن را همچنین می توان به عنوان کود سبز در زمین دفن نمود تا به حاصلخیزی خاک های زراعی کمک نماید. اغلب ذرت های سالادی وارداتی به صورت فرآیند شده و کنسروی هستند و این محصول کمتر بشکل تازه و شاداب عرضه می گردد لذا از نظر مزه و بافت دارای کیفیت بلال های تازه نیستند. غالب ذرت های تجارتی در کشورهایی تولید می شوند که از هزینه کارگری نازلی برخوردارند زیرا مراحل کندن بلال ها، پوست گیری و فرآوری آنها توسط دست انجام می گیرند. کاشت آن با کشاورزی مکانیزه سازگاری ندارد و این زراعت اصولاً برای مناطقی که کارگران ارزان و فراوانی دارند، مناسب است و در مقیاس تجارتی در ایالات متحده آمریکا تولید نمی شود زیرا این محصول نیازمند برداشت و فرآیند توسط نیروی انسانی است بنابراین فقط زارعین کم زمین و محلی علاقمند به تولید آن برای فروش به فروشگاه های منطقه ای عرضه محصولات تازه کشاورزی هستند.

همچنین این محصول در مقایسه با زراعت ذرت زراعی بالغ از جنبه سودآوری به عنوان محصول اقتصادی در ایالات متحده آمریکا محسوب نمی شود بنابراین بجز در سطوح و قطعات کوچک اراضی کشاورزی مقبولیتی ندارد. ذرت سالادی از محصولاتی است که اکثراً از شرق آسیا به ایالات متحده آمریکا صادر می گردد و محصول فرآوری شده اش در شیشه ها و قوطی ها عرضه می شوند. این محصول غالباً در بخش هایی از قاره کهن مقبولیت دارد و بعمل می آید که برای تغذیه ارزش فراوانی قائلند و روزانه دقت زیادی در تهیه آنها معمول می دارند. میزان کشت سال های اخیر در مناطقی از آمریکای لاتین و آفریقا نیز فزونی یافته است و بدین ترتیب عمدتاً بشکل تازه به کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی صادر می گردند.

به طور کلی برای پرورش ذرت سالادی به اراضی کوچک، آب مصرفی کم، سوخت اندک، عدم نیاز به سمپاشی بر علیه آفات و بیماریها و در نتیجه بدون آلودگی های محیطی نیاز می باشد. همچنین زمین زراعی سریعتر آزاد می گردد، بقایای زراعت بمصرف تعلیف دام ها و یا کود سبز می رسند و سود قابل ملاحظه ای عاید زارعین می شود، امکان صادرات محصولات فرآوری شده اش وجود دارد و شرایط برای تولید محصولات کشاورزی ارگانیک فراهم می گردد. کشاورزان محلی باید میزان تقاضای بازارهای منطقه ای، سوپر مارکت ها و رستوران ها را ارزیابی نمایند و به مقدار کافی نسبت به کشت آن اقدام کنند. زارعین آن همواره در تلاشند تا عملکرد این محصول را بهبود بخشند، از هزینه های تولید بکاهند و با برداشت بموقع به کاهش مخاطرات تولید دست یابند.