میلیون ها کارگر در صنعت مد در بخش هایی مثل تولید و توزیع مواد خام و خرده فروشی برای حفظ شغل های ناخوشایند و ناایمن خودشان در حال تلاش هستند. آنها هیچگونه قرارداد رسمی ندارند و دسترسی آنها به مزایای اجتماعی حاصل شده برای پرداخت دستمزدشان محدود است، به همین دلیل خود و خانواده شان در یک چرخه از فقر همیشه گرفتار خواهند بود.
روش های خرید برندهای مد، و رشد گرایشات درمحدوده فست فشن برای صنعتی که در جستجوی فراهم کردن شغل های پایدار و ایمن برای کارگران با شیوه های پایدار و استخدام منصفانه است، چالش هایی ایجاد کرده است.
تقاضا برای نرخ های پایین تر، زمان های دریافت و تحویل سفارش کوتاه تر، دامنه تغییرات فصلی و تغییرات لحظه آخری در سفارشات به تولید کنندگان و عرضه کنندگان جهت اتخاذ استراتژی هایی برای منعطف کردن نیروی کارشان فشار وارد کرده است و انجام کار غیر رسمی، کار با هزینه کمتر، قراردادهای فرعی و کار در منزل بخشی از مدیریت تولید در یک زنجیره تأمین پیچیده است.
کار قابل تغییر
کارهای غیر رسمی و شیوه های کار در منزل می توانند عامل استرس و انزوای بیشتر کارگران شوند و هیچگونه تضمینی برای درآمد یا جریان کاری آنها را فراهم نخواهند کرد. بدون قرارداد کاری منظم، کارگران جهت دسترسی به اعتباریا خدمات مالی دچار مشکل می شوند و بیشتر در معرض نزول یا دیگر شکل های استثمار قرار می گیرند.
کار پیمانکاری در صنعت پوشاک متداول است و در کشورهایی مثل هند، پاکستان، بنگلادش و ترکیه که منابع کلیدی را در اختیار دارند، هم در اولین سطح تأمین کنندگان و هم فراتر از آن این نوع قراردادها را اجرا می کنند. اتحادیه تجاری IndustriALL معتقد است که کارگران پیمانی پوشاک در هند گاهی اوقات دستمزدشان از کارگران دائم برای بعضی از شغل ها کمتر است.
کار غیر رسمی و موقت و قراردادهایی بدون مرخصی در زنجیره تأمین توزیع و خرده فروشی رایج هستند. بهره برداری نادرست از نیروی جوان به واسطه کارآموزی و فراهم نکردن آموزش درست یا عدم ارائه چشم اندازی برای عقد قرارداد در آینده در بخش مد وجود دارد.
اقدامات عملی
برندهای مد و خرده فروشان برای پشتیبانی از اشتغال ثابت می توانند کارهای زیر را انجام دهند:
تولید کنندگان، سازندگان و تأمین کنندگان می توانند با انجام اقدامات زیر به ثبات شغلی کارگران کمک نمایند: