زرشک
مصرف طبی زرشک به دوره مصر باستان می رسد که فراعنه و ملکه ها، این گیاه را با تخم رازیانه به منظور درمان طاعون مصرف می کردند. امروزه، گفته می شود این گیاه درد مفصلی، روماتیسم و تورم ناگهانی پسوریازیس را تسکین می بخشد.
انواع عفونتهایی که زرشک می تواند در درمان آنها مؤثر واقع شود عبارت است از: عفونت گلو، مجاری ادراری، مجاری معده ای-روده ای، ریه ها، عفونتهای مخمری و اسهال. سبوس ریشه و ساقه این گیاه خاصیت درمانی دارد. ریشه و ساقه این گیاه زردرنگ است و اروپاییها و آمریکای شمالی بعد از فرآوری و بسته بندی زرشک برای رنگ آمیزی لباس از آن استفاده می کردند.
اما ترکیبات موجود در سبوس این گیاه زرشک را به عنوان یک گیاه درمانی مطرح کرده است. سبوس و پوسته حاصله از این گیاه درمانی مطرح کرده است. سبوس و پوسته این گیاه حاوی الکالوئید هست، که به عقیده برخی از افراد آنتی بیوتیک است و به عقیده متخصصان طب گیاهی سبب تحریک خاصیت ضد عفونی غشای مخاطی بدن می شود.
اگر قطره ای زرشک را روی زبان خود قرار گیرد، دهان آبکی خواهد شد. این بدان معنا نیست که زرشک طعم خوبی دارد، بلکه این گیاه تقریبا تلخ است بلکه به گفته کارشناسان طب گیاهی، وقتی دهان آبکی می شود سبب رفع عفونت می گردد. این گیاه در اثر تحریک بخشهایی از سیستم ایمنی بدن این اثر را بر جای می گذارد.
ترکیبات گیاه
سبوس و ریشه زرشک حاوی انواع بسیاری از مواد شیمیایی به نام "آلکالوئید ایزوکینولین" است. دانشمندان و محققان این ترکیبات را در طول سالیان متمادی مورد تحقیق و بررسی قرار داده اند، و پی بردند که آنها در واقع خواص آنتی بیوتیکی دارند.
برخی از آنها باعث پایین آوردن تب، کاهش تورم و فشار خون شده و به تنظیم ضربان قلب و انقباض عضلات قلب کمک می کنند. بنابراین طرح فرآوری و بسته بندی زرشک گزینه خوبی در صنایع تبدیلی است.
اشکال موجود در فرآوری زرشک
این طرح در اشکال چای، کپسول، عصاره ها، مایع یا تنتورها و یا پماد موضعی عرضه می شود. عصاره های حاصل از این ماده به صورت دارویی حاوی 8 تا 12 درصد محتوای الکالوئید ایزوکینولین استاندارد شده است.