انواع مختلف پارچه باتیست چه تفاوتی با هم دارند؟
پارچه باتیست زیر گروه های مختلفی دارد. ضمناً چند نوع پارچه نیز وجود دارند که به آسانی با پارچه باتیست اشتباه گرفته می شوند؛ از این رو بهتر است با انواع مختلف این پارچه سبک و لوکس آشنا شوید. انواع مختلف پارچه باتیست و شبه باتیست عبارتند از:
1- پارچه باتیست ابریشم (de soie)
پارچه باتیست de soie نوعی ظریف از پارچه باتیست است که تولید کنندگان منسوجات از آن برای تولید لباس زیر استفاده می کنند. این نوع از پارچه باتیست بدن نماتر است و تراکم نخ آن در مقایسه با پارچه باتیست معمولی بیشتر است، و به احتمال زیاد با پارچه های توری و سایر پارچه تزئینی مزین می شود.
2- پارچه کمبریک (Cambric)
بیشتر کارشناسان منسوجات، کمبریک را نام دیگر پارچه باتیست می دانند، زیرا این دو نوع پارچه منسوج عملاً قابل تفکیک از هم نیستند. پارچه ای که در فرانسه به باتیست معروف است، در جزایر بریتانیا به عنوان کمبریک خطاب می شود.
3- پارچه پاتیست (Lawn cloth)
امروزه از پارچه پاتیست به صورت گسترده ای در سراسر پاکستان و هندوستان برای دوخت لباس محلی salwar kameez یا «لباس پاتیست» استفاده می شود. نام این پارچه از شهر لائون (Laon) فرانسه گرفته شده است؛ این پارچه با وجود اینکه وزن نسبتاً کمی دارد اما سنگین تر و مقاوم تر از پارچه باتیست است. تولید کنندگان معمولاً از طرح های روشن و پر زرق و برق برای چاپ پارچه پاتیست استفاده می کنند.
4- پارچه ارگاندی (Organdy)
این پارچه نخی بسیار نازک و فوق العاده مجعد، بافتی شبیه بافت پارچه باتیست دارد. پارچه ارگاندی بسیار بدن نماتر از پارچه باتیست است و از همه پارچه های پنبه ای دیگر مجعدتر است.
5- پارچه وال (Voile)
پارچه وال نیز مانند پارچه باتیست یک پارچه پنبه ای با بافت ساده است. پارچه وال نیز تقریباً به اندازه پارچه ارگاندی بدن نما و شفاف است، و تراکم نخ آن معمولاً از نمره نخ پارچه باتیست کمتر است. پارچه وال معمولاً به اندازه پارچه ارگاندی نرم نیست.
پارچه باتیست بر روی محیط زیست چه تأثیری می گذارد؟
اثرات زیست محیطی پارچه باتیست بسته به الیاف متشکله آن تا حد زیادی متفاوت است. در گذشته تولید کنندگان منسوجات عمدتاً از پنبه برای ساخت پارچه باتیست استفاده می کردند؛ اما محبوبیت بسیار زیاد پارچه های باتیست پلی استری و به خصوص لیوسلی، توجه به اثرات زیست محیطی این نوع پارچه ها را واجب کرده است.
پنبه پتانسیل این را دارد که تأثیری منفی بر محیط زیست نگذارد، اما غالباً تأثیر زیست محیطی آن تا حدودی منفی بوده است. پنبه به دلیل اینکه الیافی طبیعی و گیاهی است در برابر آفات حساس بوده و پذیرای کودهای مختلف است؛ این مسئله باعث می شود که کشاورزان پنبه کار از مواد شیمیایی زراعی برای کشت این محصول استفاده کنند.
متاسفانه تک محصولی در تولید پنبه رایج است و از آنجاییکه قسمت اعظم پنبه جهان در کشورهای هند و چین کشت می شود، لذا بهره برداری از کارگران و سایر مشکلات زیست محیطی ناشی از فقر نیز به دیگر مشکلات عمده صنعت پنبه افزوده شده است. با این حال پنبه زیست تخریب پذیر است و می توان آن را به صورت ارگانیک و بدون استفاده از هرگونه مواد شیمیایی مضر کشاورزی نیز پرورش داد.
با وجود اینکه تجزیه بیولوژیکی لیوسل به کندی صورت می گیرد، اما اثرات زیست محیطی آن از پلی استر کمتر است، چرا که پلی استر در شرایط طبیعی به هیچ وجه تجزیه نمی شود. در عوض این الیاف مشتق شده از پتروشیمی پس از دور انداختن ممکن است اکوسیستم ها را آلوده کنند، ضمناً پلی استر و لیوسل میکرو الیاف خطرناکی را در منابع آبی آزاد می کنند. روند تولید لیوسل نسبت به پلی استر تا اندازه ای با محیط زیست سازگارتر است، اما هنوز هم روند تولید آن مستلزم استفاده از اکسید آمین، سفید کننده های کلری و سایر مواد شیمیایی سمی است.
گواهینامه های موجود برای پارچه باتیست
چنانچه الیاف پنبه پارچه باتیست به صورت ارگانیک رشد یافته باشند، ممکن است بتوانند گواهینامه استاندارد جهانی منسوجات ارگانیک (GOTS) یا OEKO TEX را دریافت کنند که هر دو جزء گواهینامه های معتبر منسوجات ارگانیک هستند. ضمناً گواهینامه های GOTS و OEKO TEX، پارچه های ساخته شده با الیاف مصنوعی بازیافت شده را نیز تائید می کنند؛ علاوه بر این استاندارد جهانی بازیافت (GRS) به طور خاص منسوجات مصنوعی بازیافت شده را تائید می نماید.
پارچه های باتیستی که با پنبه پرورش یافته در ایالات متحده یا اتحادیه اروپا ساخته می شوند به ترتیب می توانند گواهینامه USDA یا گواهینامه ارگانیک کمیسیون اروپا (European Commission) را دریافت کنند. چنانچه پارچه باتیست با پنبه پیما که در ایالات متحده کشت می شود ساخته شده باشد ممکن است بتواند مجوز SUPIMA را دریافت کند.