پارچه توری چیست؟

پارچه توری (Lace Fabric) چه نوع پارچه ای است؟

تور پارچه ای ظریف است که ساختاری شبکه مانند دارد و تولید کنندگان منسوجات می توانند با استفاده از انواع روش ها آنها را تولید کنند. پارچه های توری از نظر پیچیدگی تا حد زیادی با هم متفاوت هستند؛ معمولاً انواع مختلف پارچه های توری برای تزئین یا به چشم آمدن لباس ها، لوازم و وسایل مختلف منزل مورد استفاده قرار می گیرند و به ندرت پیش می آید که از این پارچه برای تولید محصولات تمام منسوج استفاده شود.

معمولاً پارچه های توری از نخ های ابریشمی یا لیننی تشکیل می شوند و حتی پیش می آید که برخی از صنعتگران آنها را با استفاده از نخ های طلائی یا نقره ای نیز تولید کنند. اما در دوران معاصر پنبه به محبوب ترین ماده اولیه برای تولید پارچه های توری تبدیل شده است؛ هر چند که برخی از تولید کنندگان از الیاف مصنوعی مانند پلی استر و ریون نیز برای ساختن پارچه های توری استفاده می نمایند.

ارزش پارچه های توری به ظرافت و پیچیدگی آنهاست. این پارچه ها قرن هاست که با نفس گرایی و زیبا پرستی عجین شده اند. این پارچه جزء مشترک تمام لباس های زیر زنانه محسوب می شود. اما استفاده از پارچه های توری به منظور برجسته کردن اثاثیه و لوازم داخلی منزل و سایر اشکال دکوراسیون خانه نیز به همان اندازه رایج است.

تاریخچه پارچه توری

بحث درباره تاریخچه پارچه توری بین مورخان بسیار داغ است. لباس های تدفین در مصر باستان غالباً مزین به پارچه های تزئینی مشبک بودند و پارچه های شبیه تور قبل از رنسانس در سراسر خاورمیانه رواج داشته اند. با این حال ظهور پارچه های توری در نقاشی های فلاندری و ایتالیایی به قرن پانزدهم بر می گردد؛ از این رو محققانی که در زمینه تاریخچه پارچه های توری مطالعه می کنند گمان می کنند که منشاء اولیه این پارچه ها یکی از این دو کشور باشد.

البته این امکان نیز وجود دارد که انواع مختلف پارچه های توری از کشورهای مختلف منشاء گرفته باشند. به عنوان مثال به نظر می رسد روبان توری پیشینه ای فلاندری داشته باشد و احتمالاً پارچه توری سوزنی از ایتالیا منشاء گرفته است. در اواسط قرن شانزدهم، پارچه های توری به یک لباس محبوب در سراسر اروپا تبدیل شده بودند؛ نمودی از اعتبار آنها را می توانیم در نقاشی های دوره رنسانس مشاهده کنیم.

از قرن شانزدهم تا قرن هجدهم، ایتالیا و فلاندر همچنان تولید کنندگان اصلی پارچه توری به حساب می آمدند؛ در این دوران فرانسه نیز به یک تولید کننده عمده پارچه های توری تبدیل شده بود. هر چند که تولید پارچه های توری در این دوره در آلمان، انگلیس و اسپانیا نیز شروع شد، اما هیچ کدام از این کشورها قادر نبودند مقادیر قابل توجهی پارچه توری صادر کنند.

انقلاب صنعتی در اوایل قرن نوزدهم باعث به وجود آمدن پیشرفت های غیر قابل تصوری در تولید منسوجات شد؛ در این زمینه می توان به ماشین آلاتی اشاره کرد که کار تولید پارچه های توری را به صورت خودکار انجام می دادند. در نتیجه قیمت پارچه های توری به صورت قابل توجهی پایین آمد و در سال 1840 بازار مد زنانه بار دیگر به صورت قابل توجهی خواستار پارچه های توری شد. تا آن هنگام هرگز از پارچه های توری در لباس های مردانه استفاده نشده بود، اما از آن زمان تاکنون این پارچه های تزئینی همواره جزئی جدایی ناپذیر، هر چند جزئی از مد زنانه بوده اند.

علیرغم اینکه ساخت پارچه های توری با دستگاه ها بسیار ساده و کارآمد بود، اما پارچه های توری دست ساز تا اوایل قرن بیستم همواره حضوری پر رنگ در بازار داشته اند. در اواسط قرن بیستم تقریباً هنر توری سازی در بین همه ملت های سراسر جهان رایج شده بود و آنچه که روزی در انحصار صنعت نساجی اروپا قرار داشت، دارای دامنه جهانی شد.

پارچه توری در عصر حاضر

امروزه در جوامع غربی، پارچه های توری دیگر مثل قبل اهمیت ندارند. لباس های امروزی که غالباً سبکی قدیمی و روزمره دارند، به ندرت با پارچه های توری تزئین می شوند.با این حال پارچه های توری همچنان اهمیت خود را در یک گروه از لباس های رسمی حفظ کرده اند و آن چیزی نیست جز لباس عروس. هر چه لباس های عروس بیشتر با پارچه های توری تزئین شوند پیچیدگی و زیبایی آنها بیشتر می شود، و یافتن لباس عروسی که دارای تزئینات توری نباشد بسیار غیر معمول است.

از قضا لباس های زیر زنانه نیز گروه مهم دیگری از لباس ها هستند که استفاده از پارچه های توری برای تولید آنها بسیار رایج است. پارچه های توری معمولاً در این گروه ها کالاها دیده می شوند، ضمناً جزء مشترک تمامی لباس های زیر زنانه پیچیده هم به حساب می آیند.