پارچه میکروفایبر چیست؟

پارچه میکروفایبر (Microfibre Fabric) چه نوع پارچه ای است؟

میکروفایبر یک نوع پارچه مصنوعی متشکل از الیاف فوق العاده ریز است. این الیاف معمولا قطر کمتر از 10 میکرومتر دارند و وزن دنیر آنها نیز زیر 0.7 D است. میکروفایبر در مقایسه با تک رشته های ابریشم که در حدود 1 D وزن دارند، به یکی از نازک ترین شکل های الیاف نساجی جهان تبدیل گردیده اند.

محبوبیت میکروفایبر به استفاده از آن در محصولات تمیز کنندگی مربوط می شود. نرمی بی نظیر آن موجب افزایش لباس ها و اکسسوری های میکروفایبری شده است. میکروفایبر از مقاومت بالایی برخوردار است، و دارای قدرت جذب و دفع آب نسبتا خوبی است. میکروفایبر به دلیل ویژگی های الکترو استاتیکی فوق العاده، به عنوان یک مکانیسم فیلتراسیون خوب عمل می کند؛ این عامل موجب شده تا میزان علاقه برای استفاده از این پارچه به عنوان ماده ماسک صورت محافظ افزایش یابد.

تولید کنندگان نساجی در طول سال ها، چندین نوع مختلف از پارچه های میکروفایبر را توسعه داده اند، و کاربردهای جدیدی برای این پارچه در صنایع مختلف در حال به وجود آمدن است. علیرغم ویژگی ها و مزیت های برجسته، میکروفایبر بر روی محیط زیست دارای تأثیر منفی قابل توجهی است.

تاریخچه پارچه میکروفایبر

تولید کنندگان نساجی از اوایل دهه 1950 میلادی بر روی الیاف پارچه های حاوی دنیر به شدت پایین به آزمایش پرداختند. هر چند که تلاش های اولیه برای تولید الیاف فوق العاده ریز بسیار موفقیت آمیز بود، اما در آن زمان مشکل کنترل طول الیاف تولیدی وجود داشت، لذا کاربردهای بالقوه این فناوری جدید نساجی با محدودیت زیادی مواجه گردیده بود.

اولین پیشرفت عمده در تولید مقیاس بالای میکروفایبر زمانی پیش آمد که تولید کنندگان نساجی از فرآیند ریسندگی مذاب که یکی از روش های اصلی تولید دیگر منسوجات مصنوعی محسوب می شود، فاصله گرفتند و استفاده از پلیمرهای دو جزئی که مشخصه انواع پلاستیک های نساجی هستند را آغاز کردند. این پلیمرها ثابت کرده اند که از پلاستیک های حاوی تک مؤلفه ها، مستحکم تر هستند و شکستگی که سابقا در زمان اکسترود کردن این الیاف نساجی پیش می آمد را کاهش می دهند.

در سال 1960 میلادی، شرکت مشهور ژاپنی در عرصه نساجی به نام تورای، تولید انبوه میکروفایبر پارچه را برای اولین بار آغاز نمود. دکتر میوشی اوکاموتو به همراه دستیارش دکتر تیوهیکو هیکوتا (Toyohiko Hikota) به عنوان معمار و سازنده اصلی میکروفایبر شناخته می شوند. شرکت تورای یک گونه از پارچه های میکروفایبر حاوی سوییت بسیار ریز را تولید نموده؛ این پارچه جزء اولین میکروفایبرهایی بود که به محبوبیت بسیاری دست یافت.

با این حال به غیر از استثنای قابل توجه اولترا سوییت، استفاده از پارچه های میکروفایبر در این زمینه تا سال 1990 میلادی به شدت محدود شد تا اینکه تولید کنندگان نساجی در سوئد به تولید دسته گسترده ای از دیگر مواد میکروفایبر روی آوردند. در عمل میکروفایبر به سرعت به ماده محبوب تولید لباس در سراسر اروپا تبدیل گردید. سپس کاربردهای دیگر میکروفایبر در حوزه های نظافت و صنعت نیز به وجود آمد. بنابراین هر چند که شرکت تورای به خاطر توسعه موفقیت آمیز پارچه های میکروفایبر در عرصه اقتصادی مشهور گردیده است، اما یقینا این ماده بدون استفاده در اروپا هرگز به جایگاه کنونی نمی رسید.

پارچه میکروفایبر امروزی

میکروفایبر به محبوبیت زیادی در آسیا و اروپا در سراسر دهه 1990 میلادی دست یافت. در اوایل قرن بیستم، این پارچه در آمریکای شمالی محبوب گردید و به تدریج به دیگر مناطق جهان نیز راه یافت. به دلیل ویژگی های تمیز کنندگی منحصر به فرد، این پارچه به کانون اصلی منسوجات تولید دستمال های نظافت، حوله های آشپزخانه و انواع دیگر مواد مخصوص نظافت تبدیل گردیده است. هر چند که لباس های تولید شده از طریق میکروفایبر هرگز به محبوبیتی به اندازه دهه 1990 اروپا در بقیه جهان دست نیافته اند، اما پوشاک و اکسسوری های میکروفایبر در برخی از کاربردهای خاص به محبوبیت نسبی رسیده اند.

اخیرا محبوبیت میکروفایبر به شدت تحت الشعاع مسئله آلودگی میکرو الیاف قرار گرفته و به آن آسیب رسیده است. به دلیل نام گذاری اشتباه این موضوع، بعضی فکر می کنند که پارچه میکروفایبر اصلی ترین عامل آلودگی میکرو الیاف است، در حالی که پارچه های متداولی مثل پلی استر و ریون در اصل تأثیر به مراتب بیشتری در ایجاد این فاجعه اکولوژیکی ایجاد می کنند. بخشی از مصرف کنندگان به دلیل نام آن و بخشی دیگر به دلیل مشارکت پارچه میکروفایبر در این نوع آلودگی نسبت به استفاده از این پارچه مفید و ارزان قیمت بدبین شده اند.