آلودگی صنعت نساجی

با توجه به فروش بیش از 100 میلیارد تکه لباس و 14 میلیارد جفت کفش در سال 2016 که همگی به فرآیندهای طولانی و اغلب پیچیده، و استفاده زیادی از انرژی نیاز داشته اند، هیچ شکی وجود ندارد که مد یک تجارت کثیف و آلوده کننده است.

این صنعت در نظر دارد تا سال 2030، میزان استفاده از الیاف مصنوعی مبتنی بر نفت مانند پلی استر را دو برابر نماید، اما متأسفانه راه حل های فناورانه جهت بازیافت یا مقابله با میکرو پلاستیک هایی که توسط آنها منتشر می شود، قابلیت اجرا شدن را ندارند. علاوه بر این موارد، بخش مد می تواند یکی از صنایع سمی نیز تلقی گردد.

وجود آلاینده های مد در سراسر زنجیره تأمین

مواد شیمیایی موجود در آفت کش ها و حشره کش های استفاده شده در تولید پنبه در سطح مزارع، و همچنین بهره گیری از بیش از 8 هزار ماده شیمیایی مختلف در فرآیندهای رنگرزی، تولید و پرداخت نهایی سبب وارد کردن مقادیر زیادی فاضلاب به منابع آب شرب و اقیانوس ها می شود.

مثلا تحقیقات انجام گرفته در ژوئن سال 2017 توسط بنیاد بازارهای در حال تغییربر روی 10 کارخانه تولید کننده ویسکوز در هند، اندونزی و چین به طور واضح نشان داد که تخلیه آب تصفیه نشده سبب آلودگی رودخانه ها و دریاچه های محلی، کشته شدن ماهی ها و میگوها، و توقف رشد محصولات زراعی شده است.

میکرو الیاف ناشی از پارچه های مصنوعی که وارد اکوسیستم می شوند و منابع آبی را آلوده می کنند نیز به توجه زیادی نیاز دارند. میکرو پلاستیک ها به سرعت در زیستگاه های زندگی آبزیان در سراسر جهان جمع می شوند و تحقیقات نشان می دهد که منبع اصلی این میکرو پلاستیک ها از پساب آب آلوده شده توسط الیاف پلاستیکی ناشی می شود که با شستشوی لباس های ساخته شده با پارچه های مصنوعی مانند پلی استر، آکریلیک و پلی پروپیلین به وجود می آیند.

میکرو پلاستیک ها به خصوص با دیگر آلاینده ها مانند آفت کش ها و مواد شیمیایی تولیدی که به آنها می چسبند، خطرناک می شوند. میکرو پلاستیک ها جدا از آسیب به زندگی آبزیان، می توانند به واسطه خوردن ماهی یا غذاهای دریایی به چرخه زندگی انسان نیز باز گردند.
بعضی از حقایق در مورد آلودگی صنعت مد به شرح زیر است:

• رنگ آمیزی و فرآوری منسوجات، 72 ماده شیمیایی سمی به منابع آب وارد می کند که 30 مورد از آنها به طور دائم در آب باقی می مانند. بانک جهانی در گزارشی تخمین زده که 20 درصد از آلودگی آب ناشی از رنگ زنی و عمل آوری منسوجات است (این رقم به دلیل نداشتن منابع مورد تأیید، چندان قابل استناد نیست).
• منتشر شدن پلاستیک های میکرو الیاف به فاضلاب و از طریق آن به اکوسیستم های زمینی با حجم ورود حدود 4 تا 7 میلیون کیسه پلاستیکی در هر سال برابر است.
• تنها یک تکه لباس ساخته شده از پارچه مصنوعی می تواند بیش از 1900 پلاستیک ناشی از میکرو الیاف در طول هر شستشو را با توجه به ترکیب الیاف تولید نماید.
• کارخانجات فرآوری منسوجات و کفش شاید گازهای گلخانه ای را به صورت هوایی از طریق فرآیندهای تولیدشان به وجود آورند. منبع اصلی آلودگی هوا احتمالا به بویلرها، استفاده از بسته های ترمو و ژنراتورهای دیزلی مربوط شود که آلاینده های گازی از جمله گوگرد دی اکسید، ذرات معلق و اکسید نیتروژن را آزاد می کنند.

شرکت ها با انجام اقدامات زیر در زنجیره تأمین خودشان می توانند آلودگی را کاهش دهند:

• در نظر گرفتن تأثیرات زیست محیطی در مرحله طراحی تولید از جمله انتخاب های بین الیاف مصنوعی و طبیعی؛
• همکاری با شرکای صنعتی جهت بهبود اثربخشی های فرآیند عمل آوری ضایعات، و فرآیندهای رنگ آمیزی و پرداخت نهایی جایگزین با مواد شیمیایی مضر کمتر؛
• استفاده از ابزارهایی مانند ماژول های زیست محیطی Higg (Higg Facility Modules) جهت ارزیابی تأثیرات زیست محیطی تولید؛
• اعمال NRDC/Clean توسط 10 روش برتر طراحی برای کارخانجات منسوجات جهت صرفه جویی در هزینه و کاهش آلودگی؛
• ترغیب نمودن مصرف کنندگان به کاهش اثرات خودشان از طریق شستشوی دقیق و خرید لباس هایی باکیفیت که الیاف کمتری را منتشر می کند.